Home > Reviews > Resident Evil: Deadly Silence



Resident Evil: Deadly Silence

Intro
Hoe zou ik deze review beginnen. Het horror survival genre wordt door veel adventure fans niet als adventure gezien. Terwijl Resident Evil: Deadly Silence wel degelijk een adventure is, met een interessant verhaal, leuke puzzels en uitgebreide omgevingen om te verkennen.

Maar voor we op de zaken vooruit lopen, eerst de intro. Een korte les geschiedenis. We gaan terug naar 1989. Er kwam toen een spel uit in Japan genaamd Sweet Home. Dit wordt door velen beschouwd als één van de eerste survival horror spellen. Hierop zijn veel andere spellen gebaseerd. In 1992 kwam er een horror adventure spel uit; Alone in the Dark. Deze adventure was één van de eerste spellen die gebruik maakte van polygone graphics over pre-renderde achtergronden. Alone in the Dark was een dusdanig succes dat er meer survival horror spellen op de markt kwamen. Tussen de vele titels steken de Alone in the Dark spellen, de Silent Hill serie en de Resident Evil serie er met kop en schouders boven uit.

Daar gaat deze review over. Over Resident Evil. Het spel maakte gebruik van vele elementen uit Sweet Home. Hij kwam oorspronkelijk uit op Playstation in 1996 en was het begin van vele vervolgen en remakes op vele consoles. Zo ook op de Nintendo DS. Daar kwam die uit onder de titel Resident Evil: Deadly Silence. Daar gaat deze review over.

Verhaal
Nu gaan we echt beginnen. Het verhaal speelt zich af rond de plaats Raccoon City. In en om de stad hebben zich de afgelopen jaren verschillende bizarre moordgevallen voorgedaan en de laatste incidenten hebben tot een gespannen sfeer geleid. Na een aantal incidenten in Raccoon Forest en de omliggende bergen, wordt het S.T.A.R.S. Bravo Team erop uitgestuurd om mogelijke slachtoffers op te sporen. Na zonsopkomst is de reddingshelikopter verdwenen. Nu wordt het S.T.A.R.S. Alpa Team ingezet om het Bravo Team op te sporen. Na aankomst in het bosgebied, gaat er iets gruwelijks fout en vluchten ze naar een verlaten landhuis. Daar hopen ze veilig te zijn. Een pistoolschot maakt hier echter een einde aan.

Het verhaal gaat erg diep. Tijdens je trip door het huis vind je verschillende boeken en brieven van de bewoners van het landhuis en wordt het duidelijk dat de bizarre moordgevallen geen toeval is en dat het een uit de hand gelopen experiment door een bedrijf genaamd Umbrella is. Het spel heeft twee verschillende karakters waarmee je het spel kan spelen; Chris Redfield en Jill Valentine. Beide karakters hebben een eigen verhaallijn met aparte meerdere eindes, puzzels en karakters die ze tegenkomen. Beide karakters hebben ook aparte eigenschappen. Zo kan Jill meer items bij zich dragen en heeft ze meer wapens tot haar beschikking terwijl Chris sterker is, maar het met minder munitie en inventory items moet doen. Ondanks dat het verhaal voor beide anders is, volgen ze uiteindelijk wel dezelfde hoofdlijnen. Er zijn ook een aantal verschillende eindes en er zit een grote twist in het verhaal. Ook zijn er twee modes, de Classic en de Rebirth. Hier zijn een aantal dingen veranderd net als de locaties van zombies, items en andere monsters. Hierdoor kom je steeds voor verassingen te staan en om alles uit het spel te halen zou je hem vier keer door moeten spelen. Hetgeen geen moment verveeld. Als je het spel uitspeeld met het beste einde, dan komt er een ster achter je naam te staan. Als je het spel dan opnieuw speelt, zit er een sleutel in je inventory. Je kan dan een speciale deur openen waarin je nieuwe outfits voor je karakters vind en je je kan omkleden. Een leuke extra.

Nu een lastig punt; de dialogen. Deze zijn heel erg slecht, maar zo slecht dat ze zo ontzettend grappig worden. Ik heb regelmatig moeten lachen om de belachelijke zinnen die de karakters uitspreken. Een kleine greep uit de briljante dialogen: "Jill, why don't you, the master of unlocking, take this lock pick." en "You were almost a Jill sandwich." en iemand die uit het niets ineens brult: "Whoa, this hall is dangerous." Je moet er de humor van inzien en het is van de speler afhankelijk of dit een plus- of een minpunt is. Het past namelijk niet bij de serieuze en enge sfeer van het spel. Ik vind het persoonlijk erg vermakelijk en het spel iets charmants geven.

Gameplay
Hier zullen veel adventure fans op afhaken. Niet alleen bestuur je het spel niet met de vertrouwde point and click interface, je kan ook doodgaan en je moet schieten om zombies af te maken. Het zou echtter erg jammer zijn als je nu afhaakt want je mist echt een spannende adventure. Zeker omdat het eigenlijk heel erg meevalt en het alleen wat tijd nodig heeft om te wennen.

In Resident Evil bestuur je het personage. Je kan rondlopen met de vierpuntdruktoets. Naar voren en achteren doen wat ze zeggen, alleen de pijlen naar links en rechts zijn anders. Met links en rechts draai je. Dus je moet eerst draaien in de richting waar je naar toe wilt en vervolgens loop je met naar voren in de richting waar je naar kijkt. Met de B knop (dit is in te stellen, maar de standaard besturing werkte voor mij niet prettig) kan je rennen. Met de A knop kan je acties uitvoeren zoals het drukken op een knop, openen van deuren en het pakken van items. Echter lopen er ook zombies en andere monsters rond. Aangezien dit een horror survival adventure is moet je dus zien te overleven. Dit betekend dus het doden van dit gespuis. Dit doe je met verschillende wapens, van je mes tot je pistool en van je magnum tot je bazooka. Hiervoor moet je eerst één van de achterste twee knoppen ingedrukt houden. Met de ene haal je het altijd beschikbare mes tevoorschijn en met de andere pak je je het wapen die je in je inventory vast heb gezet. Deze knop moet je ingedrukt houden en vervolgens schiet je met de A knop. Richten tijdens het schieten gaat makkelijk met de andere schouderknop. Dan gaat die gelijk naar het dichtsbijzijnde monster. In het begin zit je hier echt mee te rommelen, maar na een half uurtje ben je echt gewent en ren je zonder problemen de hoek om om de zombies en bloeddorstige honden af te schieten. Iedere ruimte bestaat uit meerdere camera standpunten hetgeen niet altijd even goed werkt maar wel spannend is. Zo zie je soms een monster niet en wordt je dus aangevallen. Meer camera's zou beter zijn want soms is een stap achteruit genoeg om het monster uit het oog te verliezen en dan wordt het lastig om hem neer te schieten.

In je inventory zitten je wapens, munitie, kruiden (die je kan combineren om jezelf te genezen) en andere voorwerpen. Echter kan je maar een beperkt aantal items met je meeslepen. Jill kan er acht en Chris kan er zes meenemen. Je moet dus goed bedenken wat je mee wilt nemen. Extra munitie is handig, maar dan kan je weer geen medicijnen meenemen of die belangrijke sleutel. Je munitie is ook beperkt en je bent veel bezig om dat te sparen door zombies met je mes te lijf te gaan, echter sta je dan wel open voor gevaar wat je weer medicijnen kost. Dit zorg voor veel spanning. Zeker bij Chris die het zonder Bazooka en met minder munitie moet stellen .

Natuurlijk heeft de Nintendo DS aparte functies. Zo wordt het bovenste scherm gebruikt om je plattegrond te bekijken. Ook zie je gelijk welk wapen en hoeveel munitie je op dat moment hebt en wat je gezondheid is. Dit werkt echt ideaal en je zou eigenlijk niets anders willen. De microfoon wordt nauwelijks gebruikt. Alleen in de Rebirth mode kan je bijvoorbeeld een kaars uitblazen, iemand reanimeren en in het Master of Knifing kan je het gif dat sommige zombies uitspugen terugblazen. Dan het touch screen. In de Classic mode wordt dit maar bij enkele puzzels gebruikt. De inventory kan je wel met het touch screen besturen, maar vaak werken de normale toetsen makkelijker en sneller. Echter is de Rebirth mode echt flink aangepast voor het touchscreen. Zo zijn er specifieke puzzles die alleen met het touchscreen opgelost kunnen worden, maar er zijn ook andere dingen die je moet doen zoals het ronddraaien van een plaatje en het invoeren van wachtwoorden. In de Rebirth mode is er ook nog het razend spannende Masters of Knifing. Hierbij veranderd het perspectief naar de eerste persoon en komen de zombies op je afgestrompeld of honden op je afgesprongen. Deze moet je dan met je mes afmaken. Dit is echt heel spannend, zenuwslopend en ook gewoon erg leuk.

Puzzels
Als je denkt dat het spel alleen maar draait om het neerschieten van zombies en andere monsters, dan heb je het mis. Er zitten heel wat puzzels in deze adventure. Als eerste de Classic Mode. Dit is een directe port van het origineel. Dus alle puzzels zaten ook in het origineel. Het betreft hier vooral inventory puzzels. Je zoekt het landhuis af, op zoek naar munitie en wapens maar ook naar items die je weer kan gebruiken om andere locaties te bereiken. Ze zijn allemaal logisch en zitten goed in elkaar. Maar er is meer. Er zitten ook een aantal pittige, creatieve puzzels in waarbij je goed moet nadenken. Zo zijn er schilderijen met knoppen die je in een bepaalde volgorde moet indrukken en je moet zelfs een soort gif mengen.

Dan is er nog de Rebirth mode. Naast de puzzels van de Classic mode, zitten er ook puzzels in die speciaal gemaakt zijn voor de DS. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van de microfoon en het touchscreen. Deze puzzels zijn lekker pittig en leuk om te doen. Van het verbinden van stroomkabels tot het in evenwicht brengen van een weegschaal en vele andere puzzels. In iedere save kamer is er zelfs een kist bijgekomen. Deze moet je kraken door de kleurcodes kloppend te maken. Deze puzzels zijn gewoon erg leuk om te doen en zeker niet makkelijk.

Graphics
De graphics die voor deze port gebruikt zijn, zijn bijna letterlijk uit de originele versie gehaald. Deze versie stamt uit 1996, maar het ziet er nog steeds indrukwekkend, sfeervol en erg gedetailleerd uit. Zelfs op het kleine scherm van de Nintendo DS zien de achtergronden er geweldig uit. Alleen de karakters zijn te hoekig. Naar de huidige standaard kan dit er zeker niet mee door, maar in 1996 was het zeker goed. Ook de FMV beelden uit de originele versie, is in deze versie terug te vinden. Hier is echter wel duidelijk hoe slecht het acteerwerk is, maar dit past goed bij de dialogen en de stemmen van de karakters.

Maar wat is er nieuw in de DS versie? Het heeft twee schermpjes en deze worden goed gebruikt. Op het bovenste scherm zie je de plattegrond en wordt door middel van kleuren je gezondheid weergegeven. Op het onderste scherm vindt alle actie plaats en kan je je inventory bekijken. Je kan inzoomen op de items waarna zich soms nieuwe aanwijzingen te vinden zijn. Deze kan je dan in 3D van alle kanten bekijken. Maar er is meer. Speciaal voor de DS versie zijn er een aantal nieuwe puzzels gemaakt die er erg goed uitzien. Ook is er voor de DS een Master of Knifing mini game gemaakt. Deze worden ook in de Rebirth mode gebruikt. Je ziet dan de kamer vanuit het eerste perspectief waarbij je dus door de ogen van de held kijkt. De hal en andere kamers zijn dus speciaal voor de DS versie helemaal nagemaakt en ziet er erg goed uit en past qua graphics perfect bij de rest van het spel.

Muziek
De muziek is erg sterk. Het is erg mooi, creepy, sfeervol en geeft het spel echt een enge sfeer. Er zijn ook verschillende nummers die goed afgewisseld worden. Soms wordt de muziek zelfs helemaal weggelaten en vervangen door ambient muziek en geluidseffecten. Dat maakt de sfeer er alleen maar sterker en enger op.

Dan nu de stemmen. Ze passen wel bij de karakters, maar net als de dialogen en de FMV zijn de stemmen eigenlijk heel erg slecht. Maar opnieuw zo slecht en over-the-top dat het erg vermakelijk wordt. Belachelijk uitspraken, intonatie op momenten waarop het helemaal niet nodig was. Het is te gek voor woorden en dat maakt het ook zo prachtig. Of je dit een plus- of minpunt is, moet iedereen voor zichzelf bepalen, maar ik vind het zeker geen minpunt.


Conclusie:
Verhaal: Het verhaal zit goed in elkaar en het sfeertje is erg spannend. Het verhaal heeft ook meerdere karakters wat dus meerdere verhaallijnen betekend met verschillende personages en met een aantal verassingen. Om alles uit het spel te halen moet je het vier keer spelen en dat verveeld geen moment. Ook gaat het verhaal best diep door de brieven en boeken die je vind. Alleen zijn de dialogen lachwekkend slecht, maar het is een persoonlijke smaak of je je hier aan irriteert of het geweldig vind. Het past in ieder geval niet in het sfeer en het serieuze karakter van het spel maar ik vind het prachtig. Een 8.
Gameplay: Dit is voor adventure fans een lastig punt omdat er veel niet-adventure onderdelen inzitten. Je kan doodgaan, je moet monsters neerschieten en er is geen point and click interface. De besturing werkt echter goed, je moet alleen een wennen en het is gewoon erg spannend. In de Rebirth mode wordt het touchscreen ook goed gebruikt en het tweede scherm is heerlijk. Een 7.
Puzzels: De puzzels zijn echt goed. Ze zijn lekker pittig en voornamelijk inventory puzzels. Maar er is veel meer en voor de Rebirth mode zijn zelfs veel extra puzzels gemaakt die zeker niet makkelijk zijn maar nergens onlogisch worden. Een 8.
Graphics: De graphics zijn letterlijk uit het origineel gehaald. De achtergronden zijn prachtig en hebben de tand des tijds zeker doorstaan. De karakters niet maar ze kunnen er mee door en toendertijd waren ze gewoon erg goed. Voor de DS versie zijn er ook veel nieuwe puzzels toegevoegd en vecht je met zombies vanuit de eerste perspectief. Dit is erg goed gemaakt en valt totaal niet uit de toon met de rest van het spel. Een dikke 8,5.
Muziek: De muziek is prachtig, creepy en sfeervol. Niets op aan te merken. De stemmen zijn een ander verhaal, die zijn net als de dialogen belachelijk slecht maar daardoor ook zo vermakelijk. Je moet zelf bepalen of je dit als een nadeel ervaart ik heb er vaak om moeten lachen. Een 8.
Eindconclusie: Veel adventures fans zullen moeite hebben met dit spel. Je kan sterven, je moet monster neerschieten en de besturing is afwijkend. Maar als je volhoudt staat er echter een hele mooie en erg spannende adventure te wachten. De graphics zijn erg mooi en sfeervol en de muziek draagt ook bij aan de spanning. De puzzels zijn erg leuk en helemaal niet makkelijk. Voor de Rebirth mode zijn er zelfs een flink aantal nieuwe puzzels gemaakt en er is een Masters of Knifing spel toegevoegd die goed past bij het spel en gewoon zenuwslopend is. Het verhaal is boeiend, interessant en met meerdere verhaallijnen, eindes en modes ben je echt een hele tijd zoet. Om er alles uit te halen is vier keer het minimum maar het verveeld geen moment en blijft verassend. Dat de dialogen en de stemmen lachwekkend slecht zijn, telt eigenlijk niet mee. Het spel maakt erg veel goed en deze adventure krijgt gewoon een dik verdiende 8.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results