Home > Reviews > The Rockin' Dead

The Rockin' Dead

Intro
Voor het allereerste PC spel dat in 3D bekeken en gespeeld kan worden, heb je geen dure hardware nodig, maar slechts een (bijgeleverd) 3D brilletje nodig met een rood en cyaankleurig glas/plastic. En wil je dat niet, dan kun je ook gewoon in 2D genieten. Het kleine Bit Composer Games heeft met een beperkt budget, toch een bijzonder spel op de markt weten te brengen.

De 3D afbeeldingen in deze review zijn ook in het groot te bekijken. Mocht je een 3D bril hebben, dan kan je het effect zelf ervaren door op een 3D afbeelding te klikken.

Verhaal
Alyssa is de leadzangeres van de heavy metalband "The Deadly Lullabyes". Op een dag krijgen ze een uitnodiging voor een rockfestival dat de naam van hun grootste hit draagt: "Creator's Creation". Op weg naar het festival krijgt de toerbus een ongeluk. Als Alyssa weer bij haar positieven komt, is ze alleen. Op zoek naar haar bandleden, Cassandra en Sahara, komt ze vriendelijke 'levende' skeletten, nare zombies en bizarre monsters tegen in en rondom een kerkhof, dat haar heel sterk aan hun song doet denken. Wat Alyssa niet weet, is dat een zekere Bob als eerbetoon de hit Creator’s Creation tot leven wilde wekken. Het ging een beetje anders dan hij wilde, want zijn oom Waldo heeft de boel overgenomen en wil de zombies nu gebruiken om de wereldheerschappij over te nemen. Aan Alyssa de taak om dat te verhinderen en haar gevangen genomen bandleden te bevrijden. Dit alles met de nodige humor en rockmuziek.

Het achtergrondverhaal wordt met en met duidelijk, maar is eigenlijk slechts flitterdun uitgewerkt. Alyssa is alleen maar bezig met het zoeken naar haar bandleden en een weg om naar een kasteel te komen, nadat de toerbus gecrasht is. Ze komt daarbij wandelende, pratende geraamtes tegen, maar dat verbaast haar helemaal niet. Ze praat gewoon met ze en probeert ze zover te krijgen dat ze haar helpen.

De andere karakters komen al helemaal niet aan bod. De bandleden zie je even in het begin op het podium, maar verder spelen ze geen rol. Er wordt even verteld over de motieven van oom Waldo, maar verder komt hij niet in actie. Alyssa loopt gewoon cool en relaxed door het spel en lost kleine probleempjes op, zoals ze zich voordoen.

Gameplay
Het spel is muisgestuurd, met enkele aanvullingen via het toetsenbord. Zo kun je met de spatietoets de hotspots in beeld actief maken. Iets wat soms wel handig is, omdat bijvoorbeeld een groen struikje in groen gras niet echt duidelijk zichtbaar is. Al is het wel zo, dat je cursor-icoon verandert, naar gelang de actie die je kunt uitvoeren. Zo verandert de cursor op dat struikje in een handje en kun je dus ook daaraan zien dat je het kunt plukken. Voorwerpen die je opraapt, gaan naar een inventaris onderaan in beeld, die je kunt verbergen of altijd op de voorgrond kunt laten. Verbergen is meestal beter, omdat je anders niet ziet wat er onderaan in beeld voor het oprapen ligt. Ga je in je inventaris met de cursor over een voorwerp, dan pakt Alyssa het in een pop-up schermpje in haar handen, bekijkt het van dichtbij en maakt er een opmerking over. Soms moet je voorwerpen combineren en ook dit wordt heel eenvoudig met iconen aangegeven.

Alyssa, het enige speelbare karakter in het spel, loopt naar de plek waar je met je muiscursor linksklikt. En is ze in gesprek met iemand, dan kun je haar de dialogen laten uitspreken die je aanklikt in een rijtje geschreven tekst. Je kunt ook eenvoudig overal in en uitzoomen wanneer je maar wilt, maar voor het spel zelf heeft het geen echte functie, tenzij je een erg klein beeldscherm hebt.

Puzzels
De puzzels in het spel zijn voornamelijk gebaseerd op je inventaris. Dat je daarbij de voorwerpen niet altijd zo gebruikt als je zou verwachten, is een leuke bijkomstigheid. Al lijkt het logisch om voor een supergrote rat een supergroot stuk kaas te zoeken…ehh…maken. Dat er de nodige dingen zijn die je wel kunt oprapen, maar nergens voor nodig hebt, maakt het niet eenvoudiger en ook moet je soms dingen combineren, eer ze geschikt zijn. Toch wordt het nergens echt moeilijk, alles wat je nodig hebt, ligt altijd in de buurt en je kunt straffeloos alles uitproberen. Dit maakt het spel ook voor minder ervaren adventurespelers geschikt.

Soms moet je de juiste conversatie kiezen om verder te kunnen of een actie in beweging te zetten. Kies je de verkeerde dialoog, dan kun je het altijd nog een keer proberen. Dat je daarbij dezelfde conversaties nog een keer hoort, is minder leuk. Verder zit er ook nog een goed hintsysteem in het spel ingebouwd, dat je stapsgewijs aanwijzingen geeft, als je echt niet meer weet wat te doen. Er zitten geen schuifpuzzels, doolhoven of andere minigames in het spel. Alles is met een simpele muisklik op te lossen.

Graphics
Het eerste dat natuurlijk opvalt, is het feit dat je het spel in 3D (met bril) of in 2D kunt spelen. Door middel van een knop kun je op elk gewenst moment van het één naar het ander overschakelen. Dit is de allereerste adventurespel dat in anaglyfe 3D techniek is gemaakt. Een techniek die rond 1950 ook in bioscopen geïntroduceerd werd. Het stereo-effect is dus te bewonderen met behulp van een eenvoudig brilletje met een rood en cyaan glas. In het optiemenu van het spel is tevens het beeld op je eigen ogen in te stellen, zodat je optimaal kunt genieten van dit bijzondere effect. De diepte in het spel wordt ook nog versterkt door de geanimeerde vogels, insecten of skeletten voor een gedetailleerde achtergrond die in lagen is opgebouwd. Op plekken zoals in een laboratorium en een bos, waar Alyssa zigzaggende naar achteren moet lopen, komt dit effect het beste tot zijn recht. De achtergronden zijn rijk gedetailleerd en in natuurlijke groene, bruine en grijze tinten gehouden. Zo valt het kleurverlies in 3D veel minder op. Uiteraard is het spel naar wens ook gewoon in 2D te spelen.

Het spel kent alleen een 1024x768 resolutie. Desondanks ziet het geheel er niet overdreven vaag of blokkerig uit. Op een laptop zal het beeld iets in de breedte uitrekken, maar niet echt storend. In 3D vallen de kleuren wel enigszins weg en kan het geheel soms wat onscherp overkomen. Maar als je in het optiemenu ervoor kiest om het licht uit te maken, is het geheel minder flets.

De vele tussenscènes zijn een leuke onderbreking in het spel. Ze simuleren filmopnames met een ouderwetse camera, soms in zwart-wit en altijd met strepen over de film. Natuurlijk is de cameraman een geraamte. Dit zet een apart sfeertje neer en je hebt nog meer het gevoel in een jaren-50 film te zitten.

Alyssa loopt en beweegt soepel, maar wel ietwat eigenaardig en dat ligt niet alleen aan haar boezemformaat. Als ze iets moet oprapen, bukt ze elegant, maar grijpt op een totaal verkeerde plek. De skeletten zijn allemaal geanimeerd. Erg leuk gedaan zijn ook de kleine animaties hier en daar, zoals een skeletarm die zomaar uit de grond komt en weer verdwijnt, of treinen, vlinders of wezens in de laboratoriumpotten die ook verder niet van belang zijn, maar samen wel de sfeer en de levendigheid van het spel bepalen.

Muziek
De muziek is, hoe kan het ook anders, gitaarrock, die aangenaam is om naar te luisteren. Je kunt in het begin van het spel zelf even testen welke riedeltjes de elektrische gitaren van Alyssa maken. Halverwege kun je genieten van een concert in de skelettenbar en ook na de aftiteling volgt nog een optreden. Hoewel Alyssa de leadzangeres is, hoor je haar overigens niet zingen. De heavy metal muziek, die beslist niet heavy is en zo zijn eigen charme heeft, hoor je ook tijdens de zwart-wit filmpjes. De rest van de muziek aangenaam op de achtergrond zoals het hoort.

De achtergrondgeluiden zoals vogels en wind zijn uitstekend aan de omgeving aangepast en sfeerverhogend. Ook het stemacteren is professioneel goed en passend bij de karakters. Voor zover je natuurlijk überhaupt een idee hebt van het stemgeluid van skeletten. Het droge commentaar van Alyssa op de vreemde omstandigheden, gecombineerd met die ietwat sexy stem is voor mijn gevoel een goede humoristische keuze.

Conclusie:

Verhaal: Bizar, origineel verhaal, dat eigenlijk niet veel voorstelt, maar een prima kapstok voor de puzzels is.

Gameplay: Goede en duidelijke point and click bediening, aangevuld met handige toetsenbordfuncties.

Puzzels: Niet al te moeilijke puzzels die ook voor beginnende spelers geschikt zijn.

Graphics: Voor het allereerste PC adventure spel in 3D is het bijzonder goed gelukt. En ook in 2D vallen kleuren en scherpte niet tegen.

Muziek: Achtergrondmuziek die bij het verhaal past en nergens opdringerig is en een uitstekend stemacteren.

Eindconclusie: Een humoristisch spel met niet al te moeilijke puzzels, dat voor 8-10 uurtjes aangenaam speelplezier kan zorgen. Het 3D-effect is speciaal.