Home > Reviews > Blue Madonna: A Carol Reed Mystery



Blue Madonna: A Carol Reed Mystery

Intro
Het duurde dit keer wat langer eer het zevende deel verscheen. Het werd zelfs naar na de jaarwisseling verplaatst (dus geen Carol Reed in 2010) zodat de boxed versie gelijktijdig zou verschijnen met een downloadversie. Net als de voorgaande drie delen werd ook Blue Madonna gemaakt met de Wintermute Engine

Verhaal
Carol Reed ontvangt een telefoontje van de kunstenares Christina Falk. Ze heeft het gevoel dat ze gevolgd wordt en wil Carol hiervoor inhuren. Ze spreken de volgende dag af in een galerij waar haar werk tentoon wordt gesteld. Daar aangekomen blijkt Christina Falk echter niet meer te leven. Het lijkt erop dat ze zelfmoord heeft gepleegd. Waarom wilde ze Carol dan inhuren? Carol vermoedt dat er iets niet klopt en besluit om haar dood te onderzoeken. Al snel ontdekt ze een aantal verdachte omstandigheden en Carol bijt zich vast in de zaak.

Het verhaal zit goed in elkaar. Je vindt telkens een klein stukje van de puzzel waardoor het interessant blijft om te zien wat er nu gebeurt. Steeds kom je meer van het verhaal te weten en je wilt ook door blijven spelen om te zien wat er aan de hand is. Er zat ook een zekere vorm van mysterie in het spel door de verschillende dozen (gemaakt door Christina) die geheimen bevatten.

Christina krijgt op het einde extra diepgang wanneer alle stukjes op hun plaats zijn gevallen. Het einde zelf was ook erg goed. Carol verlaat zelfs Norrköping (al kwam de locatie me wel erg bekend voor). Het wordt niet zo spannend of dreigend als in eerdere delen, maar het is leuk gevonden. Wat ik erg goed vond is dat het daarna ook nog niet voorbij is. De zaak is opgelost, maar Carol heeft nog wat dingen die ze af moet ronden en ik vond dat MDNA Games dit erg goed uitgewerkt heeft.

Natuurlijk zijn er ook weer genoeg bekende gezichten. Uiteraard heeft Stina weer een nieuw winkeltje, zien we het vriendje van Carol terug en laat de schoonmaker zijn gezicht weer zien. Er zitten weer genoeg adventure-gerelateerde in-jokes in. Van bekende namen uit de adventurewereld tot verwijzingen naar adventuresites en -spellen. Er is zelfs een heuse adventurekamer. Heb toch wel een tijdje voor de kast stilgestaan om alle titels te bekijken.

Het enige wat ik ontzettend raar vond was de overgang van dag naar nacht aan het begin van het spel. Echt geloofwaardig was dit zeker niet. Ik heb nog nooit zo snel de zon zien ondergaan. Ik ging op klaarlichte dag naar Stina en na een kort gesprek was het pikdonker. Moet wel erg gezellig zijn geweest.

Gameplay
De gameplay is nauwelijks veranderd ten opzicht van de vorige delen die gebruik maakten van de Wintermute Engine. Het spel bestuur je volledig met de muis en wanneer je over een hotspots beweegt verandert de muisaanwijzer in een duidelijk icoontje zodat je gelijk weet wat je moet doen. Het werkt gewoon erg goed, maar dit keer heb ik toch wat meer klachten. Als eerste was ik regelmatig de weg kwijt. Een aantal locaties bestonden uit meer dan vier schermen, hetgeen erg desoriënterend is. Dit is vooral een probleem wanneer de meerdere schermen op elkaar lijken. Dan is het echt even zoeken naar de juiste weg.

Over de hotspots heb ik ook gemengde gevoelens. Een aantal zijn te groot, anderen zijn te klein. Sommige voorwerpen zijn ook moeilijk te spotten. Zeker in locaties die volliggen met troep en rommel.

Puzzels
De puzzels zijn niet al te moeilijk maar wel goed gevonden. Het zijn vooral inventarispuzzels die normaal gesproken logisch zijn. Het probleem is alleen dat je deze puzzels ook makkelijker op zou kunnen lossen. Ik ben op zoek naar iets om een plank mee open te breken. Zal ik een mes uit de keuken halen? Nee, laten we naar de andere kant van de stad gaan om een vijl te pakken. En waarom kan ik diezelfde vijl niet gebruiken om verfresten ergens van af te krabben. Nee, daarvoor moeten weer naar de andere kant van de stad gaan naar een verlaten fabriek. De logica is hier gewoon ver te zoeken.

De doordenkers zijn er dit keer in de vorm van de kisten die door Christina gemaakt zijn. Het is leuk om ze te proberen te kraken. Echter, ook hier is er eentje te vergezocht. Want een klein, fragiel doosje van erg dun hout moet je met een code openmaken terwijl een stevige doos met een simpel stuk gereedschap is open te breken. Maar waarom nou weer net dat ene stuk gereedschap? Het komt de geloofwaardigheid gewoon niet ten goede.

Graphics
Het spel maakt weer gebruik van prachtige foto's van de prachtige locaties. Het is echt genieten van de schitterende natuur en gebouwen. Je kan dus weer lekker de toerist uithangen (als is het wat minder dan in eerdere delen). Wat ik persoonlijk echt jammer vind is dat het grafische filter, dat de foto's er als kleine kunstwerkjes uit laat zien, steeds minder wordt met ieder deel. In dit deel is het zelfs nagenoeg verdwenen. Dit was juist iets waarin de serie zich onderscheidde. Natuurlijk zie je nu zoals het er in het echt uitziet, maar ik was echt verzot op dat filter in dit spel.

Voor de rest is er weinig veranderd. Alles is nog steeds statisch en terwijl ik daar geen problemen mee heb tijdens het spel zelf stoort het mij toch echt bij de gesprekken. Ik snap dat de stemmen en de gezichten niet bij elkaar horen, maar het haalt mij toch uit het spel en dat vind ik erg jammer.

Muziek
De muziek is gewoon weer heerlijk. Het past uitstekend bij het spel, de sfeer en de beelden. Ik kan hier weinig over opmerken.

De stemmen is een ander, bekend verhaal. Het klinkt saai en emotieloos en soms is de Engelse uitspraak niet al te best. Mijn suggestie blijft staan, gebruik gewoon Zweedse spraak met Engelse ondertiteling (behalve voor Carol). Denk dat de stemmen dan veel beter tot zijn recht komen.


Conclusie:
Verhaal: Het verhaal zit goed in elkaar en ondanks dat het nergens zo spannend wordt als in eerdere delen heb ik er zeker van genoten. Alleen de overgang van dag naar nacht kan echt niet.
Gameplay: Vergelijkbaar met eerdere delen alleen nu meer desoriënterend, moeilijk te spotten objecten en hotspot-problemen.
Puzzels: Niet al te moeilijk of uitgebreid al is de logica soms ver te zoeken.
Graphics: Prachtige foto's, maar waar is het filter gebleven? Verder blijven de slideshow-gesprekken me uit het spel halen. Een kleine 7,5.
Muziek: Heerlijk muziek, matige stemmen. Net als de vorige delen.
Eindconclusie: Ondanks de minpunten op gameplay- en puzzelgebied heb ik wel weer genoten van het spel, het verhaal, de prachtige locaties (helaas zonder het filter) en de heerlijke muziek. De minpunten trekken het cijfer naar beneden maar nog steeds een hele, hele dikke 7.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results