Home > Reviews > Downfall

Downfall

Intro
Downfall is het debuut spel van Remigiusz Michalski, tevens bekend als Grim Reaper. Het wordt uitgebracht als een commercieel spel en is sinds Mei 2009 te koop op de site van direct2drive.com. Het is een point en click spel ontworpen in AGS, een krachtig freeware systeem waar menig adventure game mee is ontworpen. Het spel bevat 70+ met de hand getekende locaties, meervoudig speelbare karakters, heeft een originele soundtrack en meerdere eindes. Een kleine af te geven waarschuwing: het spel bevat bloederige scenes en geweld en is hier en daar seksueel getint en bevat grove taal.

Verhaal
Tijdens een stormachtige nacht belanden Joe en Ivy Davis in "Quiet Haven Hotel". De bedoeling is om daar voor slechts de nacht door te brengen. Naast het feit dat de relatie tussen deze twee personen al wankelt, begint er het een en ander langzaam maar zeker mis te gaan. Lucy's paniek aanvallen worden steeds erger en al snel is ze verdwenen. En de volgende ochtend blijkt ook het hotel te veranderen. Joe, nu alleen en gevangen tussen realiteit en nachtmerrie, moet proberen te begrijpen wat er is gebeurd. Dan verandert weer alles en de wereld verandert in zwart-wit. Dit zorgt er weer voor dat de kleur rood van het bloed er uit springt. En dat bevindt zich overal om hem heen.

Het verhaal is heel mooi opgebouwd en ademt een sfeer uit die een klein beetje te vergelijken met een Stephen King film/boek zoals "1408". Dit is namelijk ook een van de weinige adventure spellen dat zich grotendeels afspeelt in een hotel. Langzaam ontvouwt dit spel zich tot een bizar horror verhaal. Joe moet 2 zaken zien op te lossen: Uitzoeken waar Ivy is gebleven en onder tussen de gevaren van het hotel zien te overleven. Een sinister verhaal dat dient te worden ontrafeld voordat het echt totaal fout gaat.

De belangrijkste karakters zijn Joe en zijn verdwenen Ivy. Ivy is een personage dat behoorlijk gestoord overkomt, direct vanaf het begin. Joe daarentegen probeert zijn hoofd koel te houden. Gezien het probleem dat Joe moet zien op te lossen kruip je vrij makkelijk in zijn huid en krijg je een gevoel van medelijden voor zijn steeds gekker wordende Ivy. Daarnaast zijn er nog de wel bekende NPC's (non player characters) in de vorm van bijvoorbeeld de meest vreemde Dokter Z, een uiterst sinistere Duitse frankenstein dokter die met een wel heel bizar experiment bezig is. Dit geeft het spel nog eens een extra tikje horror mee. Dan is er Sophie, een karakter die zich op verschillende leeftijden manifesteert in het spel. Sophie als klein meisje is een personage dat enigszins gestoord in haar hoofd overkomt. Als 21 jarige verschijning is ze iemand die een behoorlijk probleem met zichzelf heeft. Deze 21 jarige versie komt al weer een stuk krankzinniger over dan de jongste. Maar Sophie's meest oude verschijning is absoluut het ergste. Deze sophie's geven je een gevoel van spijt naar haar toe maar tegelijk bekruipt je een sluimerend onbehagelijk gevoel. Mr. Harris, een kettingrokend personage, komt behoorlijk gevoelloos en sarcastisch over. Een koud en zakelijk persoon waar bij je je op je hoede voelt. Daarnaast is er nog de enigszins sarcastische Agnes. Zij is ook een bezoekster van het hotel en is tevens een speelbaar karakter net zoals Joe. Zij is iemand die denkt te dromen en ziet daardoor Joe als een onderdeel van haar eigen verbeeldingswereld. Bij Agnes weet je nooit zeker of zijn het nu wel of niet goed met jou (Joe) voor heeft. Zij zou een mogelijke hulp zou kunnen zijn voor Joe in zijn zoektocht naar zijn vrouw, maar dit hangt wel af van enkele beslissingen die je als Joe gedurende het spel kan nemen. Daarnaast is er nog een zwarte kat die ook een niet onbelangrijke rol speelt en is het restaurant vergeven van lijken. Elk karakter heeft dus een behoorlijk uniek uitgewerkt karakter en speelt zo zijn eigen vreemde rol in dit spel.

De dialogen bevatten soms behoorlijk harde taal vooral van Joe's vrouw Ivy. Mr. Harris en de Sophie verschijningen. Bij Ivy is dit logisch aangezien ze haar grip op de realiteit aan het verliezen is en langzaam doordraait. Voor de Sophie verschijningen is het eveneens toepasselijk omdat deze karakters in een wereld van angst, pijn en haat leven. Daarnaast geven de verschijningen van Sophie een extra dimensie aan het spel omdat ze zich soms bevinden in een hedendaags helder momenten en soms weer in een vage roes waarin ze hardop uitgesproken vage herinneringen uit het verleden uiten. Doordat sommige karakters zich op een harde en ruwe maar daardoor duidelijke manier uiten wordt de kwalijke ernst van het probleem goed overgebracht: er valt niet te spotten met sommige zaken in het hotel. Humor komt er in de dialogen niet echt voor. Alhoewel de harde manier van uitten van Mr. Harris hem ijskoud laten overkomen, komen ze een enkele keer ook lichtelijk humoristisch over. Zijn manier van uiten ligt op de grens tussen cynisch en sarcastisch waardoor je net niet precies weet of hij wel meevalt en je eigenlijk om hem moet lachen of dat je hem moet haten en voor hem op moet passen.

Gameplay
Het spel is een Point 'n' Click adventure en dus volledige met de muis gestuurd. De besturing is heerlijk simpel: rechter muis-klik is kijken, linker muis-klik is handelen. Wanneer je de muis boven in het scherm houd, wordt de inventaris zichtbaar. Rechter muis-klik op een inventaris onderdeel laat Joe commentaar er over geven, linker muis-klik is onderdeel pakken zodat je het kan gebruiken op een object in het spel.

De opties 'spel opslaan', 'spel laden' en 'spel beëindigen' zitten aan de rechter zijde van het scherm in de vorm van drie rode iconen. Wat wel enigszins jammer is, is dat deze iconen tijdens het spelen altijd zichtbaar zijn in plaat van zichtbaar worden door de muis er over heen te halen.

De zogenoemde hotspots (belangrijke onderdelen in het spel zoals bijvoorbeeld een deur of persoon) hebben allemaal een naamgeving zodra je er met je muis over heen gaat. Deze naamgeving verschijnt naast de muiscursor. Dit zorgt er gelukkig voor dat je niet hoeft te speuren naar wat wel en niet bruikbaar is in zo'n spel.

Het spel is een welbekend 'third person adventure'. Je ziet het karakter wat je speelt dus rondlopen en zijn bewegingen worden met de muis aangestuurd. De bewegingsvrijheid is in dit spel gelukkig vrij groot.

Er is echter één groot minpunt te meldden: er zitten enkele bugs in het spel. Ik heb er zelf 1 ervaren waardoor het spel zelfs een crash maakte en ik het opnieuw moest starten en een eerder opgeslagen moment moest laden om weer verder te kunnen. Vaak opslaan is dus geen overbodige luxe! Daarnaast kan ik noteren dat er mensen zijn die deze crash niet hebben meegemaakt en het spel wel gewoon konden uitspelen zonder problemen. Ik kan je daarom adviseren je hierdoor dus niet te weerhouden dit spel aan te schaffen. De maker heeft gelukkig wel de moeite genomen om veel bugs op te lossen. De huidige versie staat namelijk op v1.4.

Puzzels
De puzzels zijn gelukkig vrij logisch waardoor je niet urenlang hoeft rond te dolen, je afvragend wat nu te doen. De puzzels zelf hebben ook een sinister horror gehalte, zo krijg je de opdracht Sophie vier keer om te brengen, gezien dit karakter zich op vier manieren manifesteert.

Er zijn echter ook paden in het spel waar je een beslissing moet nemen. De beslissing die je neemt kan ervoor zorgen dat je voor die gemaakte keuze bepaalde puzzel elementen nog niet kan oplossen. Dit is echter vrij logisch tijdens het spelen aangezien je voldoende informatie krijgt toegespeeld van bijvoorbeeld de karakters. De beslissing die je op zo'n moment neemt zorgt er ook voor dat het spel een ander einde krijgt. Na een genomen beslissing kan de situatie dus anders uitpakken dan je voor ogen had.

Graphics
Het spel wordt weergegeven in de, voor AGS, vrij standaard 640×480 resolutie in 32 bit kleuren. De handgetekende achtergronden en karakters zijn simpelweg prachtig. Totaal niet zoals de bekende pixel stijl spellen zoals Monkey Island of Indiana Jones. Daarnaast geven de zwart-wit-rood kleuren een heel duidelijk contrast weer: Somber en sinister. De stijl geeft door dit kleurgebruik ook een beetje een retro achtig gevoel. De juiste weergave voor een horror verhaal.

De animaties zijn ook prachtig. De buitenlucht die constant in donder en bliksem wordt omgeven plus de regen die non-stop valt en prachtig neervalt op de daken van huizen en vrachtwagens geven je een gevoel dat je liever meteen het "Quiet Haven Hotel" wil binnen gaan. Eenmaal binnen vraag je je af of dat wel een slim idee was gezien bijvoorbeeld de muren die besmeurd zijn met bloed of het restaurant dat vol zit met dode mensen.

Muziek
De muziek, vervaardigd door de broer van de maker, past perfect bij de atmosfeer van dit spel: het is continue sinister en dramatisch en draagt bij aan het verhogen van de spanning op de juiste momenten in het spel. Dit is gebruikelijk in horrorfilms als bijvoorbeeld Silent Hill.

Aan de geluidseffecten is gelukkig ook genoeg aandacht besteed. Dit is terug te horen in bijvoorbeeld de voetstappen van het karakter, het openen en sluiten van deuren, de klok en de bel die je kan luiden bij de receptie, de regen buiten en de kleine geluidseffecten die de spanning in het verhaal dienen op te bouwen.

Dit spel bevat geen gesproken teksten. Dit is echter geen gemis want de muziek en de geluidseffecten leveren samen met het verhaal een juiste balans om de spanning op een vrij continue hoog niveau te houden.

Conclusie:

Verhaal: Spannend en in de juiste sfeer gegoten, zoals je mag verwachten van een horror spel. Vrij apart dat het zich grotendeels afspeelt in een hotel. Het verhaal bevat kleurrijke karakters met elk hun uiterst vreemde eigenschappen. Het verhaal ontvouwd zich langzaam uit tot de climax.

Gameplay: De spelaansturing is heerlijk simpel. Het inventaris gebruik eveneens. Dit komt het spel juist ten goede omdat de aandacht niet wordt afgeleid door deze gemakkelijke spelaansturing. Enige minpuntje is de altijd zichtbare 'opslaan, laden en spel afsluiten' optie.

Puzzels: De puzzels zijn niet onlogisch, en kunnen soms vrij macaber zijn. De beslis paden kunnen een onverwachte wending aan het spel geven. Tevens is het een prettige aanvulling: je krijg hierdoor de mogelijkheid om het spel opnieuw te spelen en een andere beslissing te nemen waardoor het spel compleet anders wordt uitgespeeld.

Graphics: Waanzinning mooie handgetekende achtergronden en karakters en prachtige sfeervolle animaties. Wat wil een spel speler nu nog meer?

Muziek: De muziek verhoogt de horror sfeer nog een stapje verder. Simpelweg een perfecte aanvulling op de atmosfeer in dit spel.

Eindconclusie: Een heerlijk sinister en macaber spel dat door de eenvoud van de besturing, het prachtige artwork en de bijpassende muziek en geluidseffecten het tot een lust maakt dit spel te spelen. Het verhaal en de karakters dragen daarbij een niet onbelangrijke functie. Voor een debuut spel oogt en voelt het daarnaast ook nog eens aan als een volwaardig commercieel spel. Op zoek naar een goed horror spel? Dan is Downfall een schot in de roos!