Home > Reviews > The Count of Monte Cristo

The Count of Monte Cristo

Intro
The Count of Monte Cristo, naar het beroemde boek van Alexandre Dumas, is alweer het vijfde spel in de Enter the Story reeks. Ontwerper Chris Tolworthy heeft goed naar de reviewers van de vorige delen geluisterd en, waar mogelijk, getracht dit nieuwe spel aan te passen en te verbeteren. In het spel, in het 'archief van Parijs' kun je overigens in de documenten van het gekkenhuis een 'dagboek' vinden van Tolworthy, waarin hij beschrijft hoe hij ertoe kwam om zijn 'Enter the Story' reeks te maken en welke problemen hij daarbij tegenkwam.

De spellen zijn alleen via download te koop. Los kost The Count of Monte Cristo 5,50 Euro en voor ongeveer 12 euro krijg je dit spel en alle vorige spellen in de reeks er gratis bij. Deel 1: Les Miserables, is inmiddels freeware en geheel gratis te downloaden. De vorige vier spellen zijn ook verkrijgbaar in het Nederlands.

Verhaal
Edmund Dantes lijkt een schitterende toekomst tegemoet te gaan. Jong als hij is, heeft hij net het bevel over een schip gekregen en zijn mooie verloofde Mercedes wacht op hem in de haven. Maar dan slaat het noodlot toe. Als Edmund even voor postbode speelt en een lokale rechter een brief overhandigt, wordt hij onmiddellijk gearresteerd en zonder vorm van proces op een afgelegen eiland in een kerker gegooid, waar al meer politieke gevangen uit het zicht 'verdwenen'.

En hier begint het spel. Edmund zit inmiddels negen jaar in eenzame opsluiting en wil een laatste poging ondernemen om te ontsnappen. Dan komt Abbe Faria, die zich ietwat verrekend heeft, via een zelf gegraven tunnel zijn cel in. De oude Italiaanse priester geeft Edmund onderricht in filosofie en talen en vertelt hem ook over een schat op het eiland Monte Cristo. Hij helpt hem om zich te herinneren hoe het kwam tot de arrestatie en wie daarvan profiteerde. Als de Abbe na een aantal jaren overlijdt, krijgt Edmund eindelijk de kans om te ontsnappen. Hij graaft de schat op, noemt zich de graaf van Monte Cristo en stelt zich ten doel wraak te nemen op de vier mannen die verantwoordelijk waren voor zijn ongeluk.

Zoals ook in de vorige spellen, houdt Tolworthy in de Graaf van Monte Cristo vast aan het oorspronkelijke verhaal. Er zijn geen dingen bij verzonnen. En mocht je dat willen controleren: de complete tekst van het oorspronkelijke boek van Alexandre Dumas is (in Engelse vertaling) terug te vinden in de 'bibliotheek van Parijs', die je in het spel kunt en zelfs moet bezoeken. Inmiddels heeft Tolworthy ook zijn vorige spellen aangepast en ook daarin de bijbehorende boeken geïntegreerd.

Het verhaal wordt met verve verteld. Doordat je als Edmund Dante speelt, blijf je betrokken bij zijn wraakneming. Hoewel tijdens het spelen Edmund vrijwel alleen met wraak nemen bezig is, is er aan het einde toch even een moment van bezinning. Daardoor wordt het verhaal dan toch meer dan slechts een spannend jongensboek.

Gameplay
Dit spel is zo mogelijk nog eenvoudiger te bedienen dan de vorige. Je hoeft alleen maar met de linkermuisknop te klikken op voorwerpen of personen en de rest gaat helemaal vanzelf in de honderden kleine animaties of via de verklarende tekst. Navigeren naar een andere plek, doe je door te klikken op de pijlen die duidelijk zichtbaar in beeld verschijnen. Of je gebruikt de M-toets op je toetsenbord, waarna een plattegrond verschijnt, met daarnaast zelfs een lijstje van recent bezochte plekken. Klik erop en je bent er in een oogwenk.

Voor meer hulp bij het navigeren, verschijnt rechtsboven in beeld het woord HELP, dat dan ook precies doet wat het belooft, als je erop klikt. Als extraatje is het mogelijk om je favoriete muziek onder een F hulptoets te saven, zodat je die op elk gewenst moment in het spel kunt beluisteren.

Puzzels
De puzzels in dit spel zijn volledig gebaseerd op het klikken op de juiste personen of voorwerpen, om op die manier ervoor te zorgen dat het verhaal verder gaat. En dit gaat erg lineair. Doordat je als Edmund Dante speelt, ben je uiteraard bezig met en betrokken bij zijn wraakneming. Maar je kunt de wraak op de vier personen niet in een willekeurige volgorde afwerken. Je kunt 'tussendoor' een vergiftigd meisje vinden, maar hoewel je zelf wel een idee hebt hoe je haar kunt genezen en Edmund zegt dat er haast bij is, laat het spel dit pas op het juiste tijdstip toe.

Dit soort 'problemen' oplossen word je overigens erg gemakkelijk gemaakt, zelfs als je een beginnend adventurespeler bent. Als je 'even nadenkt' en naar je scherm kijkt, zal Edmund helemaal vanzelf hardop gaan denken en daardoor aanwijzingen geven. "Ik moet me meer over Napoleon herinneren". Begrijp je het dan nog niet, dan kun je op de F1 toets drukken, waardoor zijn hints specifieker worden. "In Parijs in het archief zijn alle gegevens over Napoleon te vinden". Alles wat je dan nog te doen staat, is het archiefgebouw vinden. Als er een voorwerp is, waarop je klikt, dan zal Edmund het zo nodig meteen automatisch gebruiken, of zeggen dat dit precies is waar hij naar zocht en wat hij ermee kan of wil doen. Klik op het bord en hij zegt: "Als de bewaker dit bord stuk maakt, zal hij misschien de metalen pan achterlaten", waarna je alleen nog maar op de grond voor de deur hoeft te klikken. De rest zie je in een animatiefimpje.

Eigenlijk is er in het hele spel maar één echte puzzel. Er is een seinapparaat waarvan je de armen in de juiste stand moet zetten. Om dat te kunnen doen zul je eerst op een boek met codes moeten klikken en een kaart met armstanden en de bijbehorende letters moeten bekijken. Dit is dus ook erg makkelijk.

Ik zou dit spel dan ook liever niet een "spel" willen noemen. Er is immers nauwelijks iets te "spelen". Het is veel meer een interactief stripboek. Vanuit dat oogpunt gezien, zijn de 'puzzels' dan wel geslaagd te noemen. In plaats van een bladzijde in je boek om te slaan, zoek je de juiste persoon of voorwerp. Je klikt erop en het verhaal gaat in het volgende 'plaatje' verder.

Graphics
Hoewel de minimalistische stijl van Tolworthy ook in dit deel vijf van de serie onmiskenbaar aanwezig is, lijkt het geheel toch langzaam aan gedetailleerder te worden. De lichamen van de personen zijn nog steeds met enkele lijnen vormgegeven, maar hun gezichten hebben inmiddels een zeer herkenbare vorm en karakter en ze zijn allemaal geanimeerd. Als ze "spreken" bewegen ze hun mond en dit zorgt er tevens voor dat je precies weet wie aan het woord is, ook al hoor je geen geluid. Dit voorkomt de verwarring over wie wat zegt, iets wat in de vorige delen nog wel eens voorkwam. Ook zie je nu een klein portret van Edmund verschijnen, als hij niet lijfelijk ergens aanwezig is, maar er wel aan denkt.

Edmund loopt heel soepel, hij beweegt als hij stil staat zo nu en dan zijn hand en bukt als hij iets opraapt of neerlegt. Er zijn heel veel geanimeerde cutscènes in dit spel. Dit geeft een levendige indruk die je optimaal in het verhaal meezuigt.

In de achtergronden beweegt namelijk zo goed als niets. Je ziet figuranten op straat lopen en het water van de zee bewegen. Desondanks zijn de achtergronden wel een plezier om te bekijken. Of het nu de straten in Parijs, de huizen van diverse personen, de haven met schepen in Marseille of het platteland is, alles is even zorgvuldig getekend en voorzien van de pasteltinten die we inmiddels kennen. Het Parijs uit de graaf van Monte Cristo, is hetzelfde Parijs als in Les Miserables en ook de apotheek uit A Tale of Two Cities is ongewijzigd. Het geheel geeft dan ook een prettig gevoel van herkenning als je er rondloopt.

Muziek
Ook in dit vijfde deel in de serie, zijn geen gesproken stemmen. Dit verwacht je ook niet in een stripboek. Het is klassieke muziek die de tekst onderstreept en meehelpt om de juiste sfeer bij elke scene te creëren. Tolworthy maakt voornamelijk gebruik van een bibliotheek van honderden rechtenvrije klassieke werken en besteedt duidelijk veel zorg en aandacht aan zijn keuze. De muziek in de kerker klinkt somber en haast wanhopig, maar als Edmund slaagt in zijn opzet, schalt het gloria uit je boxen.

De achtergrondgeluiden zijn net als de beelden minimaal gehouden. Je hoort een enkele deur dichtslaan als het nodig is, maar nergens voetstappen, wind of vogeltjes. In feite wordt de speler alleen gelaten met de tekst, waarbij de beelden en de muziek dienen om je inlevingsvermogen te stimuleren.

Conclusie:

Verhaal: Een 8 voor de goede omvorming van een ruim duizend pagina's dik boek in een interactief stripboek, zonder dat daarbij geweld gedaan wordt aan het oorspronkelijke verhaal.

Gameplay: Een 9 voor de uitstekende navigatie.

Puzzels: Gezien als interactief stripboek een 8 voor de manier waarop het verhaal zich door middel van eenvoudige puzzels ontwikkelt en verder gaat.

Graphics: De herkenbare minimalistische stijl van Tolworthy is een uitstekend kader voor een klassiek verhaal. De vele geanimeerde scenes geven dit stripboek daarbij de nodige levendigheid.

Muziek: Goed gekozen en gevarieerde muzikale omlijsting.

Eindconclusie: De doelstelling van Tolworthy om op een speelse manier mensen bekend te maken met klassieke literatuur, wordt op een originele en prettige manier gehaald. Muziek en beelden zijn prima in orde. Ervaren adventurespelers zullen weinig uitdaging in de puzzels vinden, maar degenen die een interactief geanimeerd stripboek zoeken om op een originele manier een spannend boek te 'lezen', komen zeer goed aan hun trekken. Als zodanig geef ik het dan ook een dikke 8.