Home > Reviews > Delaware St. John 2: The Town with No Name



Delaware St. John 2: The Town with No Name

Te reviewen of niet te reviewen?
Voordat we van start gaan wil ik het even een onderwerp aansnijden waarover op het forum een discussie is begonnen. Delaware St. John 2 is door sommigen bestempeld als een "Indie Game". Een Indie game is een spel ontwikkeld door een onafhankelijke ontwikkelaar met een budget, of helemaal geen budget. Het zou niet echt eerlijk zijn om deze spellen te vergelijken met "grote, bekendere" spellen die gemaakt worden door bedrijven die heel wat meer geld en mankracht tot hun beschikking hebben. Daarom is mijn review van Delaware St. John Volume 1 bij sommige mensen niet helemaal goed aangekomen. Ik ben echter van mening dat dingen als het ontwerpen van de "levels", de verhaallijn enzovoorts niet afhangen van het budget. Ik denk niet dat een bedrijf met een gigantisch budget automatisch betere verhaallijnen kan maken/verzinnen dan bedrijven zonder budget. Hetzelfde geldt voor leveldesign. Ik wilde dit even vermelden omdat ik dezelfde waardes toe zal passen op dit tweede deel. Ik kijk naar de kwaliteit per onderdeel op zichzelf en alle onderdelen samen, en ik vergelijk niet met andere spellen. Dus vind je dat ik Delaware niet met deze blik mag bekijken, dan ben je alvast gewaarschuwd.

It's was only a small part of something big…
Delaware is nauwelijks bijgekomen van zijn avontuur in Morrisville Manor of hij krijgt zomaar een inval om naar een verlaten stad te gaan. Natuurlijk gebeurt dit midden in de nacht. Hij is aangekomen in een stad zonder naam (vandaar de titel) en er is iets ergs gebeurd. Delaware voelt dat hij hier om een of andere reden naar toe is gestuurd. En dat dit alles te maken heeft met zijn vorige avontuur.

Ook bij dit avontuur heb je weer de hulp van Kelly via je VIC (Voice/Image Communicator). Dit keer wordt Kelly bijgestaan door Simon, een slimme vriend met Brits accent. Zodra je de besturing krijgt kun je de stad gaan ontdekken en kom je er al snel genoeg achter: De bewoners zijn hier niet rustig vandaan getrokken. Auto's staan half gestript in de parkeerplaatsen, er ligt een grote truck op zijn kant en alles is vies en donker. De stad ziet er wel goed uit. Er hangt een eng sfeertje en het detail van de vuiligheid op muren en wagens is goed uitgewerkt. Je kunt het stadje niet uit, waarom zou je ook, dus kom je vrij snel uit bij een oude bioscoop.

In deze bioscoop begint de pret weer. Wie mijn eerste review heeft gelezen weet dat ik helemaal gek werd van alle dichte deuren in dat vervloekte (letterlijk en figuurlijk) huis en, jawel, ook in deze bios kun je weer genieten van Delaware's kentekende "It's locked."! Er is een bovenverdieping, waar kantoren en dergelijke te vinden zijn (lees: dichte kantoordeuren). Eenmaal aangekomen op de begaande grond vind je nog meer van dit soort prettige dichte deuren. En ook de besturing/navigatie is niet verbeterd. Je kunt nog steeds rondkijken en bewegen door in een richting te klikken. En zoals het ook was bij Volume 1 klopt er weer geen meter van. Soms maak je, als je naar links klikt, een harde 90C draai, en soms maak je een flauwe draai. Het is gewoon niet te overzien en compleet verwarrend. Ik heb meerdere malen rondgelopen zonder een flauw idee waar ik vandaan kwam en waar ik heen ging… (als dat niet een filosofisch vraagstuk is dan weet ik het niet meer…)

Vaarwel tekeningen…
Voordat ik in het negatieve ga vallen kan ik in ieder geval vertellen dat er toch wel wat verbeteringen zijn ten opzichte van het vorige deel. De slecht getekende geesten zijn vervangen door 3D modellen. In mijn mening zijn de modellen niet echt goed en de animaties ook niet, maar, het is een verbetering. Ook over het algemeen zijn de graphics opgeleukt. Het is allemaal net iets gedetailleerder. Helaas is de resolutie nog steeds ouderwets laag, wat naar mijn mening compleet onnodig is.

Ook het verhaal heeft enkele verbeteringen opgedaan. Zo is het idee van Delaware 1, wat neer kwam op: "Zie de geesten, geef de geesten rust, krijg een bedankje van de geesten." verandert in kleine subverhaaltjes die toevoegen aan een grotere verhaallijn. Een goeie verbetering. Denk echter niet dat het verhaal nu waanzinnig complex is en vol twisten zit, het blijft een beetje voorspelbaar, maar het is in ieder geval een welkome verandering. In de stad is een hoop verkeerd gegaan, en dit blijkt al snel niet zomaar een ongeluk te zijn. Een gestoorde Zuster heeft een plan om al het slechte van de stad, voornamelijk losgeslagen jongeren, te laten verdwijnen door middel van een ritueel waar geofferd voor moet worden. In de oude bioscoop ga je opzoek naar de geesten van een jongen en een meisje die zijn vermoord vanwege hun "uitbundige" gedrag. En je onderzoek zet zich voort naar een weeshuis, waar je de achterliggende reden zult vinden. En niet te vergeten een aanwijzing over het verleden van Delaware zelf.

Alles of niets!
De hulp van Kelly is nog minder geworden dan deel 1. Je klikt op Connect op momenten dat je echt niet weet wat je moet doen en wat krijg je? Een antwoord van Delaware met de boodschap dat hij beter wat verder kan zoeken voordat hij de hulp van Kelly inschakelt. Dat is gewoon vervelend, en maakt die hele knop overbodig. Een ander onderdeel van de VIC dat wel is verbeterd is de Record knop. In het vorige deel werd deze gebruikt door een puzzel en leek die puzzel meer een smoesje om de VIC te gebruiken dan een echte toevoeging. Dit keer zit er een puzzel in de game die leuk gebruik maakt van de Record functie. Door middel van het opnemen van een stemgeluid, dien je een geest te overtuigen dat een vriendin van hem nog steeds in orde is (voor zover het kan, als je een geest bent).

Zoals ik al eerder zei, de leveldesign is helaas nog steeds erg slecht. De stad is goed navigeerbaar, maar de bioscoop is onduidelijk, zit vol met gesloten deuren en bevat een paar slechte puzzels. Zowel puzzels met gruwelijke bugs als saaie, simpele puzzels. Bij één puzzel, met een kassa, kun je gewoon om de oplossing vragen! Je klikt twee keer op Connect, en je krijgt zo de oplossing voorgeschoteld. Vervolgens kun je voor een hele lange tijd niks anders meer doen met die knop en blijf je maar de oplossing horen, elke keer als je klikt. Bij een andere puzzel wordt je prompt naar een andere kamer geflitst als je op een knop klikt.

Dan toch verbeterd?
Ik was, eerlijk gezegd, echt van mening dat Delaware 2 veel beter was dan zijn voorganger. Ik werd gek van de gesloten deuren en de hinderlijke navigatie, maar het was allemaal net iets minder vervelend dan het vorige deel. Ook het verhaal was interessanter. Natuurlijk, het einde zat vol heroïsch gepraat en had een puzzel die vol met bugs zat, maar nog steeds vond ik het beter dan Volume 1. Nadat ik Story 1 had afgesloten kwam ik aan bij een weeshuis. Het zag er zeer sfeervol uit. Dit ging nog steeds de goeie kant op! Maar eenmaal binnen werd mijn hoop vertrapt door pakweg veertig deuren, die bijna allemaal op slot zaten! Niet te filmen! Op dat moment had ik het helemaal gehad, alle positieve punten verdwenen als sneeuw voor de zon en ik werd helemaal gek van het spel. Ik heb zelden met zo'n tegenzin een spel zitten spelen... Maar ik kan in deze review natuurlijk niet alleen naar de negatieve punten kijken, dus daarom stel ik het volgende vast. Delaware is lichtjes verbeterd, op de punten Graphics, Verhaal en Puzzels. Maar het leveldesign en de navigatie is nog steeds onvergeeflijk slecht. Ik ga iets hoger met mijn punt, maar omdat de negatieve punten simpelweg blijven overheersen geef ik het spel nog steeds een onvoldoende.


Conclusie:
Verhaal: Geen verhaal meer dat nutteloos is, maar een grotere verhaallijn met subverhaaltjes. Helaas is het verhaal nog steeds voorspelbaar en niet echt origineel.
Gameplay: De besturing is nog steeds slecht, het leveldesign is afschuwelijk…
Puzzels: De puzzels zijn soms wat interessanter, maar ook vaker gebugd. Sommige puzzels zijn zeer onduidelijk, en voor andere kunt je zo de oplossing vragen
Graphics: De graphics zijn best aardig. De stad is mooi gemaakt, met oog voor detail. De models zijn nog wat slordig, maar over het algemeen zijn de graphics de goed verbeterd.
Muziek: De muziek is goed, en er zijn hier en daar enge achtergrond geluiden te horen. Voice acting vind ik nog steeds niet zo goed gaan, maar het is al iets beter.
Eindconclusie: Delaware is lichtelijk verbeterd, maar de negatieve punten overheersen nog altijd... Het levert meer irritatie dan plezier op. Delaware is nog steeds een slechte game…
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results