Home > Reviews > Memoria



Memoria

Intro
Memoria is het vervolg op The Dark Eye: Chains of Satinav, en hoewel je dat spel niet gespeeld hoeft te hebben, is het niet aan te raden met Memoria te beginnen omdat je dan in het begin niet veel snapt van het verhaal. Dat betekent helaas ook dat er in deze review wat spoilers staan voor het verhaal van het eerste deel, waarin we de avonturen van Geron, een vogelvanger uit Andergast, volgden. In zijn queeste om de wereld te redden ontmoette hij onder andere de fee Nuri.

Verhaal
Aan het eind van The Dark Eye: Chains of Satinav is Nuri veranderd in een vogel, en hoewel de wereld gered is, wil Geron nog een ding doen: Nuri terugveranderen. Gelukkig heeft hij gehoord dat er iemand is die in ruil voor het oplossen van een raadsel een toverspreuk wil geven waarmee dat zou kunnen. De man legt hem uit dat hij om het raadsel op te lossen, het verhaal van Sadja zo precies mogelijk moet zien te achterhalen. Hij heeft elke nacht dezelfde droom over Sadja. Zij was een prinses die ingehuurd was om een inscriptie bij een tempel te vertalen (dat kunnen namelijk alleen mensen van koninklijke bloede), maar er is erg weinig bekend over de rest van haar leven.

 

Vanaf dat moment wisselen de standpunten in het spel zich af, soms speel je als Geron in de tegenwoordige tijd en probeer je Nuri's vleugel te genezen, in een bibliotheek meer informatie over Sadja en haar wereld te vinden, uit te zoeken waarom mensen in steen veranderd zijn of het raadsel te ontrafelen; en soms speel je als Sadja in een ver verleden en een onbekend land en volg je haar avonturen om meer informatie te vinden over een masker en een staf. Daarbij reis je door allerlei interessante omgevingen en ontmoet je personen die je kunnen helpen of juist proberen je tegen te werken.

Jammer is wel dat je met sommige personen maar heel even kan praten, ze vervullen vluchtig een rol en zijn oppervlakkig uitgewerkt terwijl je nu juist meer over ze zou willen weten of ze vaker zou willen ontmoeten. Geron is wat geloofwaardiger en sympathieker dan in het eerste spel. Sadja is een arrogante, koude jongedame die zich in de loop van het verhaal wat zachter en vriendelijker opstelt. Dat past niet echt bij haar karakter en de verhaallijn maar is wel goed voor het inlevingsvermogen van de speler. Uiteindelijk komt er na een uur of vijftien een moment waarop beide verhaallijnen op een bevredigende wijze samenkomen.

Gameplay
Net als bij het eerste deel is de besturing eenvoudigweg point-and-click. Met een rechtermuisklik kun je Geron of Sadja laten beschrijven wat ze zien, met een linkermuisklik pakken ze het of praten ze ermee. In de inventaris kun je objecten pakken om ze ergens in het scherm te gebruiken, combineren met elkaar of er een toverspreuk op loslaten (bijvoorbeeld repareren/slopen, aan/uitzetten of verstenen/tot leven wekken).

Een leuke spreuk is 'send vision', waarmee je iemand een gedachte of idee kunt sturen zodra je een voorwerp van die persoon in je inventaris hebt. Als je deze spreuk gebruikt lichten er voorwerpen in de omgeving op, waaruit je dan geschikte beelden moet kiezen om te sturen. Zo kun je bijvoorbeeld iemand die goed tegen kou kan beelden van sneeuw en ijs sturen zodat hij toch net wat dichter bij het vuur gaat zitten (en je iets anders kunt doen wat eerst niet lukte). Dit werkt allemaal intuïtief en soepel. Door het spel heen zijn verschillende 'steam achievements' verwerkt. Sommige hiervan zijn simpelweg een beloning voor het uitspelen van een hoofdstuk, andere moet je halen door een puzzel in een keer goed op te lossen of door een bepaalde keuze te maken. Om alle achievements te halen moet je regelmatig opslaan en laden zodat je een andere keuze uit kan proberen of een puzzel opnieuw kan doen.

Puzzels
Memoria bevat een grote hoeveelheid afwisselende puzzels. Zo zijn er inventarispuzzels en dialoogpuzzels, maar ook een doolhof waarin je sporen moet zoeken om iemand te achtervolgen. Mocht je een gruwelijke hekel hebben aan doolhoven: na een paar stappen te hebben gedaan krijg je de mogelijkheid de doolhof over te slaan. De meeste puzzels zijn logisch opgebouwd en aan de makkelijke kant, maar een paar keer liep ik tegen een onlogisch obstakel aan dat alleen door maar gewoon alles met alles te combineren op te lossen was (en ook achteraf begreep ik dan niet waarom nou juist dat de oplossing was).

Het spel is erg lineair en er zijn nooit veel locaties op hetzelfde moment bereikbaar dus je hoeft nooit lang te zoeken naar een voorwerp of persoon die je verder kan helpen. Er is, naast een hotspotindicator ook een dagboekje beschikbaar dat bijhoudt wat je huidige missie is, en (als je dat wilt) een hint geeft over je doel. Deze verraadt nooit de oplossing van een puzzel maar houdt het bij vage hints zoals 'zoek de verborgen ruimte' of 'vind een manier om de Academie te betreden'.

Graphics
Daedalic heeft goed geluisterd naar de kritiek op het eerste deel, en ditmaal zijn niet alleen de (handgetekende) achtergronden van adembenemende schoonheid. De personages (close-ups) en animaties hebben een opfrisbeurt gekregen. Lipsynchronisatie is er helaas nog steeds niet, waardoor er soms mensen in beeld hun mond open en dicht doen terwijl er al iemand anders aan het woord is.

De achtergronden ademen een duistere, fantasievolle atmosfeer en er is van alles te zien. Kleine, bewegende details zorgen voor een levendig beeld en doordat er veel verschillende lokaties zijn blijf je steeds nieuwe dingen ontdekken over de wereld. Vooral de lokaties waar Sadja rondloopt zijn erg mooi om te zien.

 

Muziek
De atmosferische achtergrondmuziek is prima in orde en werkt sfeerverhogend. Het past prima bij de diverse omgevingen maar blijft zodanig op de achtergrond dat het niet storend werkt. Er zijn zelfs omgevingen waar helemaal geen muziek is. Geluidseffecten zoals voetstappen, krakende deuren of stromende beekjes zijn ook goed gelukt. Het enige dat wat vreemd was, was dat er in een café helemaal geen geroezemoes te horen was terwijl er toch een handvol mensen in beeld was.

De stemacteurs zijn nog steeds een mengeling van middelmatig tot redelijk goed. Het lukt ze niet echt om een emotie goed over te brengen en het geheel komt wat knullig over. Vooral de kinderrollen zijn ronduit slecht te noemen.


Conclusie:
Verhaal: Twee spannende, geloofwaardige verhalen vol plottwists die aan het eind samenkomen zorgen ervoor dat het spel lang aantrekkelijk blijft. Jammer dat de personages niet wat dieper uitgewerkt zijn en er niet wat meer ruimte is voor karakterontwikkelingen.
Gameplay: De toverspreuken zijn een welkome afwisseling. Besturing is intuïtief en werkt goed.
Puzzels: Afwisselend en goed in het spel verwerkt. Helaas wat weinig uitdaging. Een doolhof, maar deze is gelukkig over te slaan voor niet-liefhebbers.
Graphics: De prachtige, handgetekende achtergronden zorgen voor veel atmosfeer. Er is genoeg te zien om je lang te blijven boeien.
Muziek: Helaas zijn het weer de stemacteurs die flink roet in het eten gooien. De achtergrondmuziek is goed, de achtergrondgeluiden hadden wat meer aanwezig mogen zijn.
Eindconclusie: Het tweede deel in de The Dark Eye-serie is een aanrader voor wie het eerste deel heeft gespeeld. En als je die nog niet hebt gespeeld, gewoon allebei kopen! De fantasierijke, maar tegelijkertijd mysterieuze en duistere wereld van Avonturia is de moeite waard om te verkennen, en het gebruik van magische spreuken is verfrissend. Je moet wel een beetje door de matige stemacteurs heen kunnen kijken.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results