Home > Reviews > Agatha Christie: Evil Under the Sun (Wii)

Agatha Christie: Evil Under the Sun (Wii)

Intro
Agatha Christie: Evil Under the Sun is het derde spel in de AWE Games/The Adventure Company Agatha Christie serie, en de tweede die op de Wii verschijnt. Het eerste dat opvalt is dat de ontwikkelaar goed geluisterd heeft naar de opmerkingen over And Then There Were None. Maar daarover straks meer.

Verhaal
Als het spel begint is de Tweede Wereldoorlog in volle gang. Hercule Poirot en Captain Hastings horen de luchtalarm-sirenes en weten dat ze de hele avond met gesloten gordijnen moeten zitten. Om de tijd te doden besluit Poirot een verslag te doen van een recente moordzaak die hij heeft opgelost op een korte vakantietrip. Hij zal dit zo levendig gaan vertellen, dat het voor Hastings net lijkt alsof hij de zaak heeft opgelost in plaats van Poirot. Je speelt het spel dan ook vanuit het oogpunt van Hastings met af en toe een aanwijzing van Poirot. Dit zijn soms best sarcastische opmerkingen, vooral als je iets aanklikt of probeert te doen wat Poirot nooit zou doen. Dit zorgt soms voor een komische noot. Aan de andere kant is het ook best verwarrend, omdat je wel steeds Poirot in beeld ziet. Aan het eind van ieder hoofdstuk (en op ieder gewenst moment als je een hint nodig hebt) keer je terug naar Poirots kantoortje in de oorlogstijd.

Zodra het echte verhaal begint verplaats je je naar Seadrift Island, waar Poirot zoals gezegd twee weken geleden een korte vakantie heeft doorgebracht in het Smuggler's Rest Hotel. Vanwege de oorlog zijn veel hotels en badgelegenheden gesloten, en dit is één van de weinige plekken in Engeland waar je nog wat kan genieten van de rust en de zon. Uiteraard duurt de rust niet lang en voor je het weet wordt de vakantie verstoord door een moord. Het slachtoffer blijkt door vele van de gasten gehaat te worden en iedereen heeft een alibi. Kan Hastings dezelfde aanwijzingen vinden en komt hij uiteindelijk tot dezelfde conclusie voor wat betreft de dader als Poirot?

Gameplay
Rondlopen is een kwestie van de Wiimote richten op de plek waar je naartoe wil en op A drukken. Dit werkt prima en soepel. Via een aantal icoontjes die in beeld verschijnen als je de Wiimote naar de bovenkant van het scherm beweegt kun je bijvoorbeeld je inventaris bekijken of terug naar Poirots kantoor voor een hint. Hij heeft namelijk een zogenaamde 'finger of suspicion' waarmee je bijvoorbeeld te horen kan krijgen wie je nu het beste kan gaan ondervragen. Dit is een vreemde keuze van AWE Games omdat het totaal niet bij het karakter van Poirot en Hastings past. Bij Poirot hangt ook een kaart van het eiland waarop automatisch wordt bijgehouden waar iedereen op welk moment was zodra je dit van de getuigen en verdachten hoort. Het spel bestaat uit acht hoofdstukken en in ieder hoofdstuk heb je een aantal doelen die je moet bereiken. In een soort dagboek hou je bij wat je moet doen. Als je in een gesprek iets belangrijks leert over een persoon wordt dit automatisch in het dagboek bijgehouden. Het is dus niet nodig om zelf aantekeningen bij te houden.

Het spel kent een flink aantal locaties, het hotel met een aantal gastenkamers en aanverwante ruimtes, de strandjes en inhammetjes van het eiland en een nabijgelegen dorpje met wat winkeltjes. Door veel rond te lopen en met iedereen te praten leer je van iedereen waarom hij of zij op het eiland is. Ook kan je voorwerpen verzamelen die later wellicht van pas komen. Er zijn wel veel 'loze' tussenlocaties waar je doorheen moet lopen om ergens te komen, wat vervelend kan zijn als je vastzit en doelloos van locatie naar locatie gaat om te zien of je ergens iets overgeslagen hebt. Gelukkig is er wel de optie om naar de volgende locatie te gaan door te dubbelklikken op de uitgang.

Zoals ik in de intro al aangaf heeft men goed geluisterd naar de kritiek op And Then There Were None. In dat spel moest je bij letterlijk iedere deur die je openmaakte de Wii-remote kantelen en op een knop drukken om het draaien van een deurklink na te bootsen. Omdat je in dit soort spellen, vooral als je vastzit, wel honderden deuren open moet maken en de besturing ook nog eens niet altijd goed reageerde, werd dit al snel verschrikkelijk irritant. In Evil Under The Sun is dit dan ook gelukkig afgeschaft. Gewoon naar de deur wijzen en op een knop drukken is genoeg.

Puzzels
De puzzels zijn over het algemeen vrij simpel. Het grootste deel is gebaseerd op je inventaris, je moet dingen combineren of onderzoeken, of aan de juiste persoon geven. Sommige mensen willen niet met je praten voor je iets voor ze doet.

Een groot nadeel van het spel is wel, dat het soms volslagen onduidelijk is waarom je niet verder komt. Het einde van ieder hoofdstuk wordt 'getriggerd' door een reeks van kleine dingetjes die je gedaan moet hebben, en soms kan het dus gebeuren dat je met iedereen hebt gepraat en alle dingen die in je dagboek staan hebt gedaan, maar ergens een zakdoek vergeten bent op te pakken en dan eindigt het hoofdstuk niet. Als je het spel eenmaal uitgespeeld hebt zul je het niet snel nog een keer spelen.

Graphics & Muziek
De graphics op de Wii doen nauwelijks onder op die van de PC-versie. Er zijn tal van leuke details aangebracht in het hotel waardoor het een Art Deco-achtige stijl uitademt. De animaties zijn wel wat houterig en onnatuurlijk.

Het geluid is wisselvallig, soms valt de muziek weg en op andere momenten overstemt het juist de gesproken teksten. Hoewel David Suchet niet de stemacteur was voor Poirot in dit spel lijkt zijn stem er genoeg op om je te laten denken dat het echt de Poirot is zoals we hem kennen uit de films.

Conclusie:

Verhaal: Zoals we gewend zijn van Agatha Christie zit het verhaal goed in elkaar. Om het ook voor degenen die alle boeken al gelezen hebben spannend te houden heeft AWE Games enkele aanpassingen gedaan. Daarvan past er één echter totaal niet bij de wereld van Poirot en Captain Hastings.

Gameplay: Ook op de Wii kan je prima point & click adventures spelen. Gelukkig is deze keer besloten geen rare draai- schud- en slabewegingen toe te voegen, zoals bijvoorbeeld in de Wii-versie van And Then There Were None.

Puzzels: De puzzels zijn wat aan de makkelijke kant, maar wel voldoende interessant en afwisselend. Het kan frustrerend zijn als je niet doorhebt waarom je niet doorgaat naar het volgende hoofdstuk terwijl je wel alle doelen in het dagboek gehaald hebt.

Graphics: De omgevingen en achtergronden in Agatha Christie: Evil Under The Sun zien er mooi uit. De animaties van personen zijn houterig en komen onnatuurlijk over.

Muziek: Over het algemeen past de muziek goed bij het spel. Soms valt het ineens weg of klinkt het juist harder dan de stemmen. De stemacteurs zijn van bovengemiddeld niveau.

Eindconclusie: Een aardige adventure, die wel zo zijn tekortkomingen kent. Door de non-lineairiteit van de hoofdstukken en de vele kleine taakjes die je moet vervullen om verder te komen zit je soms heel lang vast zonder te weten waarom precies. Je bent dan lang aan het ronddwalen om dat ene voorwerpje te vinden dat je gemist hebt of die ene persoon die toch nog iets nieuws te vertellen heeft.