Home > Reviews > Blackwell Deception
Intro Verhaal
In Blackwell: Unbound gaan we terug in de tijd en volgen we de avonturen van (Rosa's tante) Lauren en Joey, in The Blackwell Convergence en Blackwell Deception is Rosa weer de hoofdpersoon. Rosa blijkt een echt 'medium' te zijn; ze kan de geesten van overledenen zien en met ze praten. Blackwell Deception begint met Rosa en Joey op een luxueus jacht ergens in New York. Het blijkt dat dit schip iedere nacht op mysterieuze wijze op drift raakt, terwijl er niemand aan boord is. Dit is tevens meteen een soort tutorial om je te leren omgaan met de verschillende acties die Rosa en Joey uit kunnen voeren. Zodra Rosa en Joey het jacht-mysterie hebben opgelost wordt ze gebeld door een ex-collega, Jeremy Sams. Hij is een journalist die op het spoor is van een sekte-leider die op de een of andere manier iets te maken lijkt te hebben met een aantal zeer plotselinge sterfgevallen. Er is echter niets dat erop duidt dat er sprake is van een misdrijf, maar het is wel erg toevallig allemaal en Jeremy vertrouwt het niet. Hij is alleen geveld door een griep en is zo ziek dat hij zijn appartement niet kan verlaten, zodat hij Rosa vraagt om hem te helpen bij het onderzoek naar de sekte en het verband tussen de overledenen. Rosa ontdekt al snel dat een nep-medium veel van de slachtoffers naar de sekte-leider heeft doorverwezen. Dat zogenaamde medium is dus het startpunt van het onderzoek. Het verhaal is goed geschreven en intrigerend tot het eind. De personen zijn goed uitgewerkt en geloofwaardig beschreven. Het onderwerp lijkt misschien erg zwaarmoedig, maar er zit flink wat humor in het spel. Het is bijvoorbeeld erg grappig als je als Joey ergens op klikt en hij maakt een sarcastische opmerking over het feit dat hij het niet op kan pakken. Ook wordt vaak de draak gestoken met paranormale verschijnselen en de vele oplichters die in dat soort beroepen werkzaam zijn. Het spel werkt naar een dramatisch en bevredigend einde toe, waarbij ook nog subtiel gehint wordt naar een vervolg dat zich meer richt op een overkoepelend mysterie. Een leuke extra is dat je het spel nog eens kan spelen maar dan met commentaar van de maker, David Gilbert. Hij licht bijvoorbeeld bepaalde keuzes toe en laat wat alternatieve spraakopnames horen. Gameplay
Een grote verbetering ten opzichte van eerdere delen is dat je telefoon nu een smartphone is en je dus op elke gewenste locatie een search engine kan gebruiken. Voorheen moest je steeds terug naar je eigen appartement om daar de computer of een telefoonboek te gebruiken. In het opschrijfboekje worden automatisch de belangrijkste aanwijzingen die je gevonden hebt opgenomen. Door er twee na elkaar aan te klikken, kan je Rosa laten nadenken of er wellicht een verband tussen de twee is, zodat je weer nieuwe aanwijzingen vindt. In je gesprekken met allerlei mensen (levend of dood) kun je die aanwijzingen ook aan bod laten komen. Verlaat je een locatie, dan kom je op een kaart van New York terecht met daarop de relevante locaties, zodat je meteen naar een andere plek kunt springen. Is er op een locatie niets meer te doen, dan verdwijnt deze van de kaart, wat een hoop onnodig zoek- en loopwerk scheelt. De locaties zijn relatief klein gehouden zodat het lekker overzichtelijk is en je ook binnen een locatie nooit ver verwijderd bent van een uitgang. Wel is het spel tamelijk lineair van opzet. Vaak kun je alleen verder als je een specifiek voorwerp vindt of een actie uitvoert, maar het is niet altijd duidelijk wat je eigenlijk precies zoekt, waardoor je soms onnodig lang vastzit. Puzzels
Rosa heb je uiteraard nodig voor gesprekken met levende mensen, zoals een politie-agent, een oude dame die niets meer met haar familie te maken wil hebben en een receptioniste. Ook is zij degene die het oppakken van allerlei voorwerpen, het opstarten van apparaten en het kraken van wachtwoorden voor haar rekening neemt. Rosa en Joey kunnen ook met elkaar praten, wat een soort hintsysteem vormt (je kunt vragen wat je partner denkt dat je nu zou moeten doen). De antwoorden zijn soms wel erg vaag, bijvoorbeeld dat je zou moeten proberen uit te zoeken wie de familieleden van de overleden persoon zijn. Dat had je natuurlijk zelf ook al bedacht, de vraag is alleen hoe als de geest niet eens zijn naam wil vertellen. Het grootste deel van de puzzels bestaat zo dus uit het slim schakelen tussen de twee hoofdpersonen om zo te zoeken naar de juiste manier om een geest te benaderen. Door bijvoorbeeld aan de hand van voorwerpen in zijn of haar kamer uit te vinden wat zijn of haar hobbies waren, met wie ze bevriend waren of waar ze mee bezig waren op het moment dat ze stierven win je hun vertrouwen of laat je hen beseffen dat ze overleden zijn. Tegelijkertijd verzamel je informatie over de sekte-leider en zijn rol in de dood van de geest waarmee je praat. De puzzels zijn logisch verweven in het verhaal, en goed afgewisseld qua moeilijkheidsgraad. Ik heb een tijdje vastgezeten bij het zoeken naar een cruciaal voorwerp, en achteraf is de oplossing echt voor de hand liggend zodat je echt dat "Dat je daar nou niet eerder opgekomen was!"-gevoel krijgt. Heerlijk! Het is wel zo dat er niet zoveel variatie zit in het soort puzzels, na een tijdje komt het wel een beetje op hetzelfde neer steeds. Graphics
Tijdens de gesprekken zijn er wel close-up portretten te zien, die de emoties van Rosa en Joey en de gesprekspartners goed laten zien. Deze portretten zijn van een veel hogere resolutie dan de achtergronden, en de stijl zal niet iedereen aanspreken, maar ik vond het bijzonder goed bijdragen aan de sfeer van het spel. Muziek Alle stemmen zijn volledig, en professioneel, ingesproken, wat best bijzonder is voor een spel dat maar door een paar mensen gemaakt is. De gesproken teksten zijn bovendien volledig ondertiteld, zodat je snel kan doorspringen naar de volgende regel als je geen zin hebt om te wachten tot iemand uitgesproken is. Erg goed gemaakt.
|
|
|||||||||