Home > Reviews > The Whispered World

The Whispered World

Intro
The Whispered World begon ooit als een afstudeerproject van grafisch ontwerper Marco Hüllen. Een klein gratis adventurespel met 10-20 handgetekende achtergronden. Nadat in 2007 Daedalic Entertainment het spelletje ontdekte, namen ze Hüllen in dienst, werd het verhaal herschreven, muziek gecomponeerd, meer achtergronden en animaties gemaakt en uiteindelijk een volwaardige "Gefluisterde Wereld" afgeleverd.

Verhaal
Het spel begint met een rustige stem, die zegt dat hij zijn laatste verhaal zal voorlezen. Hierna zien we een jonge clown die over rotsen rent, terwijl de bodem onder zijn voeten instort. Boven op een bergtop aangekomen verschijnt een groot, licht, bolvormige wezen. Het wezen voorspelt dat Sadwick - zo heet de clown - de wereld zal vernietigen. Dan wordt Sadwick wakker uit zijn nachtmerrie en maken we kennis met de jonge clown, die niet erg gelukkig is. Zijn grote broer kan alles beter en vertelt Sadwick meer dan eens dat hij nutteloos is. Zijn grootvader is zeer vergeetachtig en herkent hem niet. Gelukkig heeft hij wel nog zijn zwijgzame trouwe vriend, die hem overal volgt: de grote rups Spot. Sadwick besluit zijn leven in eigen hand te nemen en op pad te gaan om uit te zoeken wat zijn nachtmerrie te betekenen heeft. Hij wil de wereld redden en niet vernietigen!

Sadwick is een melancholisch figuur, met weinig zelfvertrouwen. "Dat lukt mij niet, zoals zoveel in dit leven" of "Zelfs voor dit eenvoudige klusje ben ik niet goed genoeg", is een uitspraak die je hoort, als je tijdens het spelen iets doet wat niet het gewenste effect heeft. Maar hoewel Sadwick soms zeurt en je hem het liefst een schop onder zijn kont wilt geven, blijft hij toch een sympathiek figuur waar je als speler goed kunt meeleven. Heeft immers niet iedereen wel eens het gevoel tekort te schieten? Het doet je dan ook goed als zijn hele houding en gezicht straalt als iets "onverwacht" goed gaat.

Toch is het geen treurig spel geworden. Er zijn details, zoals de broek van opa die overal opduikt en ook gebruikt wordt en het droogkomische commentaar van Sadwick, die ervoor zorgen dat het niet zwaar depressief wordt. Sadwick laat overal waar hij geweest is een puinhoop achter en steeds weer krijgt hij van de grote bol te horen dat hij onvermijdelijk de wereld zal vernietigen. Toch blijft Sadwick koppig proberen de vernietiging te voorkomen. Je blijft dan ook geboeid verder spelen. Lukt het hem uiteindelijk of toch niet? Het einde blijkt dan toch een verrassing te zijn, die ik niet zal verklappen. Heel misschien zag je het aankomen.

Gameplay
Het spel heeft een pure point&click bediening. Als je een persoon of een voorwerp ziet waar je een actie op uit wilt voeren, klik je erop en houd je je muiscursor even ingedrukt. Er verschijnt dan een klein pop-up schermpje waarin je kunt kiezen voor kijken, praten of pakken. Je cursor verandert dan dienovereenkomstig. Is er iemand waarmee je een gesprek kunt voeren, dan krijg je de keuze uit diverse dialoogopties die je niet allemaal hoeft te volgen. Er is een optie waarmee je elk gesprek netjes kunt afsluiten en je kunt een gesprek ook sneller doorklikken. Heb je iets opgeraapt, dan verdwijnt het in je inventaris. Open je de inventaris dan zie je een grote leren buidel, waarin al je voorwerpen liggen. Haal ze eruit om ze daar te gebruiken waar het jou nuttig lijkt. Je kunt ze hierin ook combineren tot iets wat je beter kunt gebruiken bij het oplossen van een probleem. Alle voorwerpen in het speelscherm en in de inventaris zijn voorzien van een naamplaatje en Sadwick geeft er zo het nodige commentaar op, zodat je al een hint krijgt waarvoor je ze zou kunnen gebruiken. De rups Spot heeft zijn eigen menuutje. Hierin kun je klikken op de diverse verschijningsvormen van het beestje, nadat je die uiteraard hebt weten te activeren. Dit maakt het makkelijker om Spot te laten doen wat je wilt, want ook de rups speelt een belangrijke rol.

Het spel slaat automatisch op als je het verlaat, maar je kunt ook zelf je spel tussendoor opslaan en weer openen. Dat is heel prettig als je een bepaalde passage opnieuw wilt spelen of een tussenfilmpje nog eens wilt bekijken. Naarmate je in het spel vordert, is er in de bonusmap in het hoofdmenu ook de mogelijkheid om de prachtige tekeningen apart te bewonderen.

Het enige nadeel is eigenlijk alleen de lange laadtijd bij het opstarten van het spel. Het beeld blijft eerst heel lang zwart en als er dan eindelijk een scherm verschijnt, dan is het helemaal statisch en zonder cursor, zodat je gaat denken dat het spel en je pc "bevroren" is. Ook de overgangen tussen de hoofdstukken gaan traag met een zwart beeld. Maar misschien lag dat alleen aan mijn Windows XP-machine.

Puzzels
De puzzels in The Whispered World zijn zeer veelzijdig en variëren van het eenvoudig oprapen en gebruiken van een enkel voorwerp, tot het meer ingewikkeld combineren en zeer apart toepassen ervan. Maar ook een moeilijke schuifpuzzel en een zeer bijzonder doolhof, dat bestaat uit huizen met deuren, die nooit daar uitkomen waar je denkt en draaiende kamers die je met hendels moet bedienen. En vergeet vooral niet om deuren die je opende, ook weer dicht te maken. Je weet maar nooit wat erachter ligt.

De puzzels worden langzaam in ieder hoofdstuk moeilijker, zodat een beginnende adventurespeler alle kans heeft te wennen, maar ook een gevorderde speler aan zijn trekken komt. Het oplossen van de problemen die Sadwick tegenkomt vergt soms wat van je inlevingsvermogen. Het simpel dichten van een gat met een kurk is nog makkelijk. Maar sommige puzzels liggen een heel stuk minder voor de hand. Ook is er een dialoog-quiz met een paar pratende stenen, die je pas na de juiste antwoorden iets vertellen waar je wat aan hebt. Goed op de dialogen letten is trouwens aan te bevelen. Het is niet alleen erg leuk vanwege het commentaar van de sombere Sadwick, maar geeft je ook de nodige hints.

Spot speelt een heel eigen rol in de oplossing van sommige puzzels. Als Sadwick iets niet voor elkaar krijgt, is het verstandig om aan zijn vriendje de rups te denken. De rups kan namelijk rond en zwaar worden, of een vuurbal zijn en zelfs in meerdere stukjes functioneren. Iets wat heel handig is als je vijf loopvogels moet meelokken. Deze extra toevoeging in de vorm van een bruikbare vriend, is leuk gevonden en geeft de puzzels extra dimensie.

Graphics
In het begin van het spel kun je ervoor kiezen om fullscreen of in een window te spelen. Omdat het spel alleen gemaakt is voor een resolutie van 1024x768, kunnen bezitters van een widescreen laptop/monitor er beter voor kiezen in een window te spelen, omdat de beelden anders te zeer in de breedte uitgerekt worden.

Het spel is uitgevoerd in 2D, maar door het gebruik van verschillende layers die over elkaar schuiven als je opzij schuift, krijgt het geheel toch een 3D effect. In de schermen waar je niet opzij kunt scrollen, zorgen kleine animaties voor de levendigheid. De werkelijk schitterende achtergronden zijn met zorg getekend. Het herfstbos ademt alleen al door zijn mooie gebruik van grondkleuren een melancholische sfeer uit, iets wat perfect past bij hoofdpersoon Sadwick. Toch doet het nergens geforceerd of kitscherig aan. De hoofdpersoon in dit spel is dan wel een clown en het verhaal een soort sprookje, maar door het perfecte kleurgebruik is het een spel voor volwassenen gebleven. Je leeft helemaal met Sadwick mee, die ondanks alle voorspellingen probeert deze prachtige wereld te redden van de ondergang.

Ook aan de karakters is de nodige aandacht besteed. Sadwick zelf is dan wel een clown, maar beslist niet gekleed in vrolijke kinderlijke kleuren. Zijn bruinige clownspak past bij zijn karakter. Zijn clownsmuts heeft hele grote vaalgele bollen, maar die hangen heel treurig langs zijn lijf te bungelen. De andere karakters die Sadwick tegenkomt zien er, hoewel duidelijk geen 'mensen', ook uit op een manier die bij hun karakter past. Zo heeft de man van de trein een hoed op die groter is dan hij zelf, passend bij zijn ego en is zelfs het harnas waarin de kok zich verschuilt aan de veronderstelde omvang van een kok aangepast. Het enige dat ik jammer vond, is het gebrek aan figuranten. Zelfs in een dorp kom je alleen karakers tegen waarmee Sadwick kan praten. Geen gewone voorbijgangers of arbeiders. Sadwicks wereld is leeg, maar eigenlijk is ook dat wel passend.

De animaties in het spel zelf zorgen voor dieptewerking en levendigheid en zitten op de juiste plekken. Ook de karakters lopen en bewegen vloeiend. De steeds terugkerende bewegingen als een karakter stilstaat zijn nergens storend. De animaties in de tussenscènes zijn beslist niet slecht, maar minder gedetailleerd en fraai dan het spel zelf. Daar had ik wel wat meer van verwacht.

Muziek
De muziek voor The Whispered World is speciaal bij het spel gecomponeerd en door professionele musici uitgevoerd. En dat is te horen. Geen gedownloade muziek die erin geplakt is, maar muziek die past bij de stemming en de sfeer van het moment. Er zijn ook momenten waarop geen muziek te horen is en ook dat is dan passend. Ieder hoofdstuk heeft zijn eigen basisthema dat je steeds terughoort. Zo begint de muziek in het herfstbos met een grondtoon in mineur en zorgen de zachte piano en fluitklanken voor een passende dromerige sfeer. In donkere grotten wordt de sfeer grimmiger met lang aangehouden hoboklanken en korte aanslagen op de piano die de stilte rondom accentueren.

De achtergrondgeluiden passen ook perfect. Een uil in een donkere bosachtige omgeving, gemurmel van water, de wind rond een bergtop, het kraken van een houten deur.

Het stem-acteren is ook bijzonder goed gedaan. Als Sadwick zegt dat hem iets niet lukt, dan hoor je de diepe zucht in zijn stem. En lukt het hem wel, dan druipt de verbazing en het sarcasme ervan af. Maar hij wordt geen overdreven karikatuur. Je krijgt de neiging met hem mee te zuchten en dan om jezelf te lachen omdat je zo meeleeft.

Conclusie:

Verhaal: Een prachtig uitgewerkt verhaal met een overtuigend hoofdpersoon.

Gameplay: Een duidelijke en overzichtelijke bediening.

Puzzels: Een 8 voor de variatie en de originaliteit van de puzzels.

Graphics: Prachtige handgeschilderde achtergronden en goede karakterschetsen. Jammer van de beperkte resolutie.

Muziek: Mooie muziek, die aangepast is aan elk hoofdstuk. Professioneel stem-acteren met het juiste gevoel.

Eindconclusie: Het is lang geleden dat ik een spel speelde, dat in alle onderdelen zo perfect op elkaar is afgestemd. Schitterende beelden, goed uitgewerkte karakters, mooie muziek en gevarieerde puzzels. Een verdiende 8.5