Home > Reviews > CSI: 3 Dimensions of Murder
Intro
Verhaal In de eerste zaak, Pictures at an Execution, wordt je bijgestaan door Warrick Brown. Er is een lijk gevonden van een vrouw in een kunstgalerij. Tevens ontbreekt er één van de beelden. Is het een roofmoord, of is er meer aan de hand? In de tweede zaak, First Person Shooter, werk je samen met Nick Stokes. Je bezoekt een gamebeurs waar een nieuwe First Person Shooter geïntroduceerd wordt. Je onderzoekt een lichaam in kostuum uit het spel, die neergeschoten is. Is het spel werkelijkheid geworden? In de derde zaak, Daddy's Girl, moet je samen met Sara Sidle een huis onderzoeken waar een brute moord heeft plaats gevonden. Overal zijn grote plassen bloed te vinden. Alleen waar is het lichaam? Aan jou de taak om het lichaam en de dader te vinden. In de vierde zaak, Rough Cut, ga je met Greg Sanders op stap. In de woestijn is het lichaam gevonden van een jonge man. Het is de zoon van een bekende makelaarster. Hoe is hij precies gestorven en wie is er voor verantwoordelijk? In de vijfde en laatste zaak, The Big White Lie, komen Catherine Willows en Gil Grissom zelf je helpen. Doc Al Robbins vindt een lijk in een houten kist. Na onderzoek kom je erachter dat het een privé detective is. Heeft één van zijn zaken voor zijn vroegtijdige dood gezorgd? Je komt er achter dat zijn klantenkring uit oude bekenden bestond.
De zaken zijn interessant geschreven maar jammer genoeg laat men regelmatig een behoorlijke steek vallen. Zo ligt er bijvoorbeeld een fles op het plaats delict. Het meest logische zou zijn om de fles te pakken en verder te onderzoeken en te analyseren. Zelfs al zou je niets vinden. Maar zodra je daar op klikt krijg je te horen dat er niets is, maar dat het goed is om grondig te zijn. Deze regel krijg je iedere zaak vaak te horen. Een ander voorbeeld, je kunt een stuk bewijs letterlijk onder de neus van een verdachte oppakken en meenemen. En zo zijn er nog een paar zaken die gewoon niet goed uitgewerkt zijn. Een mobiel lab is bijvoorbeeld een leuk idee, maar nogal nutteloos als je een even later gewoon naar het grote lab kan gaan. Ook erg slordig is dat het op de ene locatie dag is terwijl het op dezelfde tijd op een andere locatie nacht is. Verder zijn de zaken ook voorspelbaar. Zaak drie is misschien wel het meest interessant wat wendingen betreft, maar doorgewinterde CSI fans weten precies hoe het verhaal in elkaar steekt. Waar het spel wel goed in slaagt, is om het aan te laten voelen als de serie. Zo is het erg leuk dat tijdens iedere zaak iemand van de cast jou en je begeleider op komt zoeken. Ze vragen een update van de zaak of geven tips. Net als in de serie. Verder worden er ook filmpjes uit de serie gebruikt en van de omgevingen van Las Vegas. Voor de CSI fans is het leuk om te zien dat een belangrijk reconstructie filmpje letterlijk herbruikt is. Vreemd is alleen wel dat in de gebruikte aflevering het bij een vrouw gebeurd en in het spel bij een man. Gameplay Een bewijsstuk verwerken is eenvoudig. Je muisaanwijzer verandert in een groene gereedschapkist met daarin al je tools om het bewijs te verwerken. Je tools zijn weer ingedeeld in twee groepen, detectietools en collectietools. Het kan verwarrend zijn dat er twee tools zijn om bloed mee te ontdekken en drie tools om vingerafdrukken mee op te sporen. Vaak kies je er ook maar eentje, mocht het niet de juiste zijn, dan krijg je dat te horen van de CSI'er die je op dat moment bijstaat. Qua nieuwe tools zijn er twee toegevoegd. De eerste is een soort plakband waarmee je vingerafdrukken kan liften om ze later in het lab te verwerken. Dat men daar bij de vorige spellen niet aan gedacht had. In de serie gebruiken ze het namelijk ook om vingerafdrukken van objecten te halen. De tweede tool is de camera, dit had een hele toffe toevoeging kunnen zijn als je gewoon foto's kan maken van alles wat je tijdens je onderzoek tegenkomt. Dit is echter niet het geval. Het spel geeft zelf aan wanneer je je camera kunt gebruiken. Dit is gewoon zonde. In The X-Files: The Game kon je gewoon onbeperkt foto's blijven maken. Dit zorgde voor een realistisch gevoel en het is dan ook jammer dat ze dit niet verder uitgewerkt hebben. Het bewijs is weer ingedeeld in drie groepen. Traces/Prints, Documents en Items. Dit is nogal een rommeltje geworden. Foto's komen in de trace/prints groep, als iemand iets belangrijks zegt komt er een envelop in de documents sectie en er is geen verschil te zien tussen wattenstaafjes met bloed, sperma en verf. Zoals gezegd, dat is gewoon erg rommelig.
In het lab kun je de objecten die je verzameld hebt weer verder verwerken. Als er nog iets achtergebleven is zoals een vingerafdruk, hoor je van de CSI'er die je helpt dat je het nog niet kan verwerken. In het lab is dit keer voor het eerst geen labassistent te vinden waar je je bewijs naar toe moet slepen. Dit keer moet je alles zelf doen. Feitelijk verandert er echter niet veel. Als je een object van dichtbij gaat bekijken, zie je dat ook die helemaal 3D is geworden. Dus je kunt objecten draaien en kantelen op zoek naar nieuw bewijs. Het verzamelen gaat weer hetzelfde maar het is een stuk leuker dan het statische bewijs uit de vorige delen. In het lab zijn weer allemaal machines te vinden. De assemblage tafel keert terug maar is lang niet zo leuk als in CSI: Miami. Het is allemaal nogal klein en dat maakt het lastig om details duidelijk te zien. Verder wordt de tafel ook gebruikt om wapens aan te passen, maar dit stelt niet veel voor en werkt niet helemaal prettig. Verder is er de microscoop waar je ook kogels kunt vergelijken. Hier zit echter een grote bug in. Je hoort het geluid dat de microscoop mogelijke matches zoekt, maar hij geeft niets weer. Hierdoor denk je de eerste keer dat er iets mis is met het spel. Dit is echter niet het geval, dit hoort zo. Verder laten ze een kogel onder de microscoop zien die vele malen groter is dan alle overige kogels. Dit is gewoon niet mogelijk en dus erg slordig. Dan is er de computer waar je vingerafdrukken, schoen/bandafdrukken, audio/video materiaal en informatie in de computer op kan zoeken. Bij de afdrukken laten ze weer mogelijke matches zien die nergens op lijken. Hetzelfde geldt ook voor de DNA machine. Als laatste is er de chemische computer waarmee je kunt zien waar een bepaalde stof uit bestaat. In principe doe je weer niks anders dan in de eerste CSI spellen. Slepen en klikken. Het voeren van gesprekken is even simpel als in de vorige delen. Als er een personage is waarmee je kunt praten, verschijnt er een tekstballon. Dan verschijnen er automatisch wat vragen onderin en als je erop klikt, ontvouwd zich het gesprek. Vreemd is wel dat je teksten niet kan skippen met de rechtermuisknop maar met de spatiebalk. Vervelend omdat de rest van het spel gewoon met de muis wordt gespeeld. Als laatste wil ik nog even aandacht besteden aan de vele bugs. Onzichtbare inventory items, een fles waar echt geen bewijs meer te halen is, terwijl je behulpzame CSI anders zegt, de problemen met het naast elkaar leggen van vingerafdrukken wat op een gegeven moment onmogelijk is zonder elke keer opnieuw te beginnen. Verder iets wat geen echte bug is, maar wel vervelend. Als je bewijs onderzoekt en nieuw bewijs vindt, schakelt het spel gelijk over naar het bewijs wat je net gevonden heb. Leuk om na iedere bloeddruppel die ik vind, een 3D weergave te zien van een wattenstaafje met bloed, maar ik kan er verder niets mee.
Puzzels Als de puzzels toch nog te moeilijk zijn, dan kan je om een hint vragen. Dit heeft wel invloed op je uiteindelijke ranking die je krijgt, maar de ranking gaat nergens over. Kon je in de vorige CSI spellen nog bonus materiaal vrijspelen, in dit deel krijg je helemaal niets extra's. Dus als je het spel heb uitgespeeld en mocht je iets gemist hebben (wat vrij onwaarschijnlijk is), dan heb je geen extra motivatie om de zaak nog een keer door te spelen en de Master ranking te krijgen. Er wordt ook niet echt gebruik gemaakt van de omgevingen. Na CSI: Miami had ik goede hoop dat ze dit verder uit zouden werken, maar helaas. Meest stompzinnige puzzel is nog wel dat je weet wat de volgende locatie is die je moet bezoeken maar dat je dat pas kan doen als je twee gemaakte foto's gaat vergelijken. Totaal onnodig. Gelukkig is dit de enige puzzel die ik echt onlogisch vond. Graphics Dan kom je het eerste personage tegen. Mijn mond viel open. Wat ziet dit er verschrikkelijk uit. De personages hebben wel wat weg van hun menselijke wederhelft. Maar alleen Greg Sanders ziet er goed uit. De rest gewoon niet. De polygonen zijn haast te tellen en alles ziet er hoekig uit. Voor het haar hebben ze gewoon een texture op een 3D object geplakt wat voor haar door moet gaan. Het ziet er gewoon niet uit. Dr. Robbins is het dieptepunt want die ziet er zelfs eng uit. En laten we het vooral niet over de lipsynch hebben. Die is er namelijk niet. De mond beweegt wat, maar praten zou ik het niet willen noemen.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele grafische bugs en dingen die er gewoon niet uitzien. Van onnatuurlijke 'stijve' rook en lelijk eten tot tekst die buiten het venster valt en een ander lettertype die tijdens het gesprek gebruikt zijn. En dan kan ik nog een tijdje doorgaan ook. Gelukkig zijn er nog de tussenfilmpjes. Die zien er verder goed uit. Sommige komen direct van de serie en eentje wordt zelfs herhaald. Een beetje slordig. Verder zijn er reconstructies die laten zien hoe een moord gegaan zou kunnen zijn. Ook die ziet er prima uit, totdat er een personage te zien is. De makers worden dan erg lui. Een kort voorbeeld. Iemand snijdt met een mes door iemands keel. Er is geen bloed te zien, geen snee te zien, dat is gewoon pure luiheid van de makers. Muziek Dan de stemmen. Deze zijn grotendeels door de oorspronkelijke cast van de serie ingesproken. Ik zeg niet voor niets grotendeels, want Marg Helgenberg (Catherine Willows) en Jorja Fox (Sara Sidle) zijn niet in dit spel te horen. Wat we nu hebben zijn twee stemactrices die krampachtig proberen om qua stem te lijken op de originele stemmen van de actrices. Dit klinkt erg geforceerd, onnatuurlijk en het lijkt gewoon niet. De andere stemmen kunnen er maar net mee door. Ze klinken op een paar na niet echt interessant en zonder emotie.
|
|
|||||||||