Home > Reviews > Residue: The Final Cut

Residue: The Final Cut

Intro
  Residue: Final Cut is gemaakt door The Working Parts. Hun vorige game was They Breathe.  Een spel over een kikker die steeds dieper zwemt en er achter komt dat iedereen zuurstof nodig heeft. Het spel werd geprezen om zijn atmosfeer en verhaal. Een trent die ze doorzetten in Residue: Final Cut.

Verhaal
In Residue volgen we Emilio en zijn opa Jumagul in hun zoektocht naar de moeder van Emilio. Samen met zakenman Nikolai probeert ze om de Aral Sea weer tot leven te wekken. Met gevaar voor eigen leven.

Het verhaal is erg goed en gebaseerd op echte locaties. Het verhaal achter de Aral Sea is fascinerend en wordt de ergste natuurramp in de geschiedenis genoemd. Gedurende je zoektocht kom je diverse papieren tegen die het verhaal van de Aral Sea uitwerken. Ik vond het erg interessant want ik had er nog niet eerder van gehoord maar ik ben altijd geïnteresseerd geweest in geschiedenis en vond het dan ook boeiend om na het spel meer over de Aral Sea te lezen.

In het spel zien we vijf karakters die goed uitgewerkt worden en behoorlijk wat diepgang laten zien. Ik leefde mee met de karakters en het verhaal achter de natuurramp. Het is dan ook ontzettend jammer dat het einde, of beter gezegd, de eindes, zo slecht zijn. Eentje is zo verschrikkelijk ongeloofwaardig dat het echt het verhaal verpest. De muziek is er prachtig bij, maar er is geen enkele mogelijkheid dat dit in het echt kan gebeuren. Het andere einde is iets beter, maar leidt eigenlijk ook nergens toe.

Het verhaal van de karakters wordt verteld door de karakters zelf terwijl je je door het spel beweegt, maar ook door schimmen uit het verleden die vertellen wat er gebeurt is. Het enige probleem met dit laatste is dat het soms niet duidelijk is waar ze op dat moment zijn. Je hoort ze dan wel praten, maar ziet niet wat ze doen. Verhaaltechnische is het echter een goede en interessante manier om het verleden te vertellen.

Gameplay
Residue: Final Cut is het best te omschrijven als een plaform adventure. Je bestuurt drie karakters met het toetsenbord die elk op een eigen manier door het spel bewegen. Jumagul heeft een zaklamp om mee te schijnen, maar kan niet rennen. Emilio is jong en kan rennen, klimmen, klauteren en zwemmen. Nikolai heeft een enterhaak en kan moeilijk bereikbare plekken bereiken. Je wisselt constant tussen deze karakters en soms werk je samen.

Je springt, klimt, zwemt en verkent de omgeving terwijl het verhaal aan je gepresenteerd wordt. Zij het door de karakters zelf of door de schimmen uit het verleden. Soms moeten de karakters samenwerken, maar dan nog bestuur je altijd maar één karakter. Had het leuker gevonden om vrij te wisselen tussen de karakters, maar het blijft hierdoor wel gevarieerd. Een leuke toevoeging is het verzamelen van artwork door verstopte meeuwen te vangen. Een leuke extra.

Puzzels
Echte puzzels zijn er niet. Het draait er vooral om om het verhaal te ontdekken. Je speelt drie verschillende karakters met elk een eigen specialiteit. Dit had een mooie mogelijkheid geweest om bijvoorbeeld puzzels in het spel te verwerken waarin je moet samenwerken. Dit komt slechts een enkele keer voor. Af en toe bij schijnen zodat een ander karakter verder kan lopen, of een haak vastmaken zodat een ander karakter kan klimmen. Het is jammer dat ze dit niet verder uitgewerkt hebben. Het gevecht tussen twee karakters op het einde is wel erg leuk gevonden, maar ik had graag meer gezien. Er waren mogelijkheden genoeg.

De karakters zijn echter niet veel soeps. De animatie klopt vaak niet met wat ze doen. Als Jumagul bijvoorbeeld omhoog of omlaag schijnt, dan beweegt de lichtbundel wel, maar zijn arm en zaklamp niet. De lichtbundel zelf bepaald de oriëntatie van het beeld. Bij het bewegen zorgt dit voor veel verwarring. Het ergste is echter Nikolai, hoewel zijn deel het leukste is om te spelen, ziet de animatie van het klimmen er niet uit. Zelden zoiets onnatuurlijks gezien en het haalt je uit het spel. Daarnaast zijn er ook wat bugs zoals de haak die zichzelf vast klampt in de lucht aan een onzichtbare muur, of de zaklamp die door een muur schijnt. Slordig en onnodig.

De stemmen zijn echter een heel stuk minder. Persoonlijk ben ik geen voorstander mensen Engels te laten spreken terwijl dit niet hun moedertaal is. Net als in de Carol Reed spellen klinkt het gewoon niet goed genoeg. Men weet niet genoeg emotie in de stemmen te leggen. Vooral Altabek is verschrikkelijk. Het klinkt zo ongeïnteresseerd, zo verveeld. Het is jammer dat hij een groot deel van het verhaal verteld. Nikolai en Jumagul zijn echter prima.

Conclusie:

Verhaal: Het verhaal is interessant, de karakters boeiend, maar de eindes verpesten heel veel. Een klein zeventje.

Gameplay: De besturing werkt prima en de verschillen tussen de drie karakters houden het fris. Maar meer samenwerking was toch leuk geweest. Een 7.

Puzzels: Echte puzzels zijn er niet. Met drie unieke karakters waren er vele puzzels mogelijk geweest, op een paar punten samenwerking na, is er weinig. Een 6.

Graphics: De achtergronden en omgevingen zijn prima. De karakters en vooral hun animatie hadden een heel stuk beter gemogen en halen je uit het spel. Een 6,5.

Muziek: De muziek is erg goed, de stemmen zijn een heel stuk minder.

Eindconclusie: Residue is een interessante game. Een boeiend verhaal en vertelwijze, prima atmosfeer, goede muziek en aardige gameplay weten de slechte stemmen, belachelijke eindes, matige animatie van de karakters en het gebrek aan puzzels nog te redden. Een 6,5.