Home > Reviews > Pizza Morgana Episode 1

Pizza Morgana Episode 1

Intro
Sam en Max, Wallace and Gromit, Tales of Monkey Island. Intussen lijkt het wel een trend te zijn om adventure spellen in episodes op de markt te brengen. Het, hier nog onbekende, Israëlische Corbomite Games waagt een poging met Pizza Morgana, een spel dat gebaseerd is op een stripverhaal dat in Israël al zo'n 10 jaar waanzinnig populair is. Monsters and Manipulations in the Magical Forest is het eerste deel uit een vijfdelige serie, waarvan maandelijks een nieuwe deel moet verschijnen.

Verhaal
Als Jackie thuiskomt van school, heeft ze honger. Haar moeder is er niet, maar dat is geen probleem. Jackie weet precies hoe ze een pizza moet bestellen. De pizza wordt echter bezorgd door een vampierkoerier, die per ongeluk in Jackie's wereld terechtgekomen is. De vampier neemt Jackie mee naar haar eigen magische wereld, waar Jackie zo goed als ze kan de vampier probeert te helpen.

Met deze samenvatting is eigenlijk het hele verhaal van dit eerste deel al verteld. Het spel is zo verschrikkelijk kort, dat het moeilijk is om een oordeel te geven over de uitwerking van een verder wel origineel gegeven. Jackie gedraagt zich precies zoals je van een 12-jarige zou verwachten: beetje brutaal, overal een eigen mening over, maar nieuwsgierig genoeg om vreemde gebeurtenissen makkelijk te accepteren en er het beste van te maken.

Gameplay
Het spel is een traditionele point & click adventure. De bediening is zeer eenvoudig en minimaal: linksklik voor alle actie, rechtsklik om een andere cursor te krijgen. De diverse cursors geven overduidelijk de bedoeling aan. Linkslik met de oogcursor op de bank en Jackie vindt haar GSM. Linksklik met de handcursor op een GSM en aansluitend op een folder en Jackie bel helemaal vanzelf het juiste nummer. En zelfs dit eenvoudige klikwerk, wordt in het begin van het spel nog eens zeer duidelijk met grote pijlen en tekst uitgelegd. Er kan eigenlijk niets mis gaan.

Het spel kan in easy en hard-mode gespeeld worden. Het spelverloop is gelijk,  het verschil in de moeillijkheidsgraad van de puzzels verwaarloosbaar klein. In de menuoptie kun je kiezen voor een hint functie, mocht je dit nog nodig hebben. Er is een automatische save functie, elke keer als je een opdracht hebt uitgevoerd en als je het spel verlaat. Je kunt echter ook je spel zelf opslaan.

Als je het spel afsluit en opnieuw opstart, nadat je in het magische bos bent aangekomen, krijg je via een stripverhaal een samenvatting te zien van je voortgang in het spel tot dan toe. Dit is een heel leuk gevonden functie, die als geheugensteuntje goed van pas zou komen, als het spel behoorlijk langer zou zijn geweest.

Puzzels
De puzzels in het spel zijn zéér eenvoudig en vormen geen enkele uitdaging, zelfs niet voor een beginnende adventure speler met de ingebouwde hintfunctie op laag. Je kunt in dit spel niet doodgaan, er zijn geen doolhoven en geen minigames en elke dialoog die je aanklikt is de juiste.

Elk doel, hoe klein ook, wordt duidelijk aangegeven op een balkje dat altijd in beeld blijft. Met opdrachten zoals "zoek iets te eten" of "zoek de sleutel" blijft er niets te raden over. Al helemaal niet als Jackie ook nog eens duidelijk zegt dat de sleutel in haar schooltas zit. Je hebt ook helemaal geen last van "pixelhunting". De tas staat duidelijk in beeld en klik je erop, dan floept de sleutel die er blijkbaar in zit, automatisch naar je inventaris. En zo is het ook met alle acties die je moet uitvoeren. Klik op een duidelijk zichtbare snoer+stekker en hij wordt automatisch op de juiste plek ingestoken, ook zonder dat je al weet waarom.

Graphics
Pizza Morgana is gebaseerd op het stripverhaal Zbang! van de bekende striptekenaar Uri Fink. Voor het spel is dan ook een professioneel team van striptekenaars ingehuurd en dat is te zien. De tussenscènes konden zo zijn gekopieerd uit een goed stripboek. Ze zijn vol vaart en expressie en vormen dan ook het beste deel van dit spel.

De tekeningen in het spel zelf, zijn in dezelfde stijl, met karakters en voorwerpen die voorzien zijn van vrolijke kleurtjes en een dikke zwarte omtreklijn. Jammer genoeg werkt dit in de close-ups ronduit lelijk en lijkt het dan meer op een slechte kleurplaat voor kinderen.

De achtergronden zijn in 2D, statisch en details zijn er nauwelijks. Zelfs de afstandsbediening die je nodig hebt, ziet eruit als een simpele bruine rechthoek. De benedenverdieping van het huis is nogal leeg en sfeerloos en de kamer van Zack lijkt willekeurig te zijn volgepropt.

De karakters kunnen min of meer vrij rondlopen in de achtergrond. Zit je in een close-up, dan is de enige animatie soms een schokkerig heen en weer bewegen van de vampier of een nieuw tekstblok. De karakters bewegen stram en houterig in steeds terugkerend patroon. Het geheel blijft de indruk geven van een stripboek/kleurplaat in plaats van een interactieve tekenfilm.

Muziek
Voor het stemacteren heeft Carbomite Games een cast van gerenommeerde acteurs weten aan te trekken. Het klinkt dan ook allemaal zeer professioneel. De vampier wordt vertolkt door de actrice Claudia Christian (o.a. bekend van haar rol als Susan Ivanova in Babylon 5) en klinkt dan ook helemaal overtuigend. Jackie's stem is die van stemactice Mia Alon, die in Israël onder andere in de Pokemon en Garfield tekenfilmserie schitterde. En ook dat is te horen. Jackie klinkt inderdaad als een modern tekenfilmfiguurtje. Alles wat ze zegt wordt met een licht hysterische over-the-top schreeuwstemmetje gebracht. Dat kan zeer irritant werken als je bijvoorbeeld wat rondkijkt in een kamer en overal op klikt, terwijl het spel vindt dat je verder moet gaan. Jackie's "Leave it alone, I have a vampire running around in the house" zorgt er wel voor dat je na vier keer klikken nergens meer aankomt.

De achtergrondgeluiden en muziek passen prima bij een tekenfilm. Spannend als het spannend moet zijn en neutraal als er niets opwindends te doen is.

Conclusie:

Verhaal: Origineel uitgangspunt met veel potentieel om er een humoristisch spel van te maken.

Gameplay: Zeer eenvoudige en goed uitgelegde bediening en een originele en prima geheugenfunctie.

Puzzels: Het niveau van de puzzels is zelfs voor een achtjarige goed te doen (als die Engels spreekt). Voor de doelgroep (tieners?) veel te eenvoudig.

Graphics: Geslaagd als stripboek, maar niet echt aantrekkelijk voor een spel.

Muziek: Niet slecht als je van typische tekenfilmstemmetjes houdt.

Eindconclusie: Een adventure, dat wellicht beter als stripboek had kunnen worden uitgegeven. Als nieuwe episodische serie faalt het volledig. Er zijn vermoedelijk weinig mensen die vol ongeduld naar deel 2 uitkijken. Zeker niet als je bedenkt dat je niet langer dan een kwartiertje nodig hebt om deel 1 uit te spelen en dan een maand op het volgende deel moet wachten. Of zoals Sneaker met een knipoog opmerkte: "dit is wel een heel klein pizzapuntje voor dat geld!"