Home > Reviews > Déjà Vu 1 & 2

Déjà Vu 1 & 2

Een korte geschiedenisles. Het is het jaar 1984 en met de lancering van de Apple Macintosh veranderde de adventure wereld. Voor het eerst werd een point and click interface geïntroduceerd met het onbekende Enchanted Scepters voor de Apple Macintosh. Deze MacVentures werden gemaakt door het bedrijf ICOM Simulations (nu overgenomen door Infinite Ventures). In 1985 bracht het Déjà Vu uit die het einde betekende van de tekstcursor. Uiteindelijk bracht Kemco de spellen naar de Nintendo consoles en uiteindelijk via Infinite Ventures naar de Pocket PC's en de Game Boy Color waar deze review over gaat. De Game Boy Color versie bestaat uit beide spellen uit de Deja Vu serie.

Verhaal
Het spel bestaat dus uit twee delen. In beide delen ben je de detective Ace Harding. In het eerste deel wordt je wakker op de vloer van een toilet. Je hebt barstende koppijn en geen idee wie je bent en wat je doet. Het kan niet erger zou je zeggen. Toch wel... Terwijl je je omgeving verkend, vind je een lijk. Wat is er in vredesnaam aan de hand?

In het tweede deel wordt je opnieuw wakker op de vloer van een badkamer. Opnieuw heb je koppijn, maar dit keer weet je wat er aan de hand is. De 112.000 dollar van de vorige zaak is verdwenen. Weinig mensen zijn hiervan op de hoogte, alleen maffia baas Anthony Malone. Hij doet je een voorstel die je niet kunt weigeren. Vind het geld of het laatste wat je ziet zijn de vissen die je voorbij zwemmen. Ace hoeft natuurlijk niet lang na te denken, alleen heeft hij geen idee waar het geld is.

De verhalen zijn dik in orde en vooral erg goed geschreven. De dialogen, gedachten en beschrijvingen lezen erg prettig weg. Toch is het niet perfect. Er wordt te weinig tijd genomen om de karakters uit te werken. Hierdoor zijn ze nogal één dimensionaal en daarom heb je er weinig mee. Ik heb op een paar punten in het spel me ook afgevraagd wie dat personage in vredesnaam was en wat het in het spel deed. Verdere minpunten zijn de onlogische eindes van de twee spellen (waar ik bij puzzels op terugkom) en de vele zeer flauwe doodscene's. Vooral dat laatste is belachelijk. Een stap in de verkeerde richting en je ben dood. Verder zijn er criminelen die je willekeurig overvallen, kun je verdwalen in de woestijn en meer van dit soort flauwe dingen waardoor je sterft. Dan zijn er nog dingen die inconsequent gebruikt worden. Zo kan je de ene keer een massief gesloten deur open schieten. Een glazen deur echter, is niet open te schieten, dan moet je een sleutel hebben. Dit is gewoon niet consequent en daar stoorde ik me aan omdat je op die manier vast kan komen te zitten.

Gameplay
Tijdens het spelen van het spel mag het duidelijk zijn dat dit dusdanig verouderd is, dat het gewoon niet goed meer werkt. Je bestuurd het met de vierpuntdruktoets en dit werkt best goed. Natuurlijk zou het beter op de Nintendo DS of de PC werken, maar de Game Boy Color beschikt niet over een muis of touchscreen en de vierpuntdruktoets werkt prima. Het scherm is in drieën gedeeld. Het grootste gedeelte wordt ingenomen door een afbeelding van een kamer. Daarin staan voorwerpen en zijn dingen te bekijken die je hints geven. Aan de rechterkant is de plattegrond te zien met een knop met daarin een voet afgebeeld. Op de plattegrond zijn rode blokken aangegeven. Dit zijn de deuren waar je door heen kan. Probleem hierbij is je eerst op de Move knop moet drukken en dan pas op een rood blokje. Dit werkt nogal omslachtig. Daarboven heb je twee aparte knoppen. Een save knop en een knop waarbij je voorwerpen kan gebruiken op jezelf. Van dit laatste wordt bijna geen gebruik gemaakt.

De onderkant van het scherm wordt gebruik voor alle commando's. Als je nog een keer beneden indrukt, komt de gigantische inventory naar boven die bijna het hele speelveld inneemt. Er zijn 8 knoppen. Van links naar rechts: Bekijk, gebruik, pak, open, sluit, praat, sla en verwijder. De meeste spreken voor zich, maar sommige icoontjes zijn niet te onderscheiden. Ik haalde pak en gebruik bijvoorbeeld steeds door elkaar. Een ander voorbeeld is de open en sluit icoontjes. Je ziet een open deur en een dichte deur. Hierdoor denk je dat dat alleen voor deuren geldt. Dit geldt echter ook voor andere dingen. Voorbeeld: je heb een jas in je bezit. Er zit iets in de zakken. Om te zien wat dat is, moet je eerst open in drukken, vervolgens ga je in de inventory naar je jas. Dit opent de zak. Vervolgens moet je de pak knop gebruiken om alle objecten te pakken. Dezelfde werkwijze geldt ook voor brieven, dit werkt gewoon onlogisch. Om de inventory overzichtelijk te houden, moet je de zak ook weer sluiten. Nou komt dit de overzichtelijkheid niet echt ten goede. Je kan namelijk alles oppakken dat je tegen komt. En maar enkele van deze voorwerpen worden gebruikt. Dit betekend dat er enorm veel zogeheten "red herrings" zijn. Voorwerpen die nergens voor dienen. Een pagina uit je inventory telt zeven regels. Dus het zoeken naar voorwerpen wordt erg moeilijk gemaakt. Als dan ook nog eens allerlei brieven, zakken, dozen en dergelijke open staan, ben je het overzicht kwijt. Het combineren van objecten is dan ook een zeer frustrerende bezigheid. Verder is het jammer dat als je een object bekijkt, je geen afbeelding krijgt te zien. Er is een puzzel in het spel, waarbij je iets aan iemand moet laten zien, echter moet je daarvoor wel weten wie deze persoon is. Maar dat kom je dus nooit te weten omdat je een inventory object niet kan bekijken. Ook het voortdurend openen van deuren om naar het volgende vertrek te kunnen gaan is erg irritant en frustrerend. Dit laat helaas toch wel pijnlijk zien, dat deze adventure behoorlijk oud is en dat dat het spel echt niet goed doet.

Puzzels
De puzzels zijn op zich best in orde. Het zijn voornamelijk inventory puzzels en daar is niets mis mee. Jammer alleen dat ze op het einde van beide verhalen de logica volledig verliezen. Je moet dingen achterlaten maar vooral bij de tweede zaak is het onduidelijk wat allemaal precies. Ik heb hier echt hulp bij nodig gehad, anders had ik het spel nooit uit kunnen spelen. Verder zijn er nog wat dingetjes die ik bij gameplay al behandeld heb. Je kan hierdoor echt vast komen te zitten in het spel. Er zitten verder nog twee gokspellen in deze adventure verwerkt. In het eerste deel zijn het slotmachines, in het tweede deel mag je plaats nemen aan de blackjack tafel. Vooral de laatste vond ik erg leuk om te doen.

Graphics
Voor de Game Boy Color versie zijn de graphics onder handen genomen. Niet al te veel, want men wilde dicht bij het origineel blijven. Wat mij betreft zijn ze hier wat de achtergronden betreft in geslaagd. Ze lijken veel op het origineel, maar zijn toch duidelijk veranderd. Het ziet er goed uit, zeker voor een Game Boy Color spel. Waar het spel echter flink wat steken laat vallen is op het gebied van personages. Deze zien er erg raar uit en ik vond het gewoon niet passen bij het spel. Nou heb ik het origineel nooit gespeeld, maar op internet dwalen wel wat verlaten NES afbeeldingen en filmpjes rond. Daar zien de karakters er in close up veel beter uit. Vooral Ace Harding zelf als die zich iets herinnerd. Dit hadden ze ook even makkelijk voor de Game Boy Color versie kunnen gebruiken. Wat echter helemaal vreemd is, is dat ze de karakters uit de handleiding en de cover niet gebruikt hebben. De personages zijn gemaakt door John Watkins-Chow en zien er ontzettend goed uit. Op de cover en in de handleiding zijn deze erg mooi getekende personages te vinden. Maar waarom niet in het spel zelf? Dit had prima gewerkt in een adventure. Kijk maar naar bijvoorbeeld Phoenix Wright. Een gemiste kans.

Muziek
Ik weet niet hoe de muziek was toen het spel voor het eerst uit kwam, maar de muziek is nagenoeg gelijk aan de NES versie waarvan ik een aantal filmpjes heb gezien. Ik moet zeggen dat de muziek best goed is. Er zijn niet al te veel nummers, ze zijn vrij kort en worden dus veel herhaald. Dat kan op den duur gaan vervelen, maar ze klinken gewoon lekker. Er zit alleen één nummer in dat niet past bij de rest en gelijk al gaat irriteren. Gelukkig duurt dat nummer niet al te lang.

Conclusie:

Verhaal: De twee verhalen zijn goed, maar erg kort. Het is wel goed geschreven en het leest erg lekker weg. Jammer van de paar grote minpunten. Flauw doodscene's, één dimensionale karakters en inconsequente dingen in het verhaal.

Gameplay: De gameplay werkt gewoon niet meer. Het zou vroeger iets compleet nieuws zijn geweest, maar ik kan me niet voorstellen dat het toen wel goed werkte. Bovendien werkt het met een muis een stuk sneller dan met een vierpuntdruktoets. Frustrerende inventory, vreemde icoontjes en het gebruik ervan en het voortdurend openen van deuren.

Puzzels: De inventory puzzels zijn over het algemeen in orde. De logica wordt echter aan het einde van beide verhalen uit het oog verloren en de frustrerende gameplay help ook niet mee. Hierdoor kom je vast te zitten.

Graphics: Prima omzetting naar het kleine schermpje van de Game Boy Color. Men is dicht bij het origineel gebleven en het ziet er gewoon goed uit. De personages echter niet.

Muziek: De muziek is best goed, maar kan op den duur gaan vervelen.

Eindconclusie: Deze adventure stamt uit 1985 en in de vele ports is dat te zien. Vooral wat gameplay betreft. Nou ligt dat natuurlijk aan het origineel uit 1985, maar we beoordelen hier de adventure op de Game Boy Color uit 1999. Dan is het een behoorlijke teleurstelling. De gameplay is dusdanig verouderd dat het frustrerend wordt om het spel te spelen. Men heeft wel de moeite gedaan om de graphics aan te passen, maar aan de gameplay is niets veranderd. Tel hierbij de flauwe doodscene's, inconsequente dingen in het verhaal en onlogische eindpuzzels op en het cijfer zakt nog verder. Echter zijn er ook nog wel wat dingen in het spel aanwezig om van te genieten. Een goed verhaal en prima graphics en muziek. Maar het is niet genoeg voor een voldoende.