Home > Reviews > Belief & Betrayal

Belief & Betrayal

Artematica springt in op de populariteit van de boeken van Dan Brown (Bernini Mysterie, Da Vinci Code) met dit spel over geheime organisaties en complotten binnen de katholieke kerk. En de poging mag zeker geslaagd genoemd worden.

Verhaal:
Als journalist Jonathan Danter op het punt staat te vertrekken voor een interview met kardinaal Gregorio, gaat de telefoon. Het is een inspecteur van Scotland Yard, die hem vraagt om onmiddellijk naar London te komen. Jonathan's oom Frank, waarvan iedereen dacht dat hij 10 jaar geleden al was overleden, blijkt vorige week te zijn vermoord. Omdat Jonathan de sleutel van een kluisje erft, loopt waarschijnlijk nu ook zijn leven gevaar. Zijn oom werkte namelijk voor de "Legat", een geheime organisatie, die verbonden is aan het Vaticaan. Frank was op het spoor gekomen van verraders en moordenaars binnen de organisatie. Een verraad dat uiteindelijk te maken blijkt te hebben met de 30 zilverlingen die Judas ooit kreeg. Nadat Frank in het appartement van zijn oom aangevallen wordt en vervolgens verdacht wordt van de moord op twee politie-agenten, besluit hij de zaak zelf te onderzoeken. Hij krijgt hulp van Katrin, die eveneens lid is van het "Legat". Samen bezoeken ze historische locaties in London, het Vaticaan en Venetië, op zoek naar de waarheid achter het complot.

Gameplay:
De besturing in het spel is standaard point&click. Rechtsklik om een actie te kiezen en daarna linksklik om de actie uit te voeren. De “hotspots” zijn zichtbaar, maar niet alles wat je kunt aanklikken is ook van belang op dat moment. Daardoor is het vaak een kwestie van alles opnieuw bekijken om te zien of je het nodig hebt. Voor mensen die graag rondkijken en niet alleen maar van de ene puzzel naar de andere willen, is dit een leuke ervaring. Minder handig is het “dagboek” dat Jonathan heeft. Hierin moet je dialogen of opmerkingen van de ene plek naar de andere slepen, eer je ze kunt gebruiken of versturen naar Katrin. Dat is in het begin nogal verwarrend. Je krijgt tijdens het spel ook veel achtergrondinformatie over de geheime organisatie en de Katharen, meestal in de vorm van dialogen. Dit kan de vaart wat uit het spel halen. Als het je niet interesseert, kun je altijd doorklikken, zonder dat je het risico loopt daardoor niet meer te weten wat je moet gaan doen. Het spel is niet helemaal lineair. Je hebt een zekere vrijheid om dingen in je eigen volgorde te doen. Gedurende je avontuur bestuur je meestal Jonathan. Maar op andere momenten heb je de keuze om eerst even verder rond te rennen als Katrin, wat het spel zeker ten goede komt.

Puzzels:
De puzzels zijn eenvoudig en ook voor de beginnende adventurespeler goed te doen. Ze zijn meestal gebaseerd op het zoeken en gebruiken van voorwerpen. Ze zijn nergens vergezocht of erbij gesleept, maar passen perfect in de voortgang van het verhaal.

Graphics:
De achtergrond beelden zijn zondermeer schitterend. De locaties overtuigen je onmiddellijk ervan dat ze ook echt zo kunnen bestaan. En dat is niet alleen omdat bijvoorbeeld het St. Pietersplein in Rome nauwkeurig en correct is nagetekend. In de oude bibliotheken en catacombes kun je het stof van eeuwen haast ruiken en Jonathan’s appartement zou ik graag het mijne willen noemen ;-) Het is dan ook een beetje jammer, dat aan de personen die er rondwandelen minder aandacht is besteed. Grappig is wel, dat ze ongeduldig beginnen te “wiebelen” als een gesprek erg lang duurt.

Geluid:
De muziek is niet opvallend. Hij draagt bij tot de sfeer en is nergens storend. Het stem-acteren is niet slecht. De Engelse stemmen klinken minder natuurlijk dan de oorspronkelijke. En Jonathan zegt érg vaak hetzelfde als je ergens op klikt, wat je niet nodig hebt. Dit kan behoorlijk gaan irriteren en zorgt ervoor dat je Jonathan niet erg sympathiek gaat vinden. De humor in de dialogen is, waarschijnlijk bij de vertaling in het Engels, een beetje verloren gegaan en komt niet tot zijn recht.

Conclusie:

Verhaal: De combinatie van je eigen onschuld proberen te bewijzen en tegelijk complotten ontrafelen, terwijl je uit handen van de politie moet blijven, wordt boeiend gebracht en blijft je aandacht vasthouden.

Gameplay: Eenvoudig point en click systeem met leuke afwisseling van karakters.

Puzzels: Eenvoudige op de inventaris gebaseerde puzzels .

Graphics: Er is heel veel aandacht besteedt aan “waarheidsgetrouwe” details.

Muziek: Goed gekozen muziek en achtergrondgeluid. Minder prettige voice acting .

Eindconclusie: Een mooi vormgegeven spel met een goed verhaal, dat ook geschikt is voor onervaren adventurespelers. Ondanks de soms trage voortgang van het spel en een niet-sympathieke hoofdrolspeler…. een verdiende 7,5