Home > Reviews > Delaware St. John 3: The Seacliff Tragedy

Delaware St. John 3: The Seacliff Tragedy

Intro
Het in 2004 opgerichtte Big Time Games maakten hun debuut in juni 2005 met Delaware St. John Volume 1: The Curse of Midnight Manor. Een paar maanden later in december 2005, kwam Delaware St. John Volume 2: The Town with No Name. Twee jaar nadat het eerste deel uitkwam, keert Delaware terug in een nieuwe adventure.

Verhaal
De vele stemmen in het hoofd van Delaware, leidden hem naar een verlaten pretpark. Vier jaar geleden moest het park sluiten na een verschrikkelijk ongeluk waarbij meer dan 100 mensen de dood vonden. Als Delaware het terrein verkent, komt hij erachter dat er veel meer duistere zaken hebben plaatsgevonden.

Het verhaal is al een heel stuk langer in vergelijking met de vorige twee delen. Wat leuk is, is dat je dit maal ook in de huid van Kelly kruipt. Je speelt dus twee verschillende personages. Dit verandert overigens niets aan de gameplay. Alleen de stemmen veranderen. Dit is best jammer als je kijkt wat ze met twee personages in Secret Files: Tunguska gedaan hebben. Toch is het een welkome afwisseling om ook eens een andere stem te horen dan die van Delaware.

Het verhaal zelf wordt leuk gebracht en het einde is best verassend. Het is wel aan te raden om eerst deel 2 te spelen aangezien hier een aantal maal aan gerefereerd wordt. Het is jammer genoeg heel erg lineair en er zijn veel punten die ik echt minder vond. Even wat voorbeelden: Er zijn de zo geheten Shadow People die je regelmatig verrassen. Dit zorgt voor wat schrikmomenten en kippenvel maar ze doen in feite helemaal niets. Als je er niet snel genoeg met je zaklamp op schijnt, val je flauw maar het heeft verder geen gevolgen. Ik vraag me dus af wat het nut ervan is, behalve dat het wat kippenvelmomenten oplevert. Een ander punt zijn de vele gemiste kansen. Zo is er bijvoorbeeld een spookhuis in het spel, maar deze bezoek je niet eens, terwijl dit een mooie kans zou zijn voor wat griezelige zaken. Het ergste is echter het belachelijke einde. Net als in de volgende delen wordt je achtervolgt door een monsterachtig wezen. Maar hoe ze dit verhaallijntje afronden is echt belachelijk en verpest voor mij heel veel. Net als een scene waarin Delaware niet alleen een helderziende maar ook een superheld blijkt te zijn. Dit slaat echt nergens op.

Voor de mensen die zich overigens afvragen of ze dit keer weer voor veel gesloten deuren staan, nee. In dit deel kom je bijna geen gesloten deuren tegen.

Gameplay
Aan de gameplay is weinig veranderd in vergelijking met de vorige delen. Het spel wordt nog steeds volledig met de muis bestuurt. Je kan opnieuw gebruik maken van de VIC. Hiermee kun je foto's maken van vreemde verschijnselen en ook geluidsopnamen maken. Je kan ook contact opnemen met Simon die thuis de informatie van Delaware en Kelly verwerkt en ze zoveel mogelijk probeert te helpen. Jammer genoeg wordt hier te weinig gebruik van gemaakt. Ze hadden hier wat leuke dingen mee kunnen doen. Het is ook vreemd dat als je een foto van een skelet maakt, er doodleuk verteld wordt dat er niets te zien is. Ze hadden hier veel meer mee moeten doen.

Het navigeren door het spel is eenvoudig. De muisaanwijzer verandert automatisch als je naar een andere locatie kan gaan. Ook als je een object van dichterbij kan bekijken of iets beet kan pakken, verandert de muisaanwijzer in een oog of een handje. Dit werkt op zich prima, maar sommige hotspots zijn zo verschrikkelijk klein en onlogisch geplaatst, dat je makkelijk wat over het hoofd ziet en daardoor echt vast komt te zitten.

Dit is ook een beetje het nadeel van een adventure die gebruik maakt van een slide show interface. Als je een rondje wilt draaien, zie je in principe minimaal 4 afbeeldingen. Dit zorgt vaak voor problemen omdat je regelmatig een screen over het hoofd ziet. Erger nog is het doolhof. Hier moet je wat schakelaars omzetten om deuren te kunnen openen. Alleen zie je die schakelaars niet als je gewoon vooruit loopt. Je moet dus bij iedere stap die je voorwaarts zet een compleet rondje draaien om er zeker van te zijn dat je geen schakelaar mist. Dit werkt gewoon niet goed en je raakt erg makkelijk de weg kwijt op deze manier.

Voor het eerste in het spel is het standaard mogelijk om de ondertiteling te bekijken (deze is voor de andere delen te downloaden van de site). Deze ondertiteling loopt echter niet synchroon met de gesproken tekst. Ook is het niet mogelijk om de eerder gesproken tekst over te slaan. Zeker wat lange zinnen moeten dan weer helemaal overnieuw beluisterd worden wat best wel eens kan irriteren.

Puzzels
De puzzels zijn in te delen in de inventory puzzels en de wat moeilijkere puzzels. De inventory puzzels zijn op zich niet al te moeilijk. Alleen verliest men soms de logica uit het oog.

Daarnaast zijn er puzzels waarbij je meer na moet denken. Deze zijn meestal lekker pittig, maar ook weer niet zo moeilijk dat je er vast in komt te zitten. Er is alleen één puzzel die gebruik maakt van romeinse cijfers. Lastig als je niet weet welke getallen voor welke romeinse cijfers staan. De enige oplossing is het spel te verlaten en dat op bijvoorbeeld het internet uit te zoeken. Dat vind ik zelf erg jammer. Op deze manier wordt je dus uit het spel gehaald om een puzzel op te lossen. Ook de eerste doolhof puzzel is niet echt goed uitgewerkt, maar dat ligt meer aan de gameplay dan aan de puzzel zelf.

Graphics
De graphics zijn goed maar niet al te bijzonder. Ik verdeel dit onderdeel in drieën. Achtergronden, personages en de tussenfilmpjes.

De achtergronden zijn lekker duister en sfeervol maar toch is het allemaal wel een beetje simpel en wordt het nergens bijzonder. Ook is het allemaal statisch hetgeen toch jammer is. De eerste doolhof is ook extra lastig omdat alles er bijna hetzelfde uitziet. Hierdoor is het lastig navigeren en raak je vaak de weg kwijt.

Dan de personages. Deze zijn net als in het tweede deel volledig 3D. Een zeer slechte keus aangezien de makers van de game hier gewoon niet genoeg ervaring in hebben. Hierdoor zien de personages er vaag uit, klopt de lipsynch niet goed en zien de bewegingen er erg onnatuurlijk uit. De ren animatie is zelfs lachwekkend slecht. Persoonlijk had ik veel liever de getekende personages uit het eerste deel willen zien. Ze kunnen dan misschien minder vertellen of laten zien in de tussenfilmpjes, maar het zag er veel beter en sfeervoller uit.

Dit brengt me gelijk naar de tussenfilmpjes. Hiervoor geldt precies hetzelfde als bij de personages. Men is gewoon niet ervaren genoeg om mooie en overtuigende tussenfilmpjes te maken. Hierdoor zijn ze erg teleurstellend en van lage kwaliteit. De matige personages maken het alleen maar minder. Ook hier had ik graag de prachtige tekeningen willen zien die ze aan het begin van het spel gebruikten. Die tekeningen zijn echt heel mooi en erg sfeervol. Ik had dat graag vaker teruggezien in het spel, maar helaas hebben ze hier niet voor gekozen.

Verder nog wat algemene opmerkingen over de graphics. De gesprekken zijn saai. Zo heb ik een hele tijd een gesprek gevoerd met een gesloten deur. Ook de vele gesprekken met Simon zijn nogal saai. Met wat verschillende camera standpunten zou het al een stuk interessanter zijn geweest. Of wat te denken van gewoon een soort splitscreen met twee gezichten van de personages die aan het woord zijn. De ondertiteling komt in een zwart blok te staan en bij sommige cutscenes waarin niet gepraat wordt, is wel het zwarte blok te zien. Beetje slordig.

Muziek
Op dit punt valt niet heel veel te zeggen. De muziek is eenvoudig maar doeltreffend. Het is sfeervol en zorgt voor een creepy sfeertje. Het wordt echter ook hier nergens echt bijzonder en het blijft zeker ook niet hangen.

De voice acting vond ik net als in de vorige delen goed. Vooral de stemmen van de drie hoofdfiguren passen echt bij ze en houden het verhaal interessant. Het gegil en gegrom van de Shadow People is erg creepy en zorgt voor best wat kippenvel en schrikmomenten. Er zit een klein bugje waarin de stem van Delaware in de adventure van Kelly te horen is, slordig maar niet erg storend.

Conclusie:

Verhaal: In vergelijking met de vorige delen is het verhaal al een heel stuk langer en met de toevoeging van een extra speelbaar personage wordt voor voldoende afwisseling gezorgd. Jammer genoeg verandert er niets aan de gameplay terwijl dat genoeg mogelijkheden biedt. Verder laat het verhaal ook veel steken vallen met bijvoorbeeld de nutteloze Shadow People en het verschrikkelijke einde. Dat er bijna geen gesloten deuren zijn maakt iets goed. Een 6.

Gameplay: Aan de gameplay is in feite niets veranderd. De besturing is nog steeds eenvoudig, maar er is een hoop mis. Er wordt nog steeds te weinig gebruik gemaakt van de VIC. De hotspots zijn veel te klein en je kan er door vast komen te zitten. Het doolhof is verschrikkelijk en behoorlijk desoriënterend. Een 5,5.

Puzzels: De puzzels zijn over het algemeen goed. De inventory puzzels zijn eenvoudig maar soms verliest men de logica. De overige puzzels zijn op de eerder aangehaalde doolhof na in orde. Een kleine 7.

Graphics: Over de achtergronden ben ik tevreden. Lekker duister en sfeervol en het pretpark ligt er goed bij. Het is jammer genoeg allemaal redelijk simpel en nergens bijzonder en het navigeren in de doolhof is verwarrend. Over het 3D in het spel ben ik ontevreden. Het ziet er niet goed uit, de animatie is erg matig en de tussenfilmpjes zijn van lage kwaliteit. Verder zijn de gesprekken nogal saai. Een 6.

Muziek: De muziek is eenvoudig en zorgt voor een creepy sfeertje, maar bijzonder wordt het nergens. De voice acting vond ik net als in de vorige delen erg goed en het geluid van de Shadow People zorgden bij mij voor kippenvel. Een 7,5.

Eindconclusie: Ondanks alle minpunten heb ik me best vermaakt met deze adventure die een aantal goede verbeteringen kent. Echter kan ik de vele minpunten waar ik me aan stoorde niet over het hoofd zien. Toch een 6.