Home > Reviews > The Charnel House Trilogy
Intro
Verhaal Het spel bestaat uit drie verhalen, vandaar ook de term trilogy in the titel. Inhale, Sepulchre en Exhale. Dit klinkt als waar voor je geld, maar niets is minder waar. Het spel is ontzettend kort. Met twee uur kan je er al klaar mee zijn. Terwijl er genoeg kansen zijn om het spel uit te breiden. Gelukkig is het spel niet al te duur en zijn het twee geweldige uren. De sfeer is heerlijk en het verhaal is lekker creepy. Hoe het verhaal precies in elkaar zit zal ik niet verklappen, maar aan het einde van het eerste boek weet je al dat niets is zoals het lijkt en dat zet zich voort in de andere twee boeken. Het einde is open voor eigen interpretatie en er zijn verschillende theorien die de ronde doen. Altijd interessant om andere meningen te lezen en over het verhaal en het einde na te denken. De karakters zijn ook erg goed. Je speelt in boek 1 en boek 3 Alex Davenport en in boek 2 Dokter Lang. Ze voelen aan als normale mensen en komen daardoor sympathiek en geloofwaardig over. Er komt af en toe zelfs een scheldwoord voorbij en dat komt nergens geforceerd over. Ook leuk zijn de kleine inside jokes en grapjes richting het adventure genre. Een sequel wordt aan het einde aangekondigd voor 2016. Die periode is uiteraard niet gehaald, maar de ontwikkelaar heeft begin van dit jaar aangekondigd dat het spel nog steeds in de pijplijn zit. Ik kijk er naar uit. Gameplay Het navigeren is redelijk eenvoudig. Een scherm is vaak een lange hal of kamer waar je door heen moet lopen. Het beeld scrollt dan mee. Dit had wat sneller gekund. Wel hebben ze een dubbel klik functie ingebouwd om gelijk naar de deur te gaan, maar als het beeld meebeweegt is dat lang niet zo makkelijk. Zeker niet als het gaat om een deur aan de uiterste rand van het scherm. Het voeren van gesprekken is ook eenvoudig. Meestal hoef je niets te kiezen en kan je door de dialogen heen klikken. Soms moet je een antwoord kiezen. Deze staan in een simpel zwart blok en de keuze veranderd van kleur. Helaas zijn er niet veel momenten waarbij je keuzes kan maken en het voelt ook niet aan alsof je invloed op het verhaal heb. Puzzels Graphics Als de karakters praten verschijnt er een apart portret om aan te duiden wie er op dat moment praat. Het is niet echt nodig door de goede stemmen, maar hiet ziet er goed uit. Mooie, gedetailleerde modellen die op bepaalde momenten van gezichtsuitdrukking veranderen. Dit had van mij wel vaker mogen gebeuren en ik had ook wel graag monden zien bewegen. Dit om het nog dynamischer te maken. Het zorgt echter voor voldoende afwisseling tijdens de dialogen. Muziek De stemmen zijn echt uitstekend. De dialogen worden met veel gevoel gebracht en brengen de karakters tot leven. Het enige karakter die voor mij uit de toon valt is die van Rob. Dit komt echter omdat Jim Sterling zijn stem in spreekt, een youtuber die games reviewed en bespreekt. Hij heeft echter een zeer herkenbare stem waardoor ik echt moest wennen dat zijn stem nu bij Rob hoort. Het spel was te kort voor mij om dit obstakel weg te nemen. Dit betekend niet dat hij het niet goed doet, als ik zijn andere werk niet gezien had, zou ik er niets op aan te merken hebben.
|
|
|||||||||