Home > Reviews > The Journey Down Episode 1

The Journey Down Episode 1

Intro
Het is heel goed mogelijk dat je al eens van The Journey Down hebt gehoord, je hebt het misschien zelfs al gespeeld. Het spel is namelijk al een tijdje geleden uitgebracht en was toen gratis te downloaden (freeware). Je kunt deze versie nog steeds vinden op de site van de ontwikkelaars, Skygoblin.

Deze vier man tellende Zweedse studio heeft echter besloten om in plaats van een vervolg te maken, het spel een oppoetsbeurt te geven en het spel nu ook commercieel uit te brengen. Uiteindelijk moeten er vier delen verschijnen. Het eerste hoofdstuk is nu uit en is te spelen onder Windows, MacOS en Linux. SkyGoblin werkt ook nog aan iOS- en Androidversies. Welke veranderingen hebben ze aangebracht en zijn ze de moeite waard om nu een euro of 13 voor het spel neer te leggen?

Verhaal
Het eerste hoofdstuk begint met een animatiescene waarin we een stel booswichten zien die een universiteit binnendringen. Uit hun onderlinge gesprek kunnen we afleiden dat ze op zoek zijn naar een boek. De professor die het in zijn bezit zou moeten hebben is echter verdwenen, en de mannen geven dit door aan hun baas, die erg boos wordt. Vervolgens springen we over naar Bwana en Kito, die een benzinestation voor boten onderhouden. In de loop van het verhaal leren we dat het eigenlijk straatschoffies waren, die geadopteerd zijn door de eigenaar van het benzinestation. Toen hij verdween hebben zij het station overgenomen. Ze zijn echter niet zo goed met financien, en we worden dan ook meteen geconfronteerd met een afsluiting van de elektriciteit vanwege wanbetaling. Bwana en Kito kunnen natuurlijk geen geld verdienen als de pomp het niet doet, dus hoe kunnen ze ooit hun schulden aan de elektriciteitsmaatschappij afbetalen? Gelukkig komt net op dat moment een dame, Lina, aan die een boek wil kopen. Een boek? Bij een pompstation? Kito wil haar al afwimpelen als Bwana zich herinnert dat hun pleegvader een hele zolder vol boeken heeft achtergelaten. Wie weet zit daar iets tussen voor Lina?

Het is al snel duidelijk hoe de verschillende verhalen (de booswichten, de pleegbroers en Lina) met elkaar verweven zijn, en je doel is ook onmiddellijk duidelijk: je moet de vrouw helpen uit handen van de boeven te blijven en daarom moet je een vliegtuig repareren. Om dat voor elkaar te krijgen moet je echter een aantal onderdelen verzamelen, en uiteraard is dat niet zo eenvoudig als het lijkt. Je moet met allerlei mensen praten, moeilijke situaties uitrafelen en puzzels oplossen. Zo is er bijvoorbeeld een chef-kok die in paniek is omdat hij een gerecht moet maken maar niet weet hoe, een visser die doodsbang is voor ratten en een vrouwelijke lasser die toe is aan een kop koffie.

Het verhaal is niet heel diepgaand maar wel interessant. Met de meeste personages die je ontmoet kan je een gesprek beginnen waardoor je steeds meer fascinerende dingen leert over de wereld waarin The Journey Down zich afspeelt. De broers wonen in Kingsport Bay, op de rand van de metropolis St. Armando. De wereld is duidelijk beïnvloed door Jamaica. Ergens verderop is de Edge, de grens met de Underworld, waarover verschillende verhalen de ronde doen. Uit je kindertijd herinner je je nog dat het een fabelachtig land moet zijn maar nu is het verboden gebied. Het elektriciteitsbedrijf heeft de touwtjes in handen en verbiedt het om zelfs maar over de Underworld te praten of lezen, en in de buurt van de Edge komen is al helemaal uit den boze. Het enige dat je te weten komt is dat de Edge blijkbaar een soort rand is waarover je naar beneden kunt afdalen. Maar wat daar dan precies te vinden is??? Deze eerste episode duurt, afhankelijk van hoe snel je de oplossing voor de verschillende puzzels vindt, een uur of vier, vijf.

Gameplay
De besturing van The Journey Down is erg eenvoudig: door de muis over het scherm te bewegen zie je bij bepaalde voorwerpen waar je iets mee kan doen de beschrijving oplichten. Klik je erop (links of rechts maakt niet uit) dan doet Bwana er iets mee of vertelt hij er iets over. Het is dus niet mogelijk om eerst een voorwerp nader te bestuderen, zodra je erop klikt gaat Bwana aan de slag. Soms wil je dat eigenlijk helemaal nog niet, bijvoorbeeld omdat je eerst wil kijken wat er nog allemaal nog meer in de omgeving te vinden is. Nu klik je op een hendel en Bwana haalt hem meteen over.

Wel heeft SkyGoblin ervoor gekozen om zo min mogelijk 'verzamelen om het verzamelen' toe te staan, de meeste voorwerpen kun je namelijk niet oppakken voor je ze echt nodig hebt (Bwana maakt ook regelmatig opmerkingen als 'waarom zou ik dat in vredesnaam meeslepen' of 'ja, dat kan ik wel doen, maar waarom zou ik' als je iets probeert te doen wat op dat moment nog geen nut heeft). Een nadeel is wel dat je niet snel van de ene lokatie naar de andere kan (bijvoorbeeld door dubbelklikken op de uitgangpijl of een interactieve kaart). Je moet echt wachten tot Bwana het hele scherm doorgewandeld is. De inventaris is verstopt aan de onderkant van je scherm. Om dingen te combineren klik je er een aan en sleep je het naar het andere voorwerp in je inventaris of elders op het scherm.

Puzzels
De puzzels zitten logisch in elkaar en zijn leuk om op te lossen. Het is vrijwel altijd duidelijk wat je precies moet doen, maar hoe je dat voor elkaar moet krijgen is natuurlijk een tweede. De meeste puzzels zijn eenvoudige inventarispuzzels zoals het vinden van ingredienten, het combineren van voorwerpen om een ander voorwerp te maken of het beïnvloeden van personen om iets van hen gedaan te krijgen, en doorgaans zijn meerdere stappen nodig om iets te bereiken. De oplossingen vereisen soms een staaltje 'om het hoekje denken' maar het wordt nooit belachelijk en als je even nadenkt kom je er altijd wel uit en dat geeft dan een voldaan 'zelf opgelost'-gevoel. Je zal dan ook nooit echt lang vastzitten.

Een paar keer zit er een lichte tijdsdruk achter, omdat een machine na een tijdje vanzelf weer afslaat of een lift langs een bepaalde verdieping gaat als je niet op tijd op een knop drukt, maar dat levert eigenlijk geen problemen op. Er zitten niet heel veel puzzels in het spel, zoals Bwana zelf al zegt heeft hij een hekel aan puzzels en hij zal als het even kan een pragmatische oplossing zoeken voor een probleem. Als hij bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met een aantal schakelaars en hij ze uitprobeert (en jij als speler je al helemaal voorbereid op een puzzel) ziet hij de logica er niet van en schopt hij ertegen waarna de schakelaars precies in de goede stand eindigen. Dit soort momenten zorgen voor een grappige noot.

Graphics
Zoals gezegd is het spel geheel opgepoetst. En dat is goed gelukt, de graphics zijn prachtig. De personages zijn in 3D vormgegeven in een een hoge resolutie en een bijzondere, aantrekkelijke stijl. Ze lijken allemaal een sort Afrikaans masker op te hebben, of misschien zien de bewoners van deze wereld er wel gewoon zo uit? Uniek is in ieder geval dat de hoofdpersonages een duidelijk negroide uiterlijk hebben, wat je niet vaak ziet in spellen.

De achtergronden zijn handgetekend en goed gedetailleerd en er is van alles dat beweegt en de wereld levendig laat aanvoelen. Het lijkt een soort mix van cel shaded en claymation, erg soepel en aangenaam om naar te kijken. Er zijn maar een stuk of tien verschillende locaties, allemaal in en rond de haven waar de broers wonen, maar er is genoeg te zien om het verkennen ervan interessant te houden.

Muziek
Het spel is voorzien van een heerlijk relaxte soundtrack van jazz- en funky reggae-achtige deuntjes vol aanstekelijke saxofoons-riedels die niet snel gaan vervelen. Per locatie roteren er verschillende muziekstukken die goed meehelpen om een bepaalde atmosfeer uit te ademen. Er zijn ook locaties waar helemaal geen muziek te horen is maar alleen het gestamp van scheepsmotoren en het gekrijs van meeuwen en andere zeevogels.

De meeste stemacteurs hebben uitstekend werk verricht om hun personages van een passende stem (inclusief waar relevant een overtuigend Jamaicaans, Frans of Aziatisch accent) te voorzien. Een paar minder geslaagde stemmen die wat weinig emotie vertonen en iemand die soms wat lijkt weg te vallen alsof de opnames mislukt zijn kunnen de pret niet echt bederven.

Conclusie:

Verhaal: Het intrigerende verhaal is zeker de moeite waard en de wereld en zijn bewoners worden zodanig beschreven dat ik nu al uitkijk naar episode 2, waarin we ongetwijfeld zullen gaan afdalen naar de Underworld.

Gameplay: De gameplay is lekker simpel gehouden en werkt gewoon goed, al mis je soms de mogelijkheid om eerst even ergens naar te kijken zonder meteen dingen op te pakken of in beweging te zetten. Het spel is wel aan de korte kant, zelfs voor een episodisch avontuur.

Puzzels: De puzzels zijn goed ontworpen en leuk om op te lossen, afwisselend kwa moeilijkheidsgraad en nergens zo moeilijk dat je echt vast komt te zitten.

Graphics: De graphics zijn erg bijzonder en een lust voor het oog. Dit is duidelijk een erg goede verbetering ten opzichte van de freeware versie.

Muziek: De muziek draagt goed bij aan de sfeer van het spel. Een heerlijk relaxte Caraibische sfeer en voor het grootste deel prima stemacteurs maken het helemaal af.

Eindconclusie: Het is erg goed gelukt om het spel een grote oppoetsbeurt te geven. Ondanks dat het wat aan de korte kant is, is het zeer de moeite waard om deze versie te spelen, zelfs als je misschien de freeware versie al eens gespeeld hebt.