Home > Reviews > Pahelika: Secret Legends

Pahelika: Secret Legends

Intro
De laatste tijd zien we steeds meer games, die niet uit Amerika of West-Europa komen. Zo ook Pahelika, dat ontwikkeld is door Iron Code Software, een firma uit India. Met Pahelika willen ze een puzzel-adventure op de markt brengen voor het groeiende leger van casual gamers. Maar zoals ze zelf zeggen is het niet zomaar een casual game als alle andere, maar speelt het verhaal een zeer belangrijke rol.

Verhaal
Het verhaal begint veelbelovend. In stripvorm wordt verteld hoe een koning uit zijn rijk wordt verdreven. Na een poosje keert hij terug om de veroveraar uit te dagen voor een duel. Hij wint het duel, dankzij de magie van een machtig toverboek. De koning besluit dit gevaarlijke boek te verbergen. Dan krijg je een heel klein intro level, waarin je kennis maakt met de navigatie van het spel en met de speler, die op zolder een geheimzinnig voorwerp vindt. Vervolgens vertelt het stripverhaal verder. Uit de boeken die zijn voorvaderen nalieten, begrijpt de speler dat dit voorwerp een portal is, een magische deur naar 6 werelden, waar informatie te vinden is over het toverboek.

En dan is het tijd om echt te gaan spelen. Je klikt op de portal en bezoekt de eerste wereld. Hierna is het eigenlijk afgelopen met het verhaal. Je staat voor een toren van een magiër, waar je binnen moet zien te raken en vervolgens ga je er weer via een andere portal uit, verteld in de begeleidende tekst. En zo blijft het ook. Je gaat naar die 6 levels, waar je diverse kamers bezoekt, die je moet verlaten om bij een portal te komen, die je weer thuis brengt, zodat je naar het volgende level kunt gaan. Van een echt verhaal is absoluut geen sprake meer. Je verneemt niets meer over de koning, niet hoe hij aan het boek kwam, niets over de krachten van het boek, niet over het verbergen van het boek, niets over de speler die een nazaat van die koning is, niets over de boeken die zijn voorvaderen schreven. Op het einde van level 6 vind je een boek en dat is dat. Zeer teleurstellend.

Gameplay
Pahelika is volledig muisgestuurd en point-and-click. Dit aanwijzen en klikken is zeer gemakkelijk gemaakt. Klik overal op in het scherm. Als je het kunt oprapen, verdwijnt het vanzelf in je inventaris. Jammer genoeg wordt er niet verteld wat het voorwerp is en ook zit er in de inventaris geen naamplaatje aan. Dit kan heel vervelend zijn, omdat de voorwerpen klein zijn en soms onherkenbaar. Zo had ik een "slagroomklopper" in mijn inventaris, die door uitproberen een ding bleek te zijn, waarmee je een kolenvuurtje kon aansteken.

Als er voorwerpen in je scherm zijn , waarmee je er iets kunt doen, dan zie je glinsterende sterretjes op het voorwerp. Dit is meestal het geval bij deuren, kasten, kisten, kookpotten en natuurlijk de portal die de uitgang van ieder level is. Als je "klaar" bent met dat voorwerp, verdwijnen de sterretjes weer.

Pahelika heeft een automatische savefunctie. Het nadeel hiervan is, dat je nooit een stukje opnieuw kan spelen. Als je een leuke puzzel nog eens wilt doen, heb je pech. Er zit niets anders op, dan een nieuw spel onder een nieuwe naam op te starten. Op de website van de makers, kun je een walkthrough downloaden of bekijken.

Puzzels
Als je van escape-the-room spellen houdt, kom je in Pahelika helemaal aan je trekken. In feite bestaat het hele spel uit het steeds weer open maken van een deur om naar de volgende kamer en het volgende level te gaan.

Natuurlijk zijn de sleutels die je vindt, meestal niet om de deur open te maken. Je gebruikt ze op kisten en kastjes, waar dan weer voorwerpen in liggen. Dat kunnen stenen zijn of drankjes, waarmee je geheime deuren kunt openen. Of zelfs stukken papier waarop aanwijzingen staan wat je moet doen. Erg moeilijk is het allemaal niet. Als je een voorwerp niet van zijn plaats krijgt en je een tekst ziet waarop vermeld wordt dat de robot erg sterk is, maar wel kapot, dan is het heel duidelijk wat de bedoeling is. En kun je in de kamer boeken oprapen, terwijl er in de boekenkast lege plekken zijn, dan weet je ook wat je te doen staat. En weet je het echt niet meer, dan kun je altijd nog alles in je inventaris op de glinsterende voorwerpen in beeld gebruiken, tot het vanzelf goed is. Ook is er een puzzel waarbij je vragen juist moet beantwoorden. Geen probleem als je de vraag niet begrijpt. De antwoorden zijn multiple choice en je mag net zo vaak proberen tot het goed is.

Om het wat gevarieerder te maken, hebben de makers in ieder level extra puzzels toegevoegd. Klik je op een dichte kist, dan krijg je bijvoorbeeld een legpuzzels, een schuifpuzzel of puzzels waarbij je de juiste volgorde moet raden. Noch deze puzzels, noch de gewone puzzels in een kamer hebben iets met het verhaal te maken. De enige opmerkingen van de hoofdpersoon zijn van het soort als "Goh, wat is het koud hier" en "O, dit lijkt me een gevaarlijke wereld".

Omdat het spel lineair is, kun je niet vrij ronddwalen door een level, maar zul je kamer voor kamer moeten afwerken om uiteindelijk bij de portal naar het volgende level te komen. Ook in de kamer zelf moeten de meeste dingen in de juiste volgorde afgewerkt worden. In de laatste paar levels mag je wel terug naar een vorige kamer om bijvoorbeeld je fles met water te vullen, maar meer vrijheden heb je niet.

Graphics
Het verhaaltje dat aan het begin van het spel in stripvorm verteld wordt, ziet er ook uit als in een stripboek. Vrolijke heldere kleuren en overdreven houdingen. Precies goed voor een stripboek.

De beelden in het spel zelf zijn geheel anders. Ze zijn fotografisch goed. Gedetailleerde plaatjes van een kamer of ruimte met voldoende voorwerpen in de juiste verhoudingen, om het geheel en "echte" indruk te laten maken. Jammer dat de dingen die je opraapt soms onherkenbaar zijn.

Het magische effect wordt verkregen door de glinsterende sterretjes. Om alles wat levendiger en minder statisch te maken, zijn er animaties als je de puzzeltjes goed oplost. Het laten branden van vuur of fakkels, het veranderen van kleur in een drankje en natuurlijk het openen van de Portal met een magische scroll. Het ziet er allemaal mooi en professioneel uit.

Muziek
Er zijn slechts twee stemmen te horen in dit spel. De stripintro wordt ingesproken door een mannenstem die zeer langzaam en zorgvuldig de Engelse woorden uitspreekt. De tussenstrips en de mededeling aan het begin van ieder level is van een iets jongere stem, die echter net zo zorgvuldig spreekt. Aangezien er weinig te vertellen valt, zijn deze stemmen verder ook van geen enkel belang.

De muziek bestaat uit een aaneenschakeling van geheimzinnige geluiden, die de spanning en het magische in iedere kamer benadrukken. Het is goed gedaan en zeer zeker bepalend voor de sfeer in het spel. De pling-geluidjes die je hoort bij het oprapen van dingen of het oplossen van puzzels, werken op den duur zeer irritant. Gelukkig kun je deze sound effects apart uitzetten in het optiemenu.

Conclusie:

Verhaal: Een 3 voor het lekker maken met een verhaaltje, dat verder niets met het spel te maken heeft.

Gameplay: Zeer simpele bediening, handige "windowed" optie, maar een paar minpuntjes voor het ontbreken van naamtags en voor de onhandige autosave.

Puzzels: Gemakkelijke, maar wel verslavende puzzels, die ervoor zorgen dat je blijft spelen, omdat je de portal open wilt krijgen.

Graphics: Een 7,5 voor de mooie vormgeving.

Muziek: Goed gekozen "filmmuziek", die ietwat eentonig wordt.

Eindconclusie: Het ontbreken van een verhaallijn in het spel, die gerelateerd is aan de puzzels, vind ik persoonlijk een ernstige tekortkoming in een adventurespel. De autosave en het ontbreken van naamtags aan de voorwerpen zijn hinderlijk. Als escape-the-room spel is Pahelika echter zeer geslaagd te noemen, hoewel het met zijn zes leveltjes wel erg kort is. In drie uurtjes is het uit te spelen. Ik zou deze casual puzzel-adventure dan ook uiteindelijk willen waarderen met een dikke 6.