Home > Reviews > Another Code: Two Memories
Intro
Verhaal Lieve Ashley, Ik wacht op je, hier op Blood Edward Island. Ik wil je veertiende verjaardag met je vieren. Je vader, Richard. Haar vader leeft nog. Vol vragen over haar ouders en haar verleden vertrekt ze samen met haar tante naar Blood Edward Island, waar haar een groot avontuur te wachten staat om haar herinneringen en dat van anderen terug te krijgen.
Het verhaal is interessant. Je komt naar mate het spel vordert steeds meer te weten over je verleden maar ook over het verleden van een andere bewoner van het eiland. Uiteindelijk leidt het spel je naar een groot landhuis waar je veel te weten komt over de oud-bewoners uit boeken, brieven en andere voorwerpen die je tegenkomt. Ook heeft je vader overal kaartjes verspreid, de zogeheten DAS kaarten. Dit zijn kleine geheugenkaartjes die je in de DAS kan stoppen en die informatie bevatten. De karakters zijn goed uitgewerkt, maar toch is het moeilijk om sympathie voor de vader op te brengen en de slechterik te haten. Het einde vond ik niet goed uitgewerkt. Normaal krijg je aan het eind van ieder hoofdstuk een soort quiz voorgeschoteld. Dit is totaal onnodig omdat het resultaat altijd hetzelfde blijft, welk antwoord je ook kiest. De eindquiz slaat werkelijk alles. Er wordt een groot geheim uit de doeken gedaan, waar niemand wat vanaf schijnt te weten. Het wordt totaal uit de lucht gegrepen en je blijft een beetje met een onbevredigd gevoel achter als het spel afgelopen is. Ook zitten er wat "foutjes" in het verhaal. Zo kan er iemand gedachten lezen, maar vraagt regelmatig wat er is als je in gedachten verzonken bent. De makers hebben wel hun best gedaan met het verhaal, ze hebben zelfs meerdere eindes erin verwerkt. Het is echter weinig bijzonders en het komt in principe neer op een goed en een iets minder goed einde. Welk einde je krijgt, wordt niet bepaald door de vragenronde op het einde (die indruk wekt het wel), maar door de aanwijzingen die je vindt. Dus als je één aanwijzing over het hoofd ziet, verspeel je het goede einde. Als je het spel heb uitgespeeld kan je het nog een keer doorlopen alleen nu met een ster achter je naam. Het verschil met de eerste keer is dat er andere informatie op een aantal DAS kaarten staan en dat er wat kleine dingen veranderen. Het is echter allemaal erg lineair en het is gewoon te kort. Op het einde van de tweede speelronde komt er nog wel een leuke verwijzing naar een eventueel tweede deel. Gameplay Tijdens het lopen zie je standaard twee icoontjes in de rechterbovenhoek. Een roze knop met een vergrootglas en een afbeelding van een dichtgeklapte DS (een DAS in het spel.) Als je tijdens het lopen in de buurt van een hotspot komt licht de vergrootglasknop op. Als je daar dan op tikt met de stylus schuift de afbeelding van het bovenste scherm naar beneden en kan je op zoek gaan naar aanwijzingen. Als de knop met het vergrootglas opnieuw oplicht, heb je wellicht iets gevonden, wordt er een item opgepakt of wordt er een puzzel gestart. Je ziet ook dat de DAS knop weg is en er een foto knop en een tas knop verschenen is. Uiteraard maak je met de foto knop een foto van de afbeelding die je nu op het onderste scherm ziet. Deze foto's worden gebruikt om puzzels mee op te lossen. In het tasje zitten alle items die je in je bezit heb. Deze moet je gebruiken om bijvoorbeeld deuren te openen of puzzels op te lossen. Ook kan je tijdens gesprekken voorwerpen voorleggen aan de persoon met wie je praat. Maar er wordt nauwelijks wat mee gedaan. De gesprekken zelf verlopen ook erg eenvoudig. Een aantal knoppen met steekwoorden zijn te zien en als je erop tikt wordt er een vraag gesteld. Vragen die je nog moet stellen zijn licht gekleurd. Zo weet je dus altijd wat je nog wel en wat je nog niet gevraagd hebt.
Nu je DAS. Een erg handig apparaat waar je heel wat mee kan. Door op de knop te klikken opent de DAS en kan je een aantal dingen doen. Je kan het spel opslaan, de items die je ooit verzameld hebt bekijken in detail met wat meer informatie erover, je verzamelde DAS kaartjes lezen en met de foto's aan de slag gaan. Dit laatste speelt een belangrijk rol in het spel omdat je twee foto's over elkaar kan leggen en door de foto's te kantelen en te bewegen, kan je soms geheime informatie ontdekken. Deze informatie kan je vervolgens gebruiken om puzzels op te lossen. Het enige negatieve deel ligt ook een beetje aan het lineaire verhaal. Je kan namelijk pas items oppakken als je eerst iets anders hebt gezien of gedaan. Dus verzandt het spel vaak in backtracking. Je moet dan weer teruglopen op zoek naar dat ene voorwerp dat je eerder niet mee kon nemen. Dit is best wel frustrerend omdat dit best vaak gebeurt. Maar de besturing werkt gewoon erg makkelijk en is snel aan te leren. Daarnaast maakt het spel ook nog eens erg goed gebruik van de functies van de DS. Puzzels De DAS die Ashley in het spel gebruikt, heeft zelf ook mogelijkheden. Je kan er namelijk foto's mee maken. Deze foto's kunnen en moeten gebruikt worden om puzzels op te lossen. De foto's moet je manipuleren door ze te draaien, te verschuiven en over elkaar te leggen. Op deze manier komen er geheime boodschappen boven waarmee je verschillende puzzels op kan lossen. Als laatste zijn er nog wat actie puzzels die alleen gebruik maken van het touchscreen. Zo moet je bijvoorbeeld voorwerpen naar een bepaald punt gooien door op het touch screen snel naar boven te vegen met de stylus. Deze "puzzels" zijn nogal onzinnig en het werkt niet echt goed. Bovendien is het nogal vreemd dat als je bijvoorbeeld een bal gooit en hij op de kast blijft liggen, hij ineens weer uit het niets verdwijnt en verschijnt. De andere actie puzzels werken gelukkig wel erg goed. Zo moet je bijvoorbeeld met de stylus sleutels omdraaien of dingen kapot slaan. Nu het negatieve van de puzzels. Ze zijn nergens moeilijk. Het is allemaal leuk bedacht maar je komt nergens in de problemen. Het is gewoon te simpel. Verder is er nog aan het einde van ieder hoofdstuk een soort quiz waarbij je vragen beantwoordt over dingen die je te weten gekomen ben. Dit is echt het meest onzinnige onderdeel van de puzzels. Het maakt niet uit wat voor antwoord je op deze simpele vragen kiest, je krijgt oneindig veel herkansingen en het beïnvloedt helemaal niets. Vooral de eindscène van het spel is één grote quiz. Het ergste is nog dat je denkt dat je het verhaal kan beïnvloeden door andere antwoorden te geven, maar dit is niet het geval en je blijft terugkeren naar dezelfde vraag tot je het juiste antwoord kiest.
Graphics De karakters zijn mooi vormgegeven maar het is allemaal nogal simpel. Er is weinig animatie en de bewegingen van de karakters zijn nogal beperkt. In de 3D omgevingen zit gelukkig wel beweging, maar helaas niet in de mooie 2D afbeeldingen van de omgevingen. Het water beweegt wel in 3D maar staat stil in 2D. Wat beweging had het toch wat levendiger gemaakt, het is echter voor het zoeken naar aanwijzingen minder geschikt. Er zitten twee foutjes in de graphics. Zo ligt er een potlood dat breekt, vervolgens kom je terug en is het potlood weer helemaal heel. Verder pak je iets uit een kist en wanneer je vervolgens opnieuw in de kist kijkt, ligt het er nog steeds. Muziek De muziek is erg mooi, er zijn verschillende deuntjes die goed bij de sfeer van het verhaal en het spel passen. De deuntjes vervelen ook geen moment en lijken zich ook niet vaak te herhalen. Verder zijn er nog achtergrondgeluiden die je in het spel hoort. Zo is er het fluiten van de vogels in het bos, het geluid van het water aan de kust, het geluid van je voetstappen op een houten vloer en een stenen vloer. Dit alles samen maakt het geluid erg prettig om naar te luisteren. Het is echter nergens echt bijzonder of wereldschokkend. Maar het is dik in orde.
|
|
|||||||||