Home > Reviews > Overclocked: A History of Violence

Overclocked: A History of Violence

Intro:
De vrienden Martin Ganteföhr en Tobias Schachte werken al sinds 1996 samen en hebben onder andere "Mystery of the Druids" en het prachtige"The Moment of Silence" op hun naam staan. De verwachtingen waren dus hoog gespannen, zeker na het lezen van de doos, waarin het spel als een interactieve psychologische triller wordt aangeprezen. We gaan kijken of ze er ook dit keer in geslaagd zijn een goede adventure te maken...

Verhaal:
Psychiater David McNamara heeft een nieuwe behandelmethode ontwikkeld: de "reverse memory". Via hypnose kan hij zijn patiënten dingen uit het verleden doen laten herinneren. Hij is dus de meest geschikte persoon om de vijf jongvolwassenen te onderzoeken, die de afgelopen dagen zonder geheugen, maar mét een pistool in de hand, in New York midden op straat stonden te schreeuwen van angst.

Hoewel David ook huwelijksproblemen heeft, zijn collega's hem overduidelijk niet moeten en het regenachtige weer in New York zeer deprimerend is, gaat hij gemotiveerd aan het werk. Hij probeert het geheugen van de vijf jonge mensen te reconstrueren en duikt steeds dieper in hun verleden. Steeds wordt een klein stukje van de sluier opgelicht. Dit zorgt ervoor dat je geboeid blijft doorspelen. Temeer daar je niet alleen als David speelt, maar ook in de huid kruipt van de getraumatiseerde jongelui en alles door hun ogen herbeleeft.

Gameplay:
De besturing in dit spel wijst zich haast vanzelf. Je klikt met links ergens op en er verschijnen prompt icoontjes die aan duidelijkheid niets te wensen over laten. En als je met rechts klikt, verdwijnt het weer. Eenvoudiger kan haast niet. Lange afstanden afleggen hoeft ook niet, want een dubbelklik op de uitgang is voldoende om je beeld te wisselen. Je inventaris is altijd onder in beeld zichtbaar en gesproken tekst verschijnt aan de bovenkant. Vermeldenswaardig is het wel, dat je in sommige ruimtes even met je cursor naar de zijkant van je scherm moet gaan, om te ontdekken dat er méér te zien is.

Puzzels:
Het belangrijkste in het spel is, goed leren omgaan met je PDA (Persoonlijke Digitale Assistent). Je kunt er niet alleen mee bellen, maar David neemt ook alle gesprekken met zijn patiënten op. Die hij dan later weer moet gebruiken om flashbacks mee op te roepen.

De meeste puzzels bestaan dan ook in het oproepen van de juiste herinneringen. Al te moeilijk is dit niet, omdat David altijd een stimulerend "hmmm" laat horen als je op de goede weg zit. Een enkele keer mag je een deur proberen te openen of een voorwerp gebruiken. Intensief je scherm afzoeken naar verborgen voorwerpen, die je misschien zou kunnen gebruiken, is er dan ook niet bij. Dit is enigszins teleurstellend, maar past wel in het interactieve verhaal.

Graphics:
Het grafische gedeelte valt enigszins tegen. Hoewel zeker de tussenfilmpjes eruit zien als een tv-film, is er te weinig aandacht besteedt aan logica en detail. Het stortregent in New York, maar werkelijk niemand gebruikt een paraplu of draagt regenkleding. Ook blijven mensen onverstoorbaar uren in die regen stilstaan, zonder duidelijke reden. En neem nou bijvoorbeeld een scène in de bar. Je ziet de fles, je ziet het glas. Vervolgens hóór je hoe de drank in het glas geschonken wordt, maar is dat totaal onzichtbaar!?

Verder zijn de personen nogal statisch. Zeker als je de houdingen en gezichtsuitdrukkingen vergelijkt met een spel als "Next Life (Reprobates)". Zo kan het dus ook. Wat écht heel storend is, zijn de lange laadtijden. Je staat je af te vragen of je computer is vastgelopen, als je zeker 15 seconden zwart beeld krijgt, eer een filmpje geladen is.

Uiteraard zijn er ook goede grafische kanten aan het spel. Tijdens telefoongesprekken wordt je beeld gedeeld, zoals je dat ook in een film wel ziet. De weereffecten zijn uitstekend. En het automatisch inzoomen van de camera tijdens een gesprek of bijzondere actie doet ook heel filmachtig aan.

Geluid:
De muziek past uitstekend bij de sfeer van het spel, dus zet je boxen gerust open. Net als in een film is de muziek aanzwellend als de situatie spannend wordt. De achtergrondgeluiden zijn ook zonder meer goed. Je hoort bijvoorbeeld dat de stemmen in een hal anders klinken dan in een kleine kamer. Jammer is wel dat het geluid op sommige plekken in het spel, plotseling te hard of te zacht is. Maar dat is maar even. En het geluid van de regen die zeer deprimerend steeds weer te horen is, draagt bij tot de sfeer.

Het stem-acteren is goed en overtuigend gedaan. Je hoort aan de stem of iemand kalm is of juist niet. Al vond ik persoonlijk dat David onredelijk uitflipte als hij boos was.

Conclusie:

Verhaal: Zeer goed opgebouwd boeiend verhaal, dat, heel verassend, in omgekeerde chronologische volgorde via flashbacks wordt verteld.

Gameplay: Duidelijk en eenvoudig 'point en click'-systeem.

Puzzels: Eenvoudige op dialogen gebaseerde puzzels, trage voortgang van het spel en niet geschikt voor mensen die graag veel zoeken, vinden en combineren.

Graphics: Er had beslist meer aandacht besteed kunnen worden aan de details en aan de logica.

Muziek: Goed gekozen muziek en achtergrondgeluid. Overtuigende voice-acting.

Eindconclusie: Het spel overtuigt, door het verhaal en de sfeer. Maar het is meer een interactieve film, dan een "adventure". Het zou leuk geweest zijn, als er meer "te doen" was geweest. Desondanks een verdiende 8.