Home > Reviews > Het Huis van Anubis: Het Geheim van Osiris

Het Huis van Anubis: Het Geheim van Osiris

Intro
Het Huis Anubis is een zeer populaire Nederlandse jeugdserie op TV, waarin een aantal jongeren op zoek gaan naar een schat. Dit is natuurlijk een ideaal gegeven voor een adventurespel, moeten de makers gedacht hebben, nadat ook op het internet een online platformspel, waarin je goudstukken verzamelt en door kamers met enge beesten wandelt, zeer druk bezocht werd.

Verhaal
Je hebt huisarrest en je zit op je kamer als er een steen door het raam vliegt. Er zit een briefje met een telefoonnummer om de steen gewikkeld. Iemand heeft je hulp nodig! Je eerste taak is dan ook om uit je kamer te ontsnappen en een telefoon te zoeken. Je krijgt Nienke aan de lijn (of Fabian, als je voor hem als hulplijn hebt gekozen). Je krijgt nu een dialoogschermpje te zien, waarop jij de vraag kunt aankruisen die je wilt stellen. Nienke zegt dat je een oude archeoloog moet zoeken in een verlaten herberg. Dat klinkt spannend! Dat wil je natuurlijk wel, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Je zult overal spulletjes moeten zoeken, die je bij deze taak kunnen helpen. En als je dan ook nog geesten ontmoet die ook je hulp nodig hebben, dan wordt het echt spannend. Je reist zelfs naar het Egypte van 1920, op zoek naar het geheim van Osiris.

Je ziet in het spel niet echt iemand rondlopen. Als je iemand ontmoet, verschijnen ze als getekend portret naast je speelscherm. Alleen de geesten zijn echt te zien als een schimmige vlek. Je praat met iedereen via een dialoogscherm met tekst, waar je meerdere opties hebt. Je hoeft niet bang te zijn dat je de verkeerde vraag aankruist, want je krijgt altijd de informatie die je nodig hebt. In de loop van het spel vind je nog een dagboek, waarin de avonturen van de archeoloog en zijn gezin in Egypte beschreven staan.

Het verhaal begint spannend. Maar al vrij snel ben je in Egypte. En als je daarvan terugkeert en het dagboek gelezen hebt, is het eigenlijk al voorbij. Door het gebrek aan zichtbare personages en de korte dialogen krijg je geen kans je echt in te leven in het verhaal. Je keert nog een keer terug in het Egypte om een paar puzzels op te lossen. Die dienen om in de volgende kamer te komen. En vervolgens is het spel uit, zonder dat je precies weet wat dat "geheim van Osiris" nou was.

Gameplay
Het hele spel is muisgestuurd, op 1 kleine puzzel na. Daarin moet je jezelf met de pijltjestoetsen in evenwicht houden. Met je muisknop ingedrukt, kun je helemaal 360 graden om je heen kijken. Met een simpele klik raap je iets op en ook de puzzels zijn eenvoudig klikwerk.

Minder fraai is het lopen. Je gaat van beeld naar beeld. Tussen iedere beeldwisseling zie je een zwart scherm waarin de laadtijd getoond wordt. Omdat je veel loopt, dus veel van beeld wisselt, wordt dit op den duur heel irritant. Ook zijn de beeldwisselingen niet logisch. Als je een trap afloopt, verwacht je onderaan met je rug naar de trap te staan. Dit is niet het geval. Hetzelfde geldt voor deuren. Je loopt er doorheen en staat na het zwarte scherm dan ineens opzij of voor die deur. Heel verwarrend.

De voorwerpen die je in het spel kunt oprapen, "zweven" in beeld. Als je met je cursor draait, blijft het voorwerp op zijn plek, terwijl de achtergrond draait.

De uitleg van een puzzel krijg je voor de puzzel te zien. Klik daarna op start om de puzzel te beginnen. Als je je afvraagt hoe de puzzel ook al weer moet, dan heb je pech. Je kunt niet terug en ook de uitleg niet nog eens opvragen. Tot overmaat van ramp is er maar 1 saveplek. Je klikt op "spel opslaan" en dat was het dan. Wil je iets opnieuw bekijken wat je eerder deed, dan is je enige mogelijkheid om helemaal opnieuw met het spel te beginnen onder een andere naam.

Puzzels
De puzzels zijn leuk en gevarieerd. Je moet niet alleen voorwerpen zoeken en gebruiken, maar ook schuifpuzzels maken en je weg banen door een doolhof. Sommige puzzels zijn iets te moeilijk voor de doelgroep (7+). Zo zul je, om geurtjes of een antigif te mengen, eerst zorgvuldig een dagboek door moeten lezen.

Maar ook voor de puzzels geldt: het zijn er veel te weinig. In het eerste gedeelte, waarin je wat locaties bezoekt zijn er 15 voorwerpen om op te rapen. In het tweede gedeelte, waar je in de ondergrondse gang bent, mag je 7 puzzels oplossen. Als "bonus" krijg je na de aftiteling nog de kans om 1 schuifpuzzel op te lossen.

Graphics
Zoals eerder gezegd: de beelden die je 360 graden rondom kunt bekijken, zien er fraai uit. Het menu en de inventaris zijn ook mooi en duidelijk uitgewerkt. Als je met iemand praat, zie je een getekende afbeelding van die persoon in het menu. En de puzzels zijn ook duidelijk en goed getekend. Jammer is dan ook, dat je alleen kunt rondkijken, maar vrijwel niets van dichtbij kunt bekijken en de overgangen zo knullig verlopen.

Muziek
Na de intromuziek, krijg je in het spel zelf alleen een paar noten "spannende" of "Egyptische" muziek. Dat minideuntje blijft zich tot vervelens toe herhalen. Gelukkig kun je in het optiemenu de geluidssterkte van de muziek apart van de effecten regelen en dus uitzetten. De geluidseffecten zijn niet onaardig. Je hoort glasgerinkel als de steen door de ruit vliegt, een kraai in de tuin en de bijpassende geluiden als je een puzzel oplost.

De stemmen zijn van slechte kwaliteit. Het is beslist niet nodig om in een spel voor kinderen, ineens kinderachtig te gaan praten. De geest van de Egyptische God Osiris roept steeds "boe" als je hem ziet. Ook is er geen noodzaak voor een verwarde archeoloog om met een piepstemmetje te praten en rare kreten te slaken. De "hulplijnen" Nienke en Fabian praten redelijk normaal, maar wel alsof ze de tekst oplezen.

Conclusie:

Verhaal: Het verhaaltje in dit spel wordt meteen vanaf het begin leuk en spannend gebracht door die steen die door je raam vliegt. Het grootste probleem is eigenlijk dat het spel zo vreselijk kort is, dat de speler zelf nauwelijks nog iets spannends beleeft. Een 7.

Gameplay: Een 4 en daar valt niets aan toe te voegen, met zo'n "amateuristische" interface.

Puzzels: Een 7 voor kwaliteit van de puzzels.

Graphics: Een 7 voor de mooie plaatjes in de vier locaties die in het spel zitten.

Muziek: Een 5. Een spel voor kinderen behoort ook van volwassen kwaliteit te zijn.

Eindconclusie: Dit spel lijkt in niets op de TV-serie. Namen en stemmen lenen uit een serie is blijkbaar gebruikt als verkoopargument. Het spel is véél te kort. Als je de tijd voor de beeldovergangen eraf trekt, ben je in een half uurtje klaar met spelen. Dan is bijna 20 euro wel duur betaald voor dit spel.