Home > Reviews > Penumbra: Requiem

Penumbra: Requiem

Intro
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de Penumbra serie een trilogie zou worden. Maar na problemen met de uitgever besloot men om de serie te stoppen na het tweede deel, Penumbra: Black Plague. Toch wilde het Zweedse spelbedrijfje Friction Games het verhaal toch afsluiten. Vandaar dat men besloot om een expansion uit te brengen. Deze is alleen maar te downloaden via GamersGate en Direct2Drive. Om het spel te spelen moet je wel een versie van Penumbra: Black Plague geïnstalleerd hebben.

Verhaal
Het spel gaat verder waar Penumbra: Black Plague eindigde. Opnieuw neem je de rol van Philip op je. Je valt steeds dieper weg in de waanzin en je wordt gedwongen om je innerlijke demonen te bestrijden terwijl je moet proberen te overleven door de werkelijke demonen te bestrijden. Maar wat is de werkelijkheid? Het wordt steeds moeilijker om de realiteit van de waanzin te onderscheiden en zelfs je eigen zintuigen kan je niet vertrouwen.

Bovenstaande beschrijving van het verhaal komt van de site van het spel. Echter wordt het helaas niet waargemaakt. Qua verhaal stelt het spel zelfs behoorlijk teleur. Er wordt namelijk niet echt veel verteld. Je loopt van level naar level en soms komt er een klein beetje verhaal voorbij. Een oud karakter die terugkeert, wat oude locaties die je bezoekt, een paar boekjes die je tegenkomt en dat is het wel zo'n beetje. Zeer teleurstellend maar het is wel leuk dat je wat bekende dingen tegenkomt.

Ik vind het ook vooral jammer dat er niets tot weinig wordt gedaan met de beloofde grens tussen realiteit en verbeelding. In Penumbra: Black Plague werd hier leuk mee gestart, maar helaas werd dit niet voortgezet in deze uitbreiding. Ik vind dat zo jammer want het had je niet alleen aan het twijfelen gebracht, maar het zou ook echt voor kippenvel gezorgd hebben. En dat is ook een beetje het probleem. Het spel mist de angst uit de vorige spellen. Er zijn geen monsters en geen honden en dus geen gevoel van gevaar. Deze konden je in de vorige delen doden, maar het was verstandiger om bijvoorbeeld de deur te barriceren. Of je achter een muur te verschuilen en het pad van het monster te volgen en hem dan stiekem voorbij te sluipen. Dit was in de vorige spellen zo ongelooflijk spannend, maar dat is in deze uitbreiding helemaal verdwenen.

Gameplay
Aan de besturing is niet heel veel veranderd. Je loopt, springt, kruipt, rent en leunt met het toetsenbord. De rest doe je met de muis. Daarmee kijk je rond, voer je acties uit, pak je objecten en verander je de omgeving. Vooral dat laatste blijft gewoon erg leuk. Zo zijn er bijvoorbeeld bepaalde locaties die je niet kan bereiken omdat je niet hoog genoeg kan springen. Vervolgens moet je de omgeving gebruiken en dingen uitproberen om toch hoger te komen zodat je die locatie wel kan bereiken. Dit blijft gewoon geweldig. Is er een deur op slot, maar geen sleutel in de buurt? Dan breek je hem toch gewoon open. Je lost op deze manier puzzels op zonder dat je er eigenlijk erg in heb. Het blijft erg leuk en erg goed.

Heel wat minder is het springen. Er zitten flink wat springpuzzels in en dit werkt niet echt lekker. Je sprint vanuit de eerste perspectief. Omdat je niet erg hoog kan springen, kan je eigenlijk alleen naar beneden springen. Hierdoor zie je de platformen niet echt en spring je maar een beetje op de gok. Ik heb regelmatig gehad dat ik een platform ver voorbij sprong. Het is erg frustrerend, niet leuk en het had veel beter uitgewerkt kunnen worden.

Er zijn ook andere dingen die in vergelijking met de vorige spellen minder uitgewerkt is. Als eerste is er de zaklamp met onbeperkte batterijen. Wat is dan het nut van de batterijenmeter, de glowstick en de flares? De zaklamp is toch het beste. Ook kan je weer pijnstillers pakken. Echter zijn er weinig punten waar je gewond kan raken. En mocht het gebeuren dan ben je binnen een paar seconden weer helemaal gezond. In de vorige delen was het juist spannend om zuinig aan te doen met je batterijen en medicijnen. Nu is de spanning weg. Erg jammer.

Een ander probleem wat ik ondervond is lag. Er zit behoorlijk veel lag in het spel. Er was in het laatste level zelfs zoveel vertraging dat het spel nagenoeg onspeelbaar werd. Dit terwijl mijn systeem qua specificaties ver boven de vereiste specificaties van het spel ligt. Zelfs met alle grafische opties op laag bleef de lag aanwezig. Bovendien heb ik bij Penumbra: Overture en Penumbra: Black Plague hier helemaal geen last van gehad. Uiteraard zijn de springpuzzels met lag nog vervelender. Na een korte zoektocht op internet bleek dat veel mensen er last van hadden. Vreemd genoeg was er ook een groep mensen die helemaal geen last van lag hadden. Navraag bij Frictional Games bleek dat het een bekend probleem was, maar op het moment van deze review was er nog geen oplossing voor aanwezig. Er is een patch te downloaden, maar die veranderd weinig.

Puzzels
Dit spel is eigenlijk meer een puzzeladventure geworden. Dit is qua sfeer en angst funest en maakt dit het slechtste deel van de drie. Maar dat neemt niet weg dat het spel volzit met geweldige puzzels. Het spel bestaat uit 9 levels. In ieder level moet je 2 of 3 vreemde sleutels verzamelen. Heb je ze allemaal, dan gaat er een portaal open en ga je naar het volgende level. Maar om de sleutels te krijgen moet je het level letterlijk uitpuzzelen. En dat is erg leuk. Je wordt aan je lot overgelaten en moet zonder enige voorkennis uit zien te vogelen hoe het level in elkaar zit. De levels zitten erg slim in elkaar en het is gewoon geweldig om ze te doorspelen.

De inventory wordt helaas nauwlijk gebruikt in de puzzels. Voorwerpen pak je direct beet en daarmee loop je naar de locatie waar je het voorwerp wilt gebruiken. Helaas wordt het spel verder wel geplaagd door bugs. Vooral in het laatste level was ik dit een half uur bezig om twee voorwerpen met elkaar te verbinden. Maar doordat één van de voorwerpen door het verplaatsen misvormt was kreeg ik het met geen mogelijkheid goed. Na het laden van een laatste save game lukte het wel. En zo zijn er meer van dit soort slordigheden. Op een gegeven moment zat een object door de deur en kreeg ik hem er met geen mogelijkheid meer uit. Erg slordig en erg frustrerend. En wat te denken van het verplaatsen van een batterij van de ene kant van het level na de andere kant van het level. Met een inventory was veel makkelijker geweest.

Graphics
De graphics zijn ook vergelijkbaar met de eerdere delen. Het ziet eruit als Black Plague. Dus met mooie belichting en genoeg variatie in de levels. Men heeft wel weer het één en ander aan voorwerpen hergebruikt uit eerdere delen. Alleen zijn de monsters nergens te vinden. Dus geen vreemde, lachwekkende monsters wanneer ze rennen zoals in deel 2, maar helaas ook geen spanning meer.

De variatie in de omgevingen zien er wel erg goed uit. Van de bekende gangen van het onderzoekscentrum tot een sneeuwlangschap en een riolering. Er zijn zelfs wat futuristische dingen te zien en de levels zijn grootser dan tevoren.

Muziek
De muziek was heel erg goed. Vooral de muziek die bij het menu gebruikt wordt. Die was absoluut geweldig en ik zou hem zo op cd kopen. In het spel zelf lijkt de muziek veel op de muziek uit eerdere delen. Het klinkt erg sfeervol en creepy. De voice acting is ook goed met veel bekende stemmen uit de eerdere spellen. Maar het is geen belangrijk onderdeel van het verhaal of het spel meer. Maar ik heb bij het verhaal al genoeg verteld over het minimale gebruik van het vervagen van de grens tussen realiteit en verbeelding.

De stemmen zijn weer erg goed. Maar het zijn dan ook vooral karakters die in de eerdere delen voor kwamen en die klonken toen ook erg goed..

De geluidseffecten zijn, net als in de vorige delen, dik in orde, maar het wordt niet echt goed gebruikt. Ook hier wordt de angst door afgezwakt. Neem bijvoorbeeld de allereerste scene van Penumbra: Black Plague. De angst slaat echt toe door het gegil en gegrom van het monster en diens slachtoffer. Tegelijkertijd wil je echter wel zien of het monster te zien is. Het gevoel dat ik hiervoor omschreven heb is helemaal niet terug te vinden in Requiem. Erg jammer.

Conclusie:

Verhaal: Het verhaal is een zware teleurstelling. Er wordt weinig verteld of gelezen, er wordt niets gedaan met het vervagen van de grens tussen realiteit en verbeelding en ik mis de angst uit de vorige delen. Ik kan er niet meer van maken dan een 4,5.

Gameplay: Weinig verandering in de gameplay. Alleen het platformgedeelte is vervelend en frustrerend. Verder zijn een aantal dingen gewoon zeer matig uitgewerkt waardoor de spanning en angst minder is en het spel soms nogal frustrerend is. De lag neem ik niet mee in de beoordeling, maar als je er last van heb is het erg storend. Een zeer klein zeventje.

Puzzels: Het is helaas een puzzeladventure geworden maar de op dat gebied is het wel geweldig. Een half punt erbij ten opzichte van Penumbra: Black Plague.

Graphics: Vergelijkbaar met Penumbra: Black Plague, alleen geen lachwekkende rennende monsters, maar de angst is ook weg en er wordt veel hergebruikt. Het cijfer blijft gelijk.

Muziek: De muziek is geweldig, sfeervol en creepy. Geluidseffecten zijn goed, maar worden slecht gebruikt en dus geen angstige momenten. De stemmen zijn ook weer erg goed. Een kleine 8,5.

Eindconclusie: Penumbra: Requiem is een puzzeladventure met erg goede puzzels en geweldige muziek. Maar deze adventure is wel de minste uit de serie. Ik mis een verhaal, de angst en de kippenvelfactor wat de eerdere spellen zo heerlijk maakten. Het zijn nu gewoon losse levels waardoor het niet echt een geheel vormt. Verder zijn er aanpassingen op gameplay gebied die niet goed uitpakken en soms zelfs erg frustrerend zijn. Hierdoor kan ik er niet meer dan een kleine 5,5 van maken. En ik geef dit cijfer niet graag want ik draag de Frictional Games en de Penumbra serie een zeer warm hart toe.