Home > Reviews > Da New Guys

Da New Guys

Intro
Da New Guys: Day of the Jackass is niet het eerste spel van ontwikkelaar Icebox Studios. In 2004 verscheen er al een (freeware) avontuur met Brain, Simon en Defender die samen de worstelgroep 'Da New Guys' vormen. Voor het vervolg daarop, Da New Guys: Day of the Jackass, heeft Chris Burton een uitgever gevonden en wel Wadjet Eye Games. Deze heeft ervoor gezorgd dat er, naast een hoop extra inhoud zoals puzzels, personages en zelfs 'achievements', professionele stemacteurs gebruikt werden om de kwaliteit te waarborgen. Of dat gelukt is, lees je hieronder.

Verhaal
Brain, Defender en Simon zijn worstelaars en vormen samen een team. Het team bestaat uit drie heel verschillende personen en het is dan ook niet vreemd dat ze niet veel te betekenen hebben in de worstelwereld. Door een serie toevalligheden lukt het ze echter om een belangrijke wedstrijd te winnen en de kampioensriem te veroveren. Prompt wordt Brain echter ontvoerd, met de riem! Defender en Simon moeten in plaats van hun vuisten nu eens hun hersens gebruiken om hun vriend te bevrijden en de riem terug te vinden. De zoektocht leidt onder andere door een gevangenis, het worstelstadion, een strand en een bar, en alle drie de hoofdpersonen zijn bij afwisseling speelbaar.

Deze bijzondere setting is niet iets om voor terug te schrikken als je niet van vechten houdt, er vloeit geen bloed en buiten wat cartoongeweld zoals je die in de eerste de beste tekenfilm ziet zul je niets gewelddadigs meemaken. Er zit veel humor in het spel maar het moet wel een beetje jouw type humor zijn. Veel grappen zijn tamelijk flauw en zie je al ver van te voren aankomen. Sommige plotwendingen daarentegen worden niet goed uitgelegd, waardoor je niet altijd begrijpt waarom bepaalde dingen gebeuren en het idee krijgt dat sommige scenes puur geschreven zijn om een grap uit te kunnen voeren of om het spel langer te maken. Het verhaal is na een hoofdstuk eigenlijk al wel 'af' maar het wordt onnodig gerekt.

Brain is een erg irritant en onsympathiek mannetje en eigenlijk wil je hem helemaal niet bevrijden; Simon is wat saai en oninteressant en Defender heeft altijd een masker op waardoor we nooit te weten komen hoe hij er eigenlijk uitziet. Het is daardoor lastig om je in te leven in de karakters in het spel en je raakt niet echt bij ze betrokken. De bijpersonen in het spel zoals een jonge crimineel, een receptioniste en een paar andere worstelaars zijn eigenlijk veel interessantere personages.

Gameplay
De besturing is eenvoudig. Het spel maakt gebruik van een derdepersoonsperspectief. Met de muis klik je op de plek waar je naartoe wilt en het personage loopt er naartoe. Ga je met je muis over voorwerpen dan verschijnt de naam in beeld, je kunt dan rechtsklikken voor een omschrijving of linksklikken om het te gebruiken of pakken. Door met je muis helemaal naar de onderrand van je scherm te gaan zie je de inventaris, helemaal bovenin is het menu om het spel op te slaan of te verlaten. Dit werkt allemaal soepel en intuitief.

Er zijn wel wat scenes waarin je tamelijk snel moet kunnen reageren, bijvoorbeeld terwijl je door de lucht vliegt iets uit je inventaris pakken en met iets waar je met grote snelheid langskomt combineren, of voordat iemand die even afgeleid is weer naar je kijkt iets afpakken. Over het algemeen kun je het na een paar keer proberen wel halen. Soms helpt het om iemand anders het spel te laten spelen zodat je zelf van een afstand kan toekijken, dan vallen je ineens bepaalde details op het scherm op die je niet ziet als je fanatiek op de knoppen zit te drukken.

Als je met je muis over het scherm gaat zie je ook pijlen waar je de locatie kan verlaten. Je komt dan op een interactieve kaart, waarop steeds een paar andere locaties aanklikbaar zijn. Als je ergens op dat moment niets kan doen, kan je er ook niet naartoe, wat veel overbodig heen en weer lopen scheelt. Het spel slaat automatisch om de paar minuten je voortgang op, maar je kan ook handmatig 'saven', hiervoor zijn echter slechts drie 'slots' beschikbaar zodat je steeds oude spelstanden zult moeten overschrijven.

Puzzels
De meeste puzzels in Da New Guys: Day of the Jackass zijn aan de eenvoudige kant. Het is vaak meteen duidelijk wat de bedoeling is en wat voor soort voorwerp je daarvoor nodig hebt, en het is dan alleen nog een kwestie van dat voorwerp vinden in een van de andere beschikbare locaties, en dat is jammer. Toch zitten er ook een paar bij die wat meer 'om de hoek'-denken vereisen, waarbij opgemerkt moet worden dat sommige oplossingen ook wel erg vergezocht zijn.

Wie niet van doolhoven houdt kan zijn lol op, er zijn een paar puzzels waarbij je een route moet zoeken door gangen waar je oneindig kan blijven ronddwalen tot je toevallig de goede kant op gaat (er zijn geen aanwijzingen voor deze puzzels en het komt echt op trial-and-error aan) en je moet zelfs een paar keer snel langs wachten sluipen om niet ontdekt te worden of snel op iemands acties reageren om hem te verslaan. Als je daar niet zo handig in bent kan het flink wat frustraties opleveren.

In het laatste hoofdstuk kun je wisselen tussen twee personages door in de inventaris op een portret te klikken. Beide personen moeten samenwerken om puzzels op te lossen, je kan voorwerpen uitwisselen en bijvoorbeeld met een persoon een deur die maar naar een kant opengaat openen, dan wisselen en met de ander de deur, die nu openstaat, doorgaan. Van deze puzzels hadden er wel meer in mogen zitten.

Graphics
De graphics zijn erg eenvoudig gehouden. Dat heeft zo zijn charmes en maakt het zoeken naar voorwerpen een stuk makkelijker dan bij een overvol gedetailleerd scherm, maar niet iedereen houdt van deze ouderwetse 'retro' stijl. De animaties zijn ook erg simplistisch en schokkerig. Er wordt niet uitgelegd waarom sommige personages in een compleet andere stijl zijn uitgevoerd (sommigen zijn met veel dikkere lijnen getekend of bewegen bijvoorbeeld hun benen niet als ze lopen), waardoor je soms het gevoel krijgt dat het spel een beetje een bij elkaar geraapt zootje is. Voorwerpen in je inventaris zoals sleutels zijn soms maar nauwelijks herkenbaar.

Gek genoeg zit er op het einde van het spel een achtervolgingsscene die er opeens veel beter uitziet, een beetje een cellshaded Telltale-achtige stijl. Het is mij een raadsel waarom het hele spel er niet zo uitziet want dat zou veel beter zijn geweest.

Muziek
Iedere locatie heeft zijn eigen herkenbare achtergrondmuziek. Voor sommige locaties is deze (opzettelijk) erg irritant maar over het algemeen zijn het simpele deuntjes die niet zoveel toevoegen aan het spel maar wel bijdragen aan een nostalgisch retro-gevoel.

De drie hoofdpersonen zijn allemaal ingesproken door dezelfde persoon (Chris Burton zelf), maar helaas is hij daar niet zo goed in. Twee van de stemmen klinken ongeveer hetzelfde en hebben te weinig variatie en emotie. De andere personages zijn ingesproken door ervaren stemacteurs en dat is goed te horen, deze zijn veel beter gelukt dan Brain, Defender en Simon.

Conclusie:

Verhaal: Da New Guys heeft een bijzondere setting maar is niet zo goed uitgewerkt. De personages zijn weinig sympathiek en de humor bij vlagen erg flauw.

Gameplay: Eenvoudige, maar doeltreffende besturing.

Puzzels: Aan de simpele kant met een paar getimede puzzels en een vervelend doolhof.

Graphics: Zeer eenvoudig, maar wel effectief. Niet consistent door het spel wat een vreemde indruk geeft.

Muziek: Simpele achtergronddeuntjes. De kwaliteit van de stemacteur van de drie hoofdpersonages is matig, van de bijfiguren is goed.

Eindconclusie: Het spel gaf mij vooral de indruk dat er veel meer in had gezeten. Je merkt aan alles dat met een beetje meer aandacht en een beetje meer moeite het spel veel beter had kunnen zijn. Als het verhaal eigenlijk al 'af' is gaat het spel nog een tijdje door (in totaal ben je een uur of vijf bezig met het spel) maar eigenlijk gebeurt er niet zo veel meer. Gecombineerd met de flauwe humor en weinig interessante hoofdrolspelers zorgt dit ervoor dat je niet echt meer betrokken bent bij de rest van het spel.