Home > Reviews > Broken Sword: Shadow of the Templars

Broken Sword: Shadow of the Templars

Je hebt wel eens spellen die heel anders eindigen dan dat ze orgineel beginnen. Broken Sword is er ook eentje van. De ellende begint in Parijs, als een Clown een café opblaast. George Stobbart, een Amerikaanse toerist die toevallig buiten op het terras zit, overleeft de aanslag, en besluit erachter te komen wie de clown is, en waarom hij die aanslag heeft gepleegd.

Zoek een hobby ofzo
Als ik George was, zou ik gelijk naar de politie rennen, aangifte doen en mijn vakantie vervolgen, maargoed meneer Stobbart denkt daar blijkbaar anders over. George komt er al snel achter dat de clown een koffer heeft meegestolen van een proffessor die in het café zat. Met wat hulp van een knappe Franse journalist genaamd Nicole Collard (of kortweg: Nico), komt George in het bezit van de koffer, na te hebben ingebroken bij de moordenaar die verkleed als de clown was. Het ging allemaal om een middeleeuws manuscript, waarop veel informatie staat over de "Knights Templars", een groep ridders uit het middeleeuwen. Het blijkt dat er een nieuwe groep Knights Templars is gekomen die (hoe orgineel) uit zijn op wereld dominatie. Iets wat hun voorouders blijkbaar was mislukt. George en Nico hebben blijkbaar niks beters te doen, en besluiten erachter te komen wat de connectie van dit alles is. Wat volgt is een reis rond de wereld, waar je locaties zult bezoeken als Parijs, Spanje, Ierland en nog veel meer.

Het verhaal zit vol plotwendingen die het spannend houden. Op sommige momenten wordt het helaas wel wat ingewikkeld, en dan vooral als ze over het verleden gaan praten, maar echt storend is dit gelukkig niet. George doet mij een beetje denken aan een Guybrush Threepwood in een realistische wereld. Hij is een beetje sullig, maar heeft wel een goed hart. Nico is een pittige dame die duidelijk meer durft dan George. Zij zet dan ook vaak haar leven op het spel om iets te bereiken... George is hier echter niet zo blij mee. De bijfiguren zijn ook erg leuk en vaak ook erg grappig, ze zullen je zeker bij blijven als je het spel hebt uitgespeeld.

Wijs en klik
Dit spel maakt nog gebruik van het geliefde point en click systeem, Je klikt gewoon met de cursor waar je George naartoe wilt laten lopen. Als je iets ziet wat je kunt opakken, veranderd de cursor in een handje die iets oppakt, als je iets ziet waar je George uitgebreid na kan laten kijken veranderd het in een vergrootglas, en als je met iemand kan praten, in een mondje. De gameplay is perfect op één klein dingetje na. Er zijn namelijk momenten dat je kunt doodgaan in het spel, en het spel geeft je amper de kans om te voorkomen dat dit gebeurd. Voorbeeld: George raakt een beeld aan, wat een raar geluid begint te maken. Je moet echt heel snel links van George klikken om te voorkomen dat het beeld bovenop je valt. Veel saven is dus aan te raden!

Sociale puzzels
De meeste puzzels in dit spel ligt in de dialogen. Wil je bijvoorbeeld iets bereiken bij persoon A, dan zul je eerst wat moeten zeggen bij persoon B en C. Dit is wel een minpunt van het spel, gezien dit vreselijk irritant gaat worden als je niet van dialogen houdt. Dus ik kan nu al zeggen, als je iemand bent die elk stukje tekst overslaat met de escape toets, is dit absoluut geen spel voor jou! Naast de dialogen zitten er natuurlijk ook de gebruikelijke puzzels tussen. Gelukkig niet zo heel veel onlogische dingen, maar soms kan het wel eens lastig worden als je niet oplet. Zo is er bijvoorbeeld een schaakspel waarin je de koning, ridder etc in een juiste positie moet zetten. Dit is een van de weinige dingen die slordig wordt uitgelegd waardoor het wel eens lastig kan worden.

Goeie sfeer
Het achtergrond muziek van Broken Sword zorgt voor enorme sfeer. Vooral het Parijs gedeelte is echt prachtig, je hoort mysterieuze muziek als het spannend word en relaxte muziek als je fijn op onderzoek uit bent. Ook hoor je auto's, vogels en andere geluiden die het gevoel dat je er echt bent alleen maar vertsterken. De stemmen zijn erg goed gedaan, en houden het realistisch. Elke keer als George wat denkt, hoor je zijn stem in een echo zodat je gelijk weet dat hij het denkt. George's opmerkingen over sommige personen zijn afentoe ook nog eens behoorlijk komisch. Leuk detail is dat de accenten echt kloppen met het land waar je bent. Wel toevallig is dat je in het hele spel maar één iemand tegenkomt die geen engels kan, terwijl de rest het vloeiend spreekt. Dit maakt natuurlijk niet veel uit, anders zou je niet ver komen in het spel...

Rotkop
Het spel oogt misschien kinderlijk omdat het getekent is, maar dankzij het goeie verhaallijn blijft het geloofwaardig ondanks de animatie. De achtergronden zijn werkelijk fantastisch om naar te kijken. Parijs heeft lichtelijk gothic gevoel door de architectuur van de gebouwen, maar dit geeft wel een heel cool mysterieus gevoel tijdens je onderzoeken. En zo heeft elk land wel iets wat goed de cultuur overbrengt. Ierland heeft een gezellige pub met stamgasten, Syria heeft een gore kebabkraam en Spanje heeft een prachtig uitzicht met tuinen en planten. Het enige wat ik zelf minder vind is dat George in de tussen-animaties best wel een rotkop heeft die niet echt lijkt op z'n hoofd ingame. Maar goed, dat is iets waar ik me persoonlijk aan stoor, ik denk niet dat andere daar last van hebben.

Conclusie:

Verhaal: Goed bedacht verhaal, heeft een hele andere uitloop dan je zult denken op het begin. Enige minpunt is dat George en Nico niet echt een aanleiding hebben om te doen wat ze doen, maar dat is tegenwoordig in bijna elke game zo, dus dat maakt niet veel uit.

Gameplay: Lekker klassiek point & click systeem. Jammer dat dit langzaam is gaan uitsterven, want het blijft ieders favoriet.

Puzzels: Jammer dat er zoveel dialogen inzitten, maar voor de rest leuke orginele puzzels en godzijdank geen rare onlogische machines.

Graphics: Prachtige artwork, alleen er mocht wel wat meer aandacht besteed worden aan de cutscenes, die best geforceerd en snel overkomen.

Muziek: Zorgt voor een goeie sfeer. Jammer dat er niet een heroïsch themadeuntje inzit, dat zou wel leuk zijn geweest.

Eindconclusie: Een mooie 8,5.