Overclocked: A History of Violence

 

Geweld
Geweld is een thema dat tegenwoordig steeds meer het nieuws beheerst. In een samenleving dat regelmatig met geweld te maken heeft probeert men natuurlijk oorzaken te vinden en videospellen zijn in dit opzicht al meerdere malen ter sprake gekomen. Het adventuregenre is in dit opzicht minder in het vizier dan shooters of "free roaming" spellen als Grand Theft Auto. Maar nu heeft House of Tales, de Duitse ontwikkelaar van onder andere Moment of Silence, zelf geweld aangegrepen als het thema van hun nieuwste adventure: Overclocked: A History of Violence.



In Overclocked speel je als David McNamara, een psychiater die een nieuwe methode heeft ontwikkeld voor het ondervragen van patiënten. Via hypnose kan hij met de patiënten herinneringen terughalen en zo een beter beeld krijgen van hun toestand en hoe ze daarin zijn terechtgekomen.

In New York zijn er in korte tijd vijf jongeren doorgedraaid, waarbij ze volledig gedesoriënteerd en in enkele gevallen bebloed en bewapend over straat liepen. David McNamara is gevraagd vanuit Washington naar New York te komen om deze gevallen te onderzoeken met zijn nieuwe methode. Natuurlijk staat hij er niet alleen voor, hij wordt namelijk bijgestaan door Dr. Young, zijn assistente Tamara en de FBI detective Moretti. Helaas is Dr. Young nogal sceptisch over de methode van David, is Tamara behoorlijk kortaf en onbehulpzaam en heeft Moretti allerlei vooroordelen jegens "zieltjesknijpers". Dit zorgt ervoor dat David alsnog grotendeels op zichzelf is aangewezen.

Bovendien heeft David zelf ook genoeg problemen. Het gaat niet zo goed tussen hem en zijn vrouw, die van hem wil scheiden. En ook zijn verleden, waarin hij werkte als psycholoog bij het leger en oneervol is ontslagen, blijft hem achtervolgen.

Sfeer
Wat me erg aanspreekt in deze adventure is de manier waarop de sfeer naar voren komt. De situatie voor de patiënten lijkt even troosteloos als de omgeving waarin David zich begeeft. Er is al dagen een hevige storm gaande in New York en het café waarin David op het einde van de dag even de problemen wil vergeten is ook niet al te gezellig. Daarbij is de speciale inrichting op Staten Island waar de patiënten zitten zelfs nog veel triester. Al snel ga je in gesprek met de patiënten en deze gesprekken zijn vaak behoorlijk duister en bedrukkend, door de camerstandpunten en de ijzingwekkende stiltes van de apatische en onberekenbare patiënten, waarbij ik steeds verwachtte dat ze me elk moment gingen bespringen.

Deze troosteloosheid is hetgene wat het verhaal nog sterker maakt en je echt laat meeleven met het spel. Het verhaal ontvouwt zich naarmate het spel vordert en blijft verassend en boeiend. Hiermee laat House of Tales weer eens zien dat ze erg onderhoudende verhalen kunnen vertellen.

Gameplay
Een interessant en leuk uitgewerkt stukje gameplay is het feit dat je, wanneer je een stukje geheugen onder hypnose hebt losgepeuterd, dan zelf wordt meegenomen in deze hersenflard en daadwerkelijk als de patiënt gaat spelen. Je bestuurt dan die patiënt in de situatie zoals hij of zij die herinnert en moet je jezelf daaruit zien te redden. Zo zie je door "eigen ogen" de herinneringen van de patiënten...

Wat de rest van de gameplay betreft is er wel wat verbeterd na The Moment of Silence. Het trage lopen van de speler van locatie naar locatie is versneld doordat je met dubbelklikken gelijk naar een andere ruimte kunt gaan. Het spel maakt verder gebruik van een goed werkend point and click systeem met hier en daar wat leuke toevoegingen. De inventory blijf onderin aanwezig en licht op als je er met de muis overheen gaat. Je kunt dan klikken op de voorwerpen waarna enkele icoontjes tevoorschijn komen die elk een actie weergeven (Oppakken, Gebruiken e.d.). Hetzelfde gebeurt als je op een hotspot klikt en ook de dialogen worden door middel van icoontjes gedaan, waarbij de icoontjes voor een gespreksonderwerp staan.

Muziek, Graphics, Puzzels...
Grafisch ziet het spel er goed uit. Vooral de filmische stijl van de tussenfilmpjes geeft het spel nog wat extra's mee. En ook de gezichtsexpressies tijdens gesprekken waren leuk gedaan. De omgevingen zijn erg strak en enkele effecten, zoals het opspetteren van de regen op de straat, zijn erg mooi gedaan. Sommige animaties (david die een biertje drinkt bijvoorbeeld) zien er jammer genoeg nog wel een beetje houterig uit.

Over de stemmen kan ik helaas weinig zeggen, aangezien mijn versie een Duitse versie was. Hoe de Engelse zullen klinken, waarvan de versie die hier uitkomt gebruik van maakt, weet ik niet. De muziek die wordt gebruikt geeft de situatie net wat meer inhoud. Is er iets spannends gaande, dan wordt dat op een goede manier aangezwengeld met spannende tonen. En is er even niks aan de hand, dan hoor je ook een rustig muziekje.

De puzzels waren over het algemeen vooral gebaseerd op het oppakken en gebruiken van objecten. Door middel van praten met de patiënten en andere personen kom je te weten wat je volgende actie zou moeten zijn.

Conclusie
Overclocked brengt op een hele fijne manier de sfeer naar voren door middel van de muziek, graphics en dialogen waardoor het verhaal net dat beetje meer inlevingsvermogen opwekt. Dit spel is er zeker eentje die je in de gaten moet houden...

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results