Home > Reviews > Amerzone

Amerzone

Intro
De Franse striptekenaar Benoît Sokal is in de stripwereld bekend voor zijn personage Inspecteur Canardo. Maar hij wilde zijn creatieve grenzen verleggen en dook daarom ook de computerwereld in. In 1999 zagen we daarvan het eerste resultaat: dit spel. Ontwikkelaar Microïds stond klaar om te helpen waar nodig, maar Benoît Sokal hield zijn project zoveel mogelijk in eigen handen. Hij bedacht het verhaal, tekende de omgevingen en personages en keek nauwlettend toe op elk ander aspect van het maken van dit spel.

Na Amerzone werd Benoît Sokal nog beroemder door Syberia en Syberia 2. Ondertussen heeft de man een eigen bedrijf, White Birds Productions, en werkt hij aan een nieuw adventure: Lost Paradise.

Verhaal
Jij speelt een journalist die een belangrijke opdracht krijgt van wetenschapper Alexandre Valembois. De man is stervende en wil een fout uit zijn verleden goedmaken. Hij vertelt je zijn verhaal. In 1932 reisde hij samen met enkele collega's naar het mysterieuze Amerzone, waar hij ten prooi viel aan een ernstige ziekte. Gelukkig werd hij door de inheemse bevolking opgevangen en in hun dorp verzorgd. Naarmate de tijd verstreek, kwam de professor steeds meer te weten over dit onbekende volk. Ze bleken afstammelingen te zijn van een Indianenstam waar vele mythes over bestonden. De legende luidde dat de Goden aan deze indianen het Ei van de Witte Vogels had gegeven waardoor ze op eeuwige voorspoed konden rekenen. De professor ging op zoek naar het legendarische Ei en nam het mee naar huis. Op die manier hoopte hij een beroemd en gerespecteerd wetenchapper te worden. Het soort persoon dat iedereen bewonderde.

Helaas geloofde niemand in Europa dat het Ei wel degelijk dat van de legendarische Witte Vogels uit Amerzone was. In plaats van respect te krijgen, werd de wetenschapper uitgelachen en bespot. Nu, zestig jaren later, wil de professor dat jij het Ei terugbrengt naar Amerzone. Hij heeft een machine gebouwd die jou erheen moet brengen, want zelf heeft hij niet meer de kracht voor zo'n lange reis. Maar de reis is niet zonder gevaar... De collega's waarmee Alexandre indertijd op expeditie ging, hebben elk een heel ander pad gekozen wat hun carriere betreft...

Gameplay
Dit besturing van dit spel is vergelijkbaar met Myst. Het is eerstepersoons, dus je kijkt vanuit de ogen van de journalist. Je moet je weg vinden door middel van Point and Click. Je cursor verandert wanneer je iets kunt gebruiken, iets kunt oppakken, iets van naderbij kunt onderzoeken of een bepaalde richting op kunt lopen.

Je hebt een inventory met enkele vakjes. Deze wordt op het Logboek na elke keer gewist wanneer je een nieuw hoofdstuk begint. Het aantal voorwerpen dat je gebruikt in dit spel is dus redelijk beperkt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Secret of Monkey Island, waar je wel erg veel voorwerpen meenam op je reis. Het eerder genoemde Logboek is overigens erg belangrijk. Het is geschreven door de oude professor tijdens zijn reis door Amerzone. In dit Logboek kom je heel veel te weten over Amerzone, de flora en fauna, de bewoners en over het leven van de professor zelf.

Enkele keren kom je iemand tegen waar je dan mee kunt praten, alhoewel van een conversatie niet echt sprake is. Je kunt namelijk alleen aanhoren wat die persoon te vertellen heeft en verder kun je niets vragen.

Puzzels
Het oplossen van een hoofdstuk gebeurt allemaal nogal "recht toe, recht aan". Er is maar één manier om het spel door te komen. De puzzels zijn soms best lastig en kosten heel wat onderzoek voordat je erachter komt wat de bedoeling is. Soms weet je dan weer snel wat de bedoeling is, maar vergt de manier waarop heel wat zoekwerk. Sommige puzzels moet je oplossen met behulp van voorwerpen, voor andere moet je bepaalde codes zien te vinden. In het Logboek vind je trouwens veel aanwijzingen die je zullen helpen bij enkele raadsels. Verder hoef je geen behendigheids- of tijdsgebonden puzzels verwachten.

Graphics
De Graphics van dit spel zijn lastig te beoordelen. Eigenlijk zijn ze in drie delen te splitsen. De tekeningen van Benoît Sokal, zoals die in het Logboek, zijn werkelijk fantastisch mooi en verdienen een 5/5. Hierboven (bij Gameplay) zie je daar een voorbeeld van. De graphics in het spel zelf zijn ook zeer verzorgd en verdienen zeker een 4/5. Maar wanneer er een filmpje wordt gespeeld, een zogeheten cutscene, dan wordt het beeld vaak pixelig. Dat is jammer, want de filmpjes zijn erg leuk om te zien.

Maar het gaat natuurlijk vooral om de graphics zoals je ze ziet tijdens het spelen en die zijn echt prima zoals je hiernaast kunt zien. De omgevingen zijn met veel detail bekleed en voelen erg realistisch aan. Zo beweegt het water en vliegen er af en toe vogels boven je hoofd.

Muziek
Er is geen achtergrondmuziek tijdens het spel (bij de tussenfilmpjes wel weer) maar je hoort wel continu vogeltjes fluiten, de wind waaien en meer van dat soort sfeergeluid. Ik vind een rustig muziekje op de achtergrond wel lekker spelen, dus dat is op zich jammer, maar de geluiden in de omgeving zijn wel erg goed gemaakt. Je voetstappen weerklinken, het water kabbelt rustig en de insecten zoemen. Het voelt echt alsof jij het bent die daar in dat spel rondloopt.

Conclusie:

Verhaal: Leuk, origineel verhaal met een fantasierijke wereld. Het verhaal verloopt wel erg lineair.

Gameplay: Handig Point and Click systeem met cursor die aangeeft als er een actie gedaan kan worden, wat voor actie dat is. (Praten, oppakken, bekijken enz.)

Puzzels: Mix van moeilijke en makkelijke puzzels. Met wat zoeken zijn ze altijd wel op te lossen. Je moet alle ruimtes wel goed onderzoeken of er misschien een object is waar je iets mee kan..

Graphics: Fantastische tekeningen en mooie, verzorgde graphics in het spel, maar mindere kwaliteit tussenfilmpjes.

Muziek: Weinig echte muziek, maar de achtergrondgeluiden zijn heel realistisch en geven het spel iets extra's.

Eindconclusie: Een heel leuk, origineel en vooral sfeervol spel met mooie graphics en geluidjes uit de omgeving. De puzzles zijn over het algemeen snel op te lossen.