Home > Reviews > Genesis of the Gods



Genesis of the Gods

Intro
"Enter the Story", een nieuw concept van Chris Tolworthy, is een grote interactieve wereld, waarin je kennis kunt maken met beroemde klassieke werken. Alle verhalen zijn los te spelen, maar ze zijn ook aan elkaar gelinkt, zodat je op elk gewenst moment naar een ander verhaal kunt overstappen. Net alsof je even een ander boek uit de kast haalt om erin te bladeren. Genesis of the Gods, is het derde boek in de Peri trilogie. Peri is een engel, je gids door het verhaal en degene die je helpt om de problemen op te lossen.

De spellen zijn alleen via download te koop. Voor ongeveer 12 euro krijg je dan dit spel en de twee vorige spellen in de reeks (Les Misérables en The Divine Comedy ), gratis erbij. Ze zijn ook verkrijgbaar in het Nederlands.

Verhaal
Genesis of the Gods is gebaseerd op Theogony, een verhalenbundel, die al in 700 voor Christus door de Griekse dichter Hesiodus werd geschreven. Die verhalen gaan over het ontstaan van de aarde en de rol die de Titanen en de Griekse Goden hierin speelden. In het spel wil Ouranos de Aarde vernietigen. De goden kunnen hem niet tegenhouden. Zij zijn stervende en krachteloos, omdat de mensen niet meer in hen geloven. Aan jou de taak, om via Peri de aarde te redden. Hiervoor moet die de Sibyllijnse boeken zoeken, waarin zou staan, hoe je Ouranos kunt verslaan. Peri kan als engel naar het verleden reizen. In dit geval ga je helemaal naar het begin, naar het ontstaan van de Aarde. Je schept een band met de Titanen, die op hun beurt goden maken om ze te gebruiken als slaven. Dat was niet helemaal de bedoeling, dus help je de goden uit hun slavernij ontsnappen om vervolgens de strijd aan te gaan met de Titanen.

Het verhaal had er een kunnen zijn van machtsmisbruik, slavernij en vrijheid en de overwinning van verstand, liefde en eendracht in combinatie met de grote vraag of er zoiets als een god bestaat. Jammer genoeg komt dat allemaal niet zo uit de verf. Het grootste gemis is eigenlijk dat er niemand is met wie je echt kunt meeleven. In Les Misérables had je Jean-Valjean die voor het stelen van een brood 20 jaar in de gevangenis zat en ook daarna nog vervolgd werd. In The Divine Comedy was het Dante die letterlijk door de Hel moest. Hier is het een overdaad aan goden, zodat niemand echt karakter krijgt en het blijft bij een regeltje tekst. Alleen de Titaan Prometheus en de god Zeus spelen een rol van betekenis, maar zijn te afstandelijk om je mee te kunnen vereenzelvigen. Dat Peri oude bekenden uit de vorige twee verhalen - Gavroche, Rahab, Vergilius - ontmoet, kan het verhaal niet redden.

Gameplay
Het hele spel is point en click, maar op een speciale manier. De engel Peri is in staat gedachten te manipuleren. Door middel van rechtsklikken op Peri en aansluitend te rechtsklikken op iemand anders, krijgt die ander een idee, dat hij vervolgens wel of niet uitvoert. Dit is natuurlijk afhankelijk of het een goed idee is of niet. Door middel van linksklikken op een 'exit' ga je naar een ander plek.

Elk voorwerp of persoon is voorzien van een naamplaatje als je er met je cursor overheen gaat, dus je hoeft dus niet te turen en te zoeken naar iets wat van belang kan zijn.. Door op de spatietoets te duwen, krijg je meteen via grote pijlen te zien waar alle uitgangen zijn en waar ze naar toe leiden. Erg handig, want elk plaatje waar je in rondkijkt, is breder dan je scherm.

Tijdens het rondlopen, kun je op een eenvoudige manier in een ander "boek" terecht komen. Zo kan het gebeuren dat je, door op een verkeerde plaats op de wereldbol te klikken, ineens in het Parijs van Les Misérables belandt (mits je dat spel hebt, natuurlijk). Je krijgt hier gelukkig wel meteen melding van. Het is natuurlijk erg leuk dat je zomaar van het ene spel naar het andere kunt gaan, maar kan ook verwarrend werken. Als je verdwaalt, is er altijd de M toets, die je niet alleen naar een map brengt, maar ook laat zien welke ruimtes je onlangs bezocht, zodat je eenvoudig met een muisklik weer bent waar je was en nog eens kunt proberen naar de juiste plek te gaan.

Mocht je niet meer weten wat je moet gaan doen, dan is er nog de F1 toets. Hiermee krijg je onmiddellijk hulp van Vergilius. Net zo lang en in detail, tot je gedaan hebt, wat je moest doen. Als je het spel een poosje aan de kant gelegd hebt, kun je later heel gemakkelijk de draad weer oppakken. In de spelmap vind je het bestandje "My Story", waarin je precies kunt nalezen wat je tot dan toe gedaan hebt.

Puzzels
Dit spel is net als de vorige, en waarschijnlijk ook de volgende delen, een interactief boek. Alles draait om het volgen van het verhaal. Er zijn geen voorwerpen om op te rapen en mee te slepen. Er zijn alleen problemen die opgelost moeten worden. Peri plant eenvoudig een idee in de hoofden van de karakters en die ondernemen dan actie, als het een goed idee is. Zo niet, dan krijg je er wel commentaar op.

De puzzels bestaan dus in feite in het volgen van het verhaal en het proberen logische oplossingen voor problemen te bedenken. Zo kun je bijvoorbeeld een machine saboteren, door de gedachte aan die machine in het hoofd van het juiste karakter te plaatsen. Zoek je een boek, dan laat je iemand op een bepaalde plek zoeken. Die plek moet dan wel logisch zijn, dus moet je je eerst verplaatsen in de gedachtes van de persoon die het boek verstopte. Waarom zou hij het boek juist dáár neerleggen, is dan de vraag. Je kunt zelfs de Titanen ervan overtuigen een ander soort slaaf te maken, door hen aan de godin van de liefde te herinneren. Want ook Titanen zijn gevoelig voor de schoonheid van Aphrodite.

Om het niet alleen een leesboek is, maar ook een spel, heeft Tolworthy enkele minigames toegevoegd om het geheel te verlevendigen. Zo mag je bijvoorbeeld in een grot een muzikale reeks tonen herhalen. En als je naar de onderwereld vliegt, mag je rotsblokken ontwijken. De mogelijkheden van een interactief scherm gebruiken, is een goede aanvulling op wat anders alleen leesboek zou zijn. De minigames zijn leuk en niet te moeilijk en je kunt ze zelfs overslaan als je er geen zin in hebt.

Graphics
De minimalistische stijl die Tolworthy in zijn vorige twee verhalen gebruikte, is ook hier weer onmiskenbaar aanwezig in de schitterende achtergrondbeelden. Hij gebruikte ditmaal meer kleur, maar dat is heel logisch in een heelal dat nog moet ontstaan uit chaos en een godenrijk dat al eeuwen oud is. Het spreekt tot de verbeelding en laat de kijker/speler genoeg ruimte om zijn eigen fantasie te gebruiken bij zijn idee over hoe het ontstaan van de aarde en een godenrijk eruit moet zien. De achtergronden zijn altijd breder dan je scherm, zodat je op sommige punten een bijzonder mooi panoramisch uitzicht hebt op de exotische omgeving. De karakters die er rondlopen zijn nog steeds met enkele lijnen weergegeven, zodat je de diverse individuen wel herkent, maar de details in hun uiterlijk zelf kunt verzinnen.

De animaties zijn goed. In de achtergrond beweegt zo nu dan een monster of een vuurbal. De karakers bewegen heel natuurlijk en meer dan in de vorige delen. Eros die ditmaal geen liefdespijlen afschiet, doet dat vloeiend. Als Peri even niets te doen heeft, gaat ze heel elegant op de grond zitten. En ze vliegt met krachtige vleugelslagen, zoals je natuurlijk ook van een engel verwacht.

Klik voor een grotere versie

De teksten worden met een duidelijk lettertype in beeld gebracht en kunnen zelfs door de speler vergroot worden. Dit is vooral prettig voor mensen die het spel in een klein scherm spelen, of voor slechtzienden.

Muziek
Er zijn geen gesproken stemmen in dit spel. Het is immers een interactief boek, waarin de manier waarop iemand praat, afhankelijk is van de fantasie van de lezer.

De klassieke muziek die het verhaal onderstreept is met zorg gekozen. Als de Titanen in gevecht zijn, is hij opzwepend. Vlieg je door een prehistorisch landschap, dan is hij rustig en beschouwend.


Conclusie:
Verhaal: Niet goed uitgewerkte karakters die tevens te weinig aandacht krijgen.
Gameplay: Prima navigatie- en hulpfuncties.
Puzzels: Een 8 voor de originele manier waarop door middel van ideeën in iemands hoofd planten, een probleem opgelost wordt.
Graphics: De minimalistische stijl die het kenmerk is voor de spellen van "Enter The Story", is een prima ondersteuning van een verhaal.
Een dik verdiende 8.
Muziek: Goed gekozen en sfeerbepalende muziek.
Eindconclusie: Genesis of The Gods is het derde deel in de Peri-trilogie. Dat het als verhaal minder geslaagd is dan de vorige twee spellen, is jammer, maar doet het niets af aan het concept van één grote interactieve wereld, waarin je vrij kunt rondlopen tussen de verschillende boeken. Ondanks de tekortkomingen in de uitwerking van de karakters, blijft het toch een leuk spel, mede dankzij de mooie achtergronden en de hoeveelheid puzzels.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results