Home > Reviews > Resident Evil: Deadly Silence
Intro Maar voor we op de zaken vooruit lopen, eerst de intro. Een korte les geschiedenis. We gaan terug naar 1989. Er kwam toen een spel uit in Japan genaamd Sweet Home. Dit wordt door velen beschouwd als één van de eerste survival horror spellen. Hierop zijn veel andere spellen gebaseerd. In 1992 kwam er een horror adventure spel uit; Alone in the Dark. Deze adventure was één van de eerste spellen die gebruik maakte van polygone graphics over pre-renderde achtergronden. Alone in the Dark was een dusdanig succes dat er meer survival horror spellen op de markt kwamen. Tussen de vele titels steken de Alone in the Dark spellen, de Silent Hill serie en de Resident Evil serie er met kop en schouders boven uit. Daar gaat deze review over. Over Resident Evil. Het spel maakte gebruik van vele elementen uit Sweet Home. Hij kwam oorspronkelijk uit op Playstation in 1996 en was het begin van vele vervolgen en remakes op vele consoles. Zo ook op de Nintendo DS. Daar kwam die uit onder de titel Resident Evil: Deadly Silence. Daar gaat deze review over.
Verhaal Het verhaal gaat erg diep. Tijdens je trip door het huis vind je verschillende boeken en brieven van de bewoners van het landhuis en wordt het duidelijk dat de bizarre moordgevallen geen toeval is en dat het een uit de hand gelopen experiment door een bedrijf genaamd Umbrella is. Het spel heeft twee verschillende karakters waarmee je het spel kan spelen; Chris Redfield en Jill Valentine. Beide karakters hebben een eigen verhaallijn met aparte meerdere eindes, puzzels en karakters die ze tegenkomen. Beide karakters hebben ook aparte eigenschappen. Zo kan Jill meer items bij zich dragen en heeft ze meer wapens tot haar beschikking terwijl Chris sterker is, maar het met minder munitie en inventory items moet doen. Ondanks dat het verhaal voor beide anders is, volgen ze uiteindelijk wel dezelfde hoofdlijnen. Er zijn ook een aantal verschillende eindes en er zit een grote twist in het verhaal. Ook zijn er twee modes, de Classic en de Rebirth. Hier zijn een aantal dingen veranderd net als de locaties van zombies, items en andere monsters. Hierdoor kom je steeds voor verassingen te staan en om alles uit het spel te halen zou je hem vier keer door moeten spelen. Hetgeen geen moment verveeld. Als je het spel uitspeeld met het beste einde, dan komt er een ster achter je naam te staan. Als je het spel dan opnieuw speelt, zit er een sleutel in je inventory. Je kan dan een speciale deur openen waarin je nieuwe outfits voor je karakters vind en je je kan omkleden. Een leuke extra. Nu een lastig punt; de dialogen. Deze zijn heel erg slecht, maar zo slecht dat ze zo ontzettend grappig worden. Ik heb regelmatig moeten lachen om de belachelijke zinnen die de karakters uitspreken. Een kleine greep uit de briljante dialogen: "Jill, why don't you, the master of unlocking, take this lock pick." en "You were almost a Jill sandwich." en iemand die uit het niets ineens brult: "Whoa, this hall is dangerous." Je moet er de humor van inzien en het is van de speler afhankelijk of dit een plus- of een minpunt is. Het past namelijk niet bij de serieuze en enge sfeer van het spel. Ik vind het persoonlijk erg vermakelijk en het spel iets charmants geven.
Gameplay In Resident Evil bestuur je het personage. Je kan rondlopen met de vierpuntdruktoets. Naar voren en achteren doen wat ze zeggen, alleen de pijlen naar links en rechts zijn anders. Met links en rechts draai je. Dus je moet eerst draaien in de richting waar je naar toe wilt en vervolgens loop je met naar voren in de richting waar je naar kijkt. Met de B knop (dit is in te stellen, maar de standaard besturing werkte voor mij niet prettig) kan je rennen. Met de A knop kan je acties uitvoeren zoals het drukken op een knop, openen van deuren en het pakken van items. Echter lopen er ook zombies en andere monsters rond. Aangezien dit een horror survival adventure is moet je dus zien te overleven. Dit betekend dus het doden van dit gespuis. Dit doe je met verschillende wapens, van je mes tot je pistool en van je magnum tot je bazooka. Hiervoor moet je eerst één van de achterste twee knoppen ingedrukt houden. Met de ene haal je het altijd beschikbare mes tevoorschijn en met de andere pak je je het wapen die je in je inventory vast heb gezet. Deze knop moet je ingedrukt houden en vervolgens schiet je met de A knop. Richten tijdens het schieten gaat makkelijk met de andere schouderknop. Dan gaat die gelijk naar het dichtsbijzijnde monster. In het begin zit je hier echt mee te rommelen, maar na een half uurtje ben je echt gewent en ren je zonder problemen de hoek om om de zombies en bloeddorstige honden af te schieten. Iedere ruimte bestaat uit meerdere camera standpunten hetgeen niet altijd even goed werkt maar wel spannend is. Zo zie je soms een monster niet en wordt je dus aangevallen. Meer camera's zou beter zijn want soms is een stap achteruit genoeg om het monster uit het oog te verliezen en dan wordt het lastig om hem neer te schieten. In je inventory zitten je wapens, munitie, kruiden (die je kan combineren om jezelf te genezen) en andere voorwerpen. Echter kan je maar een beperkt aantal items met je meeslepen. Jill kan er acht en Chris kan er zes meenemen. Je moet dus goed bedenken wat je mee wilt nemen. Extra munitie is handig, maar dan kan je weer geen medicijnen meenemen of die belangrijke sleutel. Je munitie is ook beperkt en je bent veel bezig om dat te sparen door zombies met je mes te lijf te gaan, echter sta je dan wel open voor gevaar wat je weer medicijnen kost. Dit zorg voor veel spanning. Zeker bij Chris die het zonder Bazooka en met minder munitie moet stellen .
Natuurlijk heeft de Nintendo DS aparte functies. Zo wordt het bovenste scherm gebruikt om je plattegrond te bekijken. Ook zie je gelijk welk wapen en hoeveel munitie je op dat moment hebt en wat je gezondheid is. Dit werkt echt ideaal en je zou eigenlijk niets anders willen. De microfoon wordt nauwelijks gebruikt. Alleen in de Rebirth mode kan je bijvoorbeeld een kaars uitblazen, iemand reanimeren en in het Master of Knifing kan je het gif dat sommige zombies uitspugen terugblazen. Dan het touch screen. In de Classic mode wordt dit maar bij enkele puzzels gebruikt. De inventory kan je wel met het touch screen besturen, maar vaak werken de normale toetsen makkelijker en sneller. Echter is de Rebirth mode echt flink aangepast voor het touchscreen. Zo zijn er specifieke puzzles die alleen met het touchscreen opgelost kunnen worden, maar er zijn ook andere dingen die je moet doen zoals het ronddraaien van een plaatje en het invoeren van wachtwoorden. In de Rebirth mode is er ook nog het razend spannende Masters of Knifing. Hierbij veranderd het perspectief naar de eerste persoon en komen de zombies op je afgestrompeld of honden op je afgesprongen. Deze moet je dan met je mes afmaken. Dit is echt heel spannend, zenuwslopend en ook gewoon erg leuk. Puzzels Dan is er nog de Rebirth mode. Naast de puzzels van de Classic mode, zitten er ook puzzels in die speciaal gemaakt zijn voor de DS. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van de microfoon en het touchscreen. Deze puzzels zijn lekker pittig en leuk om te doen. Van het verbinden van stroomkabels tot het in evenwicht brengen van een weegschaal en vele andere puzzels. In iedere save kamer is er zelfs een kist bijgekomen. Deze moet je kraken door de kleurcodes kloppend te maken. Deze puzzels zijn gewoon erg leuk om te doen en zeker niet makkelijk. Graphics
Maar wat is er nieuw in de DS versie? Het heeft twee schermpjes en deze worden goed gebruikt. Op het bovenste scherm zie je de plattegrond en wordt door middel van kleuren je gezondheid weergegeven. Op het onderste scherm vindt alle actie plaats en kan je je inventory bekijken. Je kan inzoomen op de items waarna zich soms nieuwe aanwijzingen te vinden zijn. Deze kan je dan in 3D van alle kanten bekijken. Maar er is meer. Speciaal voor de DS versie zijn er een aantal nieuwe puzzels gemaakt die er erg goed uitzien. Ook is er voor de DS een Master of Knifing mini game gemaakt. Deze worden ook in de Rebirth mode gebruikt. Je ziet dan de kamer vanuit het eerste perspectief waarbij je dus door de ogen van de held kijkt. De hal en andere kamers zijn dus speciaal voor de DS versie helemaal nagemaakt en ziet er erg goed uit en past qua graphics perfect bij de rest van het spel. Muziek Dan nu de stemmen. Ze passen wel bij de karakters, maar net als de dialogen en de FMV zijn de stemmen eigenlijk heel erg slecht. Maar opnieuw zo slecht en over-the-top dat het erg vermakelijk wordt. Belachelijk uitspraken, intonatie op momenten waarop het helemaal niet nodig was. Het is te gek voor woorden en dat maakt het ook zo prachtig. Of je dit een plus- of minpunt is, moet iedereen voor zichzelf bepalen, maar ik vind het zeker geen minpunt.
|
|
|||||||||