Intro
Een klein Zweeds onafhankelijk spelbedrijfje genaamd Frictional Games maakte
vorige jaar Penumbra: Overture, een First Person Adventure met de nadruk op
puzzels en verkenning in plaats van wapens en schieten. Overture was het eerste
deel van een serie die uiteindelijk uit drie spellen zou bestaan. Problemen
met een uitgever en veel vertragingen deden besluiten om de geplande trilogie
terug te brengen tot twee spellen. Penumbra: Black Plague is dus het tweede
en tevens het laatste deel uit de serie.
Verhaal
Het verhaal gaat verder waar Penumbra: Overture ophield. Het eerste deel eindigde
met een behoorlijk cliffhanger. Nadat de moeder van Philip is gestorven, onvangt
hij een brief van zijn doodgewaande vader. De brief leidt hem naar Groenland.
In een groot ondergronds complex ontdekt hij vele bizarre dingen. Aan het eind
van het complex wordt hij neergeslagen en verliest het bewustzijn. Nu wordt
hij wakker in een modern onderzoekscentrum. Voordat Philip zijn zoektocht kan
hervatten, zal hij eerst uit de kamer moeten ontsnappen waar hij in opgesloten
zit.
Na de cliffhanger van het eerste deel kon ik niet wachten om te zien hoe het
verhaal verder uit zou pakken. Mocht je het eerste deel nog niet gespeeld hebben,
dan mis je op zich niets. Aan het begin van het spel krijg je een goede, duidelijke
intro zodat je weer helemaal up-to-date bent. Neemt niet weg dat het wel handig
is als je het eerste spel gespeeld hebt, omdat er wat verwijzingen naar het
eerste deel gemaakt worden.
Het verhaal is erg goed. Werd in het eerste spel het verhaal volledig verteld
aan de hand van vele papieren die je vond en een zekere Red die je af en toe
te hulp schoot met informati, zijn er nu veel meer bronnen van informatie. Als
eerste zijn er computers. In het hele complex zijn ze te vinden en ze bevatten
niet alleen een bron aan informatie. Via een videochat programma spreekt Amabel
Swanson je regelmatig aan. Daarnaast is er een intercom die vooral grappig dingen
omroept. Deed me vaak denken aan Theme Hospital waarin er ook de gekste dingen
over de intercom werden omgeroepen. De belangrijste vorm van contact en informatie
komt echter van de hand van Clarence. Ik ga niet verraden wie of wat hij is,
maar hij is ontzettend vermakelijk en creepy. De dialogen zijn erg goed en hierdoor
"leeft" het spel al een stuk meer dan het eerste deel.
Verder zitten er een aantal leuke dingen in. Zo is er een nachtmerrie scene
waarin je een aantal oude locaties bezoekt. Een soort droomachtig level waarin
je het gedeelte van het spel op een andere manier dan normaal op zou lossen.
Wat echter vooral erg leuk is, is dat je na verloop van tijd niet weet wat werkelijkheid
is. Vooral Clarence draagt hier met zijn opmerkingen erg goed aan bij. Erg leuk
gedaan, al had men hier veel meer uit kunnen halen. Er zijn ook weer genoeg
locaties te bezoeken, al is de variatie wat minder in vergelijking met het eerste
deel.
Het einde vond ik zelf erg goed, maar dat is natuurlijk een
persoonlijke voorkeur. In eerste instantie vond ik het einde nogal
vaag, maar na het einde nog een keer door gespeeld te hebben was het al
een stuk duidelijker. Al bleef ik wel met nog wat vragen zitten.
Gameplay
Wat de besturing betreft is er eigenlijk niet zoveel veranderd in vergelijking
met het eerste deel. Het spel speelt in feite als een First Person Shooter.
Je gebruikt het toetsenbord om te lopen, te springen, te bukken, je inventory
te openenen (die overigens hetzelfde werkt als in het vorige deel) en bepaalde
hotkeys die je moet gebruiken om bijvoorbeeld je zaklamp of glowstick aan te
zetten. Voor de rest gebruik je je muis. Je kijkt rond en als je over een object
beweegt verschijnt er een muisaanwijzer en kan er een actie plaats vinden. Net
als het vorige deel wordt er natuurlijk ook weer gebruik gemaakt van de geweldige
manier om je omgeving echt te gebruiken. Dus het openen van een deur moet je
echt zelf doen. De deur beetpakken en vervolgens hem met de muis open duwen
of trekken. Dit geldt voor heel veel dingen in het spel en het werkt gewoon
ontzettend prettig en betrekt je veel meer in het spel. Het mooie is dat je
de omgeving nog meer moet gebruiken om puzzels op te lossen dan in het eerste
deel al het geval was. Je kan dingen ook op verschillende manieren doen. Zo
ben ik een keer een dik uur bezig geweest om een soort trap te bouwen om iets
te bereiken. Toen ik er eenmaal was, bleek dat er een platform was waar ik via
de kapotte ladder op kon springen. Dit werkt gewoon erg goed, is leuk om te
doen de mogelijkheden zijn eindeloos om puzzels op te lossen. Er is ook een
tutorial aanwezig die het één en ander uitlegd, maar alles wijst
zich in principe vanzelf.
Veel adventure fans vonden het vechten met vijanden uit het vorige deel helemaal
niets. De makers waren het hier blijkbaar mee eens. In Penumbra: Black Plague
heb je geen wapens meer en hoef je niet meer te vechten. Dit betekend niet dat
je niet dood kan gaan. Sterker nog, je zal waarschijnlijk een flink aantal keer
sterven. Sommige vijanden kan je alleen verslaan door een puzzel op te lossen
met een behoorlijk tijdsdruk of door hard weg te rennen. Je hebt ook geen keuze
want je kan jezelf niet verdedigen. Wat dat betreft vind ik het dan ook jammer
dat er niet een soort wapen is waarmee je monsters kan bestrijden. In Overture
hoefde je niet tegen vijanden te vechten, maar als het er op aankwam kon je
ze op meerdere manieren verslaan. Het opblazen van een gastank was behoorlijk
effectief. Helaas komt het nu aan op het snel oplossen van puzzels voordat het
monster je verscheurt. Dit verzand dan ook al gauw in trial-and-error. Zo moest
ik bijvoorbeeld heel snel een kraan open draaien, maar als ik dat niet snel
genoeg deed, was het game over omdat ik door het monster verscheurt werd. Omdat
je de kraan moet open draaien zoals je dat in werkelijkheid zou doen, moet je
er wel goed voorstaan om grip te hebben. Anders gaat het niet snel genoeg en
ga je dood. Het was toch beter geweest als ze dit op een andere manier opgelost
hadden. Waar ik in deel 1 monsters kon ontwijken en het spel uit kon spelen
zonder ook maar één vijand te verslaan, zorgen ze er nu voor dat
je niet op je gemak een puzzel op kan lossen. Dit werkt goed voor de spanning
en heb vaak in totale paniek verschillende dingen uitgeprobeerd. Zo ben ik bijvoorbeeld
eens op een kast geklommen zodat het monster me niet kon bereiken. Echter ging
hij ook niet weg dus ik had me in een lastige postitie gebracht. Dit komt de
spanning en angst echt ten goede maar voor sommige puzzels is het lastiger om
dit snel op te lossen.
Puzzels
De puzzels zijn grof in te delen in inventory puzzels, omgevingspuzzels en pittigere
puzzels. De inventory puzzels mogen wel bekend zijn dus ik zal hier wat meer
aandacht besteden aan de overige puzzels. Als eerste de omgevingspuzzels. Deze
zijn geweldig. Je gebruikt de omgeving op een logische wijze om verder te komen
in het spel. Deze puzzels zijn echt ontzettend tof uitgewerkt. Deze puzzels
vind je overal en soms heb je niet eens door dat het een puzzel is. Zo is het
blokkeren van een deur al een puzzel om een monster te weren. Ik ga niet teveel
weggeven, maar je moet de puzzels echt beleven om te zien hoe geweldig ze zijn.
De pittige puzzels zijn dit keer ook niet vergeten. Zo moet je
bijvoorbeeld zorgen dat de computers weer gaat werken door programma's
op verschillende kaarten te zetten en moet je een tegengif maken door
op zoek te gaan naar verschillende "ingrediënten" en het "recept" te
volgen. Deze puzzels zijn goed uitgewerkt en een behoorlijk uitdaging.
Zoals ik bij gameplay al aangaf vervallen sommige puzzels helaas in trial-and-error.
Dit zijn vooral de omgevingspuzzels die je op moet lossen terwijl een monster
je een kopje kleiner wilt maken. Dit werkt goed voor de spanning en angst, maar
geeft wel dusdanig veel druk dat je niet op je gemak bijvoorbeeld de kraan open
kan draaien. Dat is jammer maar verder zijn de puzzels gewoon erg goed en logisch.
Graphics
Qua graphics is er ook niet heel veel veranderd. Het ziet er in feite
hetzelfde uit, op wat kleine verbeteringen na. Zo zien de apparaten er
wat minder vlak uit en hebben ze wat meer aandacht besteed aan de
afwerking ervan. De belichting is indrukwekkend en er zitten ook een
aantal erg mooie locaties in. Jammer genoeg is de variatie in de
locaties wat minder in vergelijking met het vorige deel. Er is verder
veel gebruik gemaakt van dingen die letterlijk uit het vorige deel
kwamen. Nou heb ik geen problemen met kisten en vaten omdat die er in
het dagelijks leven ook altijd hetzelfde uitzien. Maar om nou voor de
zoveelste keer in het spel dezelfde matras met dezelfde vlekken op
dezelfde plaats tegen te komen is voor mij een beetje teveel van het
goede.
Maar hoe goed, creepy en sfeervol de omgevingen en belichting zijn,
met de monsters is het een ander verhaal. Met het uiterlijk heb ik niet
zo veel problemen, ze zien er namelijk best creepy uit. Als ze echter
achter je aan gaan rennen, bewegen ze erg vreemd en houterig. Het ziet
er haast lachwekkend uit in plaats van eng.
De intro wordt net als in het eerste deel verteld aan de hand van
mooie tekeningen, jammer dat dit niet vaker gebruikt wordt in het spel,
maar als intro werkt het perfect.
Muziek De muziek is net als het eerste deel erg
sfeervol en creepy. Bij rustige momenten hoor je ook rustige muziek of
achtergrond geluiden terwijl bij spannende scene's het tempo van de
muziek ook omhoog gaat. De geluidseffecten zijn ook ontzettend goed en
ze zorgen er tevens voor dat je er gewoon bang van wordt. Ik heb
regelmatig een deur dicht gedaan en geblokkeerd om een eventueel
monster buiten te sluiten terwijl ik rustig de kamer verkende.
De voice acting is ook erg goed. Er zijn nu meer karakters die
spreken en de stemmen zijn gewoon erg goed. Zelfs de monsters hebben
een angstaanjagende stem. Niks op aan te merken.
Conclusie:
Verhaal: Het verhaal is goed. Ik bleef met
wat vragen zitten op het einde, maar het is wel goed uitgewerkt en goed
geschreven. Ook is het nu allemaal een heel stuk levendiger. Verder
zitten er nog genoeg leuke dingen in het verhaal. Om over de
schrikmomenten en spanning nog maar te zwijgen. Een dikke 8,5.
Gameplay: Nagenoeg gelijk aan het eerste deel, alleen dit keer zonder wapens om de
monsters mee te bestrijden. Voor de rest werkt het hetzelfde en dus gewoon
erg goed. Enige klacht is het spel oplossen van puzzels door snel iets te
draaien of te bewegen terwijl er een monster in je nek staat te hijgen.
Maar nog steeds een dikke 8.
Puzzels: Een zeer goede combinatie van verschillende type puzzels waarbij vooral
de omgevingspuzzels echt geweldig zijn. Jammer dat sommige puzzels in trial-and-error
verzanden en is er een behoorlijke druk van monsters die achter je aan zitten.Â
Graphics: De graphics zijn grotendeels gelijk gebleven op wat kleine verbeteringen
na. De monsters zien er wel vreemd uit als ze op je af komen rennen. De
graphics zorgen wel voor een creepy sfeer.
Muziek: De muziek is goed, sfeervol en creepy en past zich weer aan de situatie
in het spel aan. De geluidseffecten zorgde bij mij voor veel kippenvel
en angst. Er zijn dit keer meer stemmen en ze worden vaker gebruikt. De
voice acting is erg goed.
Eindconclusie: De afsluiter van de Penumbra serie is in veel opzichten een grote
verbetering. Het is een erg spannende First Person Adventure met een geweldige
gameplay en heerlijke puzzels. Jammer dat er een paar puzzels in trial-and-error
verzanden, de getimede puzzels niet even goed werken omdat je haast heb
om de monsters te ontwijken die er een beetje vaag uitzien en je niet
echt iets hebt om je mee te verdedigen. Toch was het verhaal erg goed
uitgewerkt en een stuk levendiger. Ik heb er van genoten, klamme handen
en kippenvel gehad en doodsangsten uitgestaan. Een dik verdiende 8,5.