Home > Reviews > The Night of the Rabbit



The Night of the Rabbit

Intro
  Een modern sprookje, zo kun je Night of the Rabbit misschien nog het beste omschrijven. De wereld waarin het spel zich afspeelt lijkt heel erg op de onze, maar er zijn ook verschillen waardoor je je mee kunt laten slepen in het avontuur terwijl je toch vergelijkingen trekt met de huidige maatschappij.

Verhaal
  Jeremy Hazelnut is twaalf. De zomervakantie is bijna afgelopen maar hij heeft nog twee dagen om allerlei avonturen te beleven. Als zijn moeder hem vraagt om wat bessen te plukken zodat ze een lekkere taart kan bakken staat hij dan ook meteen paraat om het bos in te gaan. Zoals dat bij kinderen wel vaker het geval is, heeft hij aan fantasie geen gebrek. Een stok is een zwaard, een doornstruik een gevaarlijke vijand en een rotsblok is een grote oude pad. Het liefst zou Jerry magier willen worden, dus als hij een briefje vindt met daarop het recept voor een 'magische' truc is hij door het dolle. Na het vinden en mengen van alle ingredienten staat er plotseling een pratend konijn voor hem, de Markies de Hoto.

 

De markies beweert dat hij een magier is en Jerry als zijn leerling wil, en dat hij hem op zal leiden tot een beroemde magier als hij meegaat door een geheim portaal. Natuurlijk wil Jerry dat wel, mits hij maar op tijd thuis is voor het avondeten. Dat belooft de Markies plechtig dus al snel stapt Jerry door de portaal en komt hij terecht in Mousewood. Daar wonen allerlei schattige diertjes zoals muizen, eekhoorntjes, kikkers en mollen vredig samen. Nadat hij een feest heeft georganiseerd ter ere van de nieuwe leerling van de Markies, dat is nou eenmaal traditie in Mousewood, kan de opleiding beginnen en moet Jerry de portaalbomen vinden en activeren. Bij iedere portaalboom leert hij een nieuwe toverspreuk, zo kan hij bijvoorbeeld luisteren wat rotsen zoal te vertellen hebben, dingen versneld laten groeien of een illusie creeeren.

 

Het verhaal begint leuk en het is grappig om te zien hoe Jerry in alledaagse dingen een spannend avontuur weet te vinden. Helaas bevat het verhaal weinig verrassingen, en wordt het na een tijdje vrij voorspelbaar. Tegen het einde komen er wat vijanden in beeld die niet kunnen overtuigen, de cliches druipen ervanaf en dat is jammer.  

 

Gameplay
  De besturing is eenvoudig point-and-click, en met het muiswiel open je je inventaris (Jerry's rugzak). Als je met je cursor over een voorwerp of persoon gaat krijg je een icoontje in beeld dat aangeeft of je er naar kan kijken of er iets mee kan doen of allebei. Door iets in je inventaris aan te klikken en je muis opzij te bewegen kan je het in de omgeving gebruiken, dit is allemaal erg vanzelfsprekend en werkt prima.

 

Jerry heeft een bijzonder munt in zijn bezit, en in het spel wordt deze gebruikt als hotspot-revealer. Als Jerry door de munt kijkt, ziet hij soms dingen die hij met het blote oog niet kan zien, tevens lichten alle voorwerpen op zodat het altijd de moeite loont de munt te gebruiken als je vastzit. Daarnaast is er ook nog een hintsysteem, dat echter niet altijd even bruikbaar is, soms vertelt het je alleen wat je al wist ("de kabouter heeft een spreuk voor je") maar niet hoe je het probleem waarmee je worstelt op kan lossen.

Een soort fast-travel systeem maakt het rondreizen door het uitgestrekte Mousewood ietwat gemakkelijker, al is het een beetje omslachtig en kun je ook daarmee niet overal komen. Na acht tot tien uur eindigt het spel met een vreemde puzzel waarin je tegen een vijand moet vechten door zijn spreuken te counteren met je eigen spreuken, deze leek niet te werken en het gevecht bleef eindeloos doorgaan, maar gelukkig zat er een skip-knop op.

Puzzels
De puzzels bestaan uit het zoeken naar voorwerpen die je moet combineren om bijvoorbeeld dieren te helpen of portaalbomen te vinden. Af en toe moet je de spreuken gebruiken maar dit komt zo weinig voor dat je ze als je ze nodig hebt al bijna weer vergeten bent. Ook komt het een paar keer voor dat je dingen moet doen die totaal niet bij Jerry's karakter passen, zoals iets stelen of saboteren. Veel van de puzzels zijn aan de eenvoudige kant, maar er zitten er een paar bij waar totaal geen logica achter zit. Een enkele keer moet je iets binnen een bepaalde tijd doen, omdat het diertje bijvoorbeeld maar een paar seconden afgeleid is. Deze tijd is als je weet wat je moet doen ruim genoeg.

 

Naast de puzzels is er ook nog van alles te verzamelen voor de liefhebber, dit is echter niet nodig om het spel uit te spelen. Zo kun je bijvoorbeeld dauwdruppels aanklikken of stickers van beestjes zoeken. Als je ze allemaal vindt krijg je een 'achievement' in het menu (en op Steam als je het daar speelt). Er is ook een kwartetspel, dat je ook echt kan spelen in het spel. Speel je het met alle bewoners van het spel dan krijg je ook weer een extra Achievement.

     

Graphics
The Night of the Rabbit is prachtig getekend. Het bos achter Jerry's huis en het dorp Mousewood zitten vol details waar je van kan genieten, en ook de latere omgevingen zijn een lust voor het oog, ook al zijn die een stuk kleiner en minder verkenbaar. Op een gegeven moment kan Jerry de tijd veranderen van dag naar nacht of andersom (er zijn dan andere personages aanwezig en bepaalde huizen zijn wel of niet toegankelijk) en ook de nachtelijke scenes zijn heerlijk atmosferisch neergezet met vuurvliegjes en 'gloeinoten' om licht te brengen in de duisternis.  

     

Muziek
Bij de meeste spellen met kinderrollen worden volwassen stemacteurs gebruikt die hun stem een beetje verdraaien, en dat is duidelijk te horen. Jerry Hazelnut klinkt echt als een kind. Ik weet niet, of ze echt een kinderacteur gebruikt hebben of dat dit een volwassen acteur is die het goed kan nabootsen, maar het overtuigde mij vanaf het begin. De stemmen van de beestjes passen prima bij de karakters ervan, zoals piepstemmetjes voor vrolijke muizen en een basstem voor een uil. Een goede vondst is ook de manier waarop je rotsen kunt 'horen' fluisteren, het geluid is van langzaam over elkaar schrapende stenen maar de eigenlijke tekst staat in tekst in beeld.

De muziek is sprookjesachtig, vol violen en fluiten en zwelt aan bij spannende gebeurtenissen, wat bijdraagt aan de atmosfeer. Verder hoor je steeds overal dingetjes in de struiken ritselen, een beek stromen, vogeltjes tjilpen. 


Conclusie:
Verhaal: Het begint veelbelovend en het eerste uur zit je ademloos te kijken wat er
allemaal gebeurt, daarna verzandt het helaas langzaam maar zeker in oeverloos
geneuzel over respect voor de natuur en andere culturen, macht, en hoop. Jammer
dat het de verwachting niet waar kan maken.
Gameplay: Point-and-click, niets op aan te merken. Als je even vastzit kan je altijd om
hulp vragen of een potje kwartet gaan spelen, ook is er van alles te verzamelen.
Puzzels: Aan de eenvoudige kant, op een paar erg onlogische na die tegen de natuur van
Jerry ingaan en daardoor geforceerd aanvoelen.
Graphics: Duidelijk het hoogtepunt van het spel. Fantastisch om te zien, een lust voor het    oog.
Muziek: Dromerige muziek die prima bij het spel past. Goede stemacteurs, met name Jerry.
Eindconclusie: De eerste paar uur zitten goed in elkaar. Door de prachtige graphics en de goed
bij het spel passende muziek vermaak je je prima. Jerry is hard op weg zijn
grote droom te vervullen, Mousewood is heerlijk om te verkennen en er is veel te
ontdekken. Helaas, na verloop van tijd worden er allemaal randzaken bijgesleept
die ervoor zorgen dat het niet leuk meer is en verzandt het verhaal in cliches.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results