Home > Reviews > Terror T.R.A.X.



Terror T.R.A.X.

Intro
Adventure zijn er in verschillende vormen. Van RPG-adventures, actie-adventures en de klassieke adventures. Je kan echter op meer manieren avonturen beleven. In 1994 werden er bijvoorbeeld audio cd's met verhalen uitgebracht waar je de afloop kon veranderen door van audiotrack te wisselen. In 1994 kwam er een serie van deze adventure cd's uit; de Terror series. Vreemde telefoontjes die binnenkomen op het alarmnummer worden doorverwezen naar een geheime orginasatie genaamd TRAX. In 1996 verscheen er een PC adventure dat dit concept en verhaal volgt. In 2000 werd er nog een TV film aangekondigd, gemaakt door Renny Harlin (van onder andere Die Hard 2, Mindhunters en Deep Blue Sea), die geïnspireerd zou zijn op dit spel. Helaas is deze film nooit van de grond gekomen.

Verhaal
Iedereen weet wat er gebeurt wanneer je het alarmnummer belt. De mensen aan de andere kant van de lijn sturen politie, brandweer of medische mensen om je te helpen. Maar wat gebeurt er met de vreemde telefoontjes; de telefoontjes die te maken hebben met paranormale en vreemde verschijnselen en zaken. Deze worden doorgestuurd naar T.R.A.X. Een geheime organisatie die gespecialiseerd is in deze vreemde zaken. Vampieren, weerwolven, zombies en andere monsters zijn voor hen geen probleem. Het spel draait om de agenten Walkin en Graves. Beiden beginnen aan twee verschillende zaken die meer met elkaar te maken hebben dan ze denken.

Het leuke van het spel is dat er erg veel verschillende eindes zijn, maar er is er maar eentje goed. Het doel van het spel is dat je zowel Walkin als Graves levend moet houden. Dat is de enige mogelijkheid om het spel goed uit te spelen. Als er echter eentje sterft, dan gaat de andere agent gewoon verder, maar krijg je niet meer het beste einde. Dit betekent wel dat er erg veel eindes zijn. Iedere stap gaat gepaard met een ander filmpje dat het verhaal vervolgt en dus met een andere richting waar het verhaal heengaat. Het is dus zeer aantrekkelijk om het spel meerdere malen door te spelen en expres andere keuzes te maken.

Het verhaal is duidelijk een horrorverhaal en de beelden zijn dan ook niet geschikt voor de jongere spelers of de oudere spelers met een zwak hart. Als je hier echter van houdt, dan staat je een mooi verhaal te wachten dat op zich goed in elkaar zit. Bovendien gaan de dialogen ook regelmatig gepaard met een flinke dosis humor die goed bij de karakters past. Uiteraard is het allemaal wel erg clichematig en behoorlijk voorspelbaar. De makers hebben het zichzelf erg lastig gemaakt door veel verschillende paden te maken. Hierdoor gaat het verhaal ook een andere kant op en dat hebben de makers knap in elkaar gevlochten. Er zitten echter wel wat gaatjes en foutjes in, maar dat is alles behalve storend.

Gameplay
Het spel wordt gespeeld met twee toetsen: A en B. De hoofdcomputer laat op bepaalde beslissingsmomenten twee opties zien. Ze zijn in het begin groen gekleurd en naarmate de tijd begint te dringen veranderen ze naar geel en rood. Dit gaat gepaard met piepjes die steeds sneller gaan. Meer is er niet nodig om het spel te spelen. Op zich werken deze toetsen ideaal alleen geeft het niet direct aan welke optie je gekozen heb. Dus in het begin weet je niet of het spel je optie heeft opgepikt. Je kan altijd nog een andere optie indrukken. Hij pakt alleen de laatste ingevoerde keuze op, en voert die uit. Reageer je niet op tijd, dan kiest de agent die je bestuurt zijn eigen route. Dat is niet altijd de juiste.

Het spel is eigenlijk een doorlopende film. Dus sommige beslissingen moeten direct genomen worden. Soms is het lastig omdat er nog wat dingen worden gezegd. Maar dit brengt ook een gevoel van spanning mee, van een verkeerde keuze hangt namelijk je leven af. Maar eigenlijk is dit alles wat je doet, het nemen van beslissingen. Het had leuk geweest om wat meer te mogen doen. Kamers onderzoeken, vragen stellen, werken met de computer, gesprekken analyseren en schieten. Het zou leuk geweest zijn als je wat meer zelf had kunnen doen, bijvoorbeeld komers onderzoeken, vragen stellen, werken met de computer, gesprekken analyseren en schieten; al zou hierdoor wel de vaart eruit gehaald worden en een groot deel van de spanning verloren gaan. Je kan verder snel skippen door scènes die je al eens gezien hebt, door op de F-toets te drukken. Verder kan je het spel pauzeren met de spatiebalk, opslaan met de S toets en laden met de R toets.

Puzzels
Puzzels zijn er niet echt. Het spel bestaat uit het nemen van de juiste beslissingen. Bij iedere beslissing gaat het verhaal een bepaalde kant op. Er zijn uiteindelijk dan ook veel verschillende paden te bewandelen en er is er slechts één die goed is. Echte puzzels wil ik dit echter niet noemen. De uitdaging zit hem dus vooral in het bewandelen van het juiste pad.

Doordat maar één pad juist is, vervalt het spel al erg snel in een trail-and-error festijn. Het spel blijft echter wel interessant omdat je alle paden wilt bewandelen.

Graphics
De graphics zijn in tweeën te delen. De videobeelden en de computergraphics. De videobeelden zien er goed uit. Goed gedetailleerd met veel rekwisieten De beelden doen me denken aan een realitity serie zoals Cops. Realistische, donkere, rauwe beelden die perfect bij de duistere sfeer van het spel en het verhaal passen.

Dan zijn er de computergraphics en de special effects in de film. De computergraphics bestaan uit een groot gezicht die door moet gaan als het computerbrein achter TRAX. Dit ziet er goed en vloeiend uit zeker voor de technieken van toen. Het ziet er echter naar huidige maatstaven wat minder goed uit. Weinig bewegingen in het gezicht en de lippen lopen niet synchroon. Dit is ook een probleem bij de normale filmbeelden. Naarmate een scène langer duurt, loopt het geluid een beetje out of sync. Het is bij de filmbeelden erg opvallend maar komt niet vaak voor.

De special effects zijn duidelijk low budget. Maar het valt niet echt op omdat alles toch een beetje een b-film achtige feel heeft. Het acteerwerk, de locaties, de acteurs: het voelt allemaal aan als een b-film. Dit is overigens geen minpunt want het past perfect bij het verhaal en sfeer van het spel. Toch had men de special effects met meer aandacht mooier kunnen maken want het voelt toch wat nep aan.

Het grootste probleem met de filmbeelden in het spel, is dat het nogal pixelachtig aandoet. Maar aangezien dit een game uit 1995 was, zijn de beelden gewoon erg goed. De ondertiteling en extra informatie die onder in beeld lopen, gaan alleen veel te snel en zijn door de pixelachtige beelden, bijna niet te lezen. Dit hadden ze veel beter op kunnen lossen door er een andere kleur letters of er een vlak met egale kleur achter te zetten. Dan was het veel duidelijker leesbaar geweest. Ook had de snelheid wat teruggebracht mogen worden.

Muziek
De muziek is subtiel maar past perfect bij het spel en de beelden. In rustige momenten hoor je alleen maar ambient geluiden zoals de wind of het geraas van voorbij rijdende auto's. Zodra het spannend wordt, komt er ook wat snellere muziek, net als in een echte film. De stemmen zijn ook erg goed, vooral van de twee agenten. Het zijn gewoon acteurs maar ze passen goed bij de karakters die ze spelen. Ze zijn dus goed voor hun rol gecast.


Conclusie:
Verhaal: Het verhaal is interessant en met veel verschillende paden en eindes is het erg uitgebreid. Het verhaal is echter wat clichematig en voorspelbaar en er zitten wat foutjes in, maar dit stoort totaal niet. De vele paden die te bewandelen zijn, maken het spel extra interessant om meerdere malen te spelen. Er is maar één goed einde en talloze slechte eindes. De makers hebben hier veel aandacht aan besteed een dikverdiende 8.
Gameplay: Het spel wordt bestuurd met de A en B toets. Meer is er niet nodig om het spel te spelen. Omdat het een doorlopende film is, is het nemen van een beslissing vaak erg spannend. Het is timebased en dus wordt er soms nog wat gezegd terwijl je eigenlijk een keuze moet maken. Dit is echter geen nadeel en het verhoogt de spanning. Er zit alleen wel wat nadelen aan de gameplay. Je ziet niet welke keuze je hebt gemaakt. Ook was het leuk geweest als je wat meer had mogen doen. Het is nu meer een beslissing nemen en meer niet. Dat is erg jammer, maar hierdoor wordt de vaart er wel goed ingehouden. Uiteindelijk een 5,5.
Puzzels: Dit is dus een moeilijk punt. Echte puzzels zijn er niet en het is lastig om een interactieve film op puzzels te beoordelen. Het zou jammer zijn als de vaart eruit gehaald wordt, maar het had leuk geweest als je meer had kunnen doen. Het puzzelelement bestaat dus uit het nemen van de juiste keuze, en één is er maar goed. Uiteindelijk toch maar gekozen voor een 7 omdat je dit spel er niet op kan afrekenen.
Graphics: De graphics bestaan uit echte filmbeelden met computereffects en computerbeelden. Grootste probleem is dat de beelden nogal flets en pixelachtig zijn, het is echter een spel uit 1995 en bovendien blijft het, op wat minpuntjes na, erg dik in orde. De special effects voelen wat nep aan en de computerbeelden zijn wat te strak en emotieloos. Alleen de mond beweegt. Echter past het verder goed bij de sfeer van het spel. De lipsync trekt het cijfer echter wat omlaag. Toch een dik verdiende 7.
Muziek: De muziek en stemmen zijn dik in orde en sfeerversterkend. Van ambient geluid naar subtiele muziek voor de rustige scènes en wat snellere muziek voor de actiescènes. Het past allemaal goed bij elkaar en zorgt voor een lekkere duistere sfeer die bij het spel hoort. Ook de stemmen zijn erg goed. De acteurs die ze uitspreken horen gewoon bij hun karakters en het luistert lekker weg. Een 8.
Eindconclusie: Terror T.R.A.X. is een interessante interactieve horror film met vele eindes en vele paden die je kan bewandelen. Helaas valt er weinig te doen. Het enige wat je moet doen is het kiezen van de juiste beslissing. Meer is er niet, hierdoor blijft er een flinke vaart in het spel en het verhaal, maar kan je weinig doen. Er zijn dan ook geen puzzels. De graphics en het geluid zijn dik in orde.

Het grootste nadeel dat het cijfer erg naar beneden trekt, is de korte speltijd. Het is een film van maximaal een half uur. Er zijn echter veel verschillende paden die je kan nemen en omdat er maar één weg goed is, vervalt het spel erg snel in een trail-and-error festijn wat door de gameplay alleen maar versterkt wordt. Dit trekt het cijfer allemaal omlaag naar een dikverdiende 7.

blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results