Home > Reviews > Post Mortem

Post Mortem

Intro
Microids werd opgericht in 1985 en fuseerde met MC2 in 2003. Adventures van Microids zijn onder andere: Amerzone en Syberia 1 en 2, en hun laatste adventure was Still Life. Ze zijn nu overgenomen door Ubisoft en er zullen dus geen spellen meer uitkomen onder de naam Microïds. Still Life is de opvolger van Post Mortem, en daar komt binnenkort ook een review van. Van Amerzone is Hier een review te lezen.

Verhaal
Je speelt in deze adventure Gustav McPherson, of gewoon Gus. Gus is een kunstenaar, maar eigenlijk is hij ex-detective. Op een donkere avond in Parijs wordt er bij de Amerikaanse ex-detective op de deur geklopt. Zodra hij de deur open doet krijgt hij een visioen van een gruwelijke moord op twee mensen. Zodra het visioen voorbij is, ziet hij een vrouw staan. Ze stelt zich voor als Sophia Blake. Sophia vertelt hem over de moord op haar zuster en diens man. Gus wil hier eigenlijk niets mee te maken hebben, maar hij is blut en dit klusje betaalt flink. Daarom besluit hij haar te helpen.

Het verhaal is op zich in orde, het is verweven in mysterie en het speelt zich af in een droevig en donker Parijs. Het verhaal heeft wel een paar plottwisten, maar dat is niet zo heel goed uitgewerkt, waardoor het effect een beetje verloren gaat. Jammer, maar dat wil niet zeggen dat er aan het verhaal niets aan is. Ga lekker achter je pc zitten, zet een headset op, dan word je aardig meegesleept in het verhaal.

 

De spanning is er dus wel, maar die blijft niet als je de puzzels niet snel oplost. Het gaat allemaal net iets te langzaam, maar dit komt zeker niet alleen door de puzzels, maar dat lees je straks wel.

Gameplay
Je bestuurt Gus met de muis, en in First Person. First person betekent eerste persoon, oftewel: je ziet alles door de ogen van Gus. De cursor verandert als je muis beweegt. Als je op een deur wijst dan zal het cursortje bijvoorbeeld veranderen in een schoentje, wat aangeeft dat je daarheen kunt lopen. Zodra er iets te pakken valt, verandert de cursor ook weer. Dit is wel een fijne manier van besturen, omdat je je gemakkelijk kunt verplaatsen. Het nadeel hier aan is dan weer dat je weinig keuze hebt. Bij bijvoorbeeld Monkey Island 3 kun je op alles klikken en dan wordt er gezegd of je het wel of niet kan oppakken. Hier is dat dus anders, want je kunt maar op een aantal dingen klikken.

De gesprekken zijn erg handig te voeren. Zodra je op een persoon klikt, komt er een conversatieschermpje waarin je zelf kunt kiezen wat je wilt zeggen. De zinnen die je kunt zeggen, verschillen vaak van persoonlijkheid, zodat je zelf kunt kiezen hoe je reageert. Je kunt iets gewoon bot vragen, of je kunt er een beetje omheen praten.

 

Puzzels
Er zijn niet heel erg veel puzzels, het gaat voornamelijk over het vragen van de juiste dingen, en het zoeken naar bewijsmateriaal. De puzzels die er zijn, zijn vrij lineair. Deze variëren van bijvoorbeeld een slot openmaken tot het onderscheid maken tussen een echt schilderij en een vervalsing. Het zijn geen puzzels waarbij het gaat om timing, maar eerder puzzels waarbij het gaat om het gebruik maken van items of informatie. Bij de meeste puzzles kom je er wel uit, maar op een gegeven moment moet je een compositieschets maken van een verdachte, en dat is erg moeilijk. Ten eerste wordt er nergens gezegd dat je dit moet doen. Daar moet je via hints maar een beetje achter zien te komen. Ten tweede kun je, als je eerste schets fout is, geen tweede maken, zodat je terug moet naar een oude save. Dat is niet goed gedaan en werkt hinderlijk.

Graphics
De graphics zijn mooi gemaakt, en als je in de opties Anti-Aliasing aanzet, ziet alles er nog beter uit. Maar helaas zijn ook hier weer kleine dingen die niet zo goed zijn. Als je bijvoorbeeld met iemand praat, wil diegene nog wel eens rare, onnatuurlijke bewegingen maken. Dit geeft een beetje de indruk dat het wat slecht is afgewerkt. De achtergronden zijn vast en bewegen niet en ze zien er erg mooi uit. Dit moet je wel mooi vinden, want sommige mensen zullen zeggen dat dit het spel wat statisch maakt. Als je in het café Alambic Bistro kijkt, zie je alle mensen waar je niet mee kunt praten, stil zitten. Als je voor het eerst naar een locatie gaat waar je nog nooit bent geweest, zie je een soort introductiefilmpje. Deze filmpjes zijn werkelijk prachtig gemaakt, en geven een goede indruk van de sfeer.

Muziek
Hitchcock-achtig, dat is een goede beschrijving van de sfeer die mede mogelijk wordt gemaakt door de muziek. Hele oude "jaren '20" muziek op grammofoonplaten. De muziek is een beetje die van een spannende thriller, best goed. Maar er is wel iets vreemds. Soms hoor je opeens een raar deuntje, net alsof je een auto hoort langskomen waar muziek uit komt. Maar dit hoor je overal, en op willekeurige momenten, zo lijkt het. Dit lijkt geen nut te hebben, het heeft niets met de muziek te maken, niets met de puzzels, het is geen aanwijzing, heel erg vreemd… De muziek blijft op de achtergrond en is nooit tè aanwezig. In de filmpjes komt de muziek meer naar de voorgrond, erg goed gedaan.

En nu iets belangrijks: de voice-acting. Die heeft twee kanten: aan de ene kant helpt het de sfeer te scheppen, aan de andere kant vernietigt dit de spanning. De stemmen zijn goed gecast, ze passen echt bij de personages. Ook is het leuk om te horen hoe Gus "Lebrun" op zijn Amerikaans uitspreekt, en Sophia heel netjes in het Frans. Dit klinkt allemaal goed, maar als je een gesprek begint, gaat het fout. De zinnen zijn erg lang, er wordt langzaam gesproken, tussen de zinnen worden veel te lange pauzes genomen, wat er voor zorgt dat de snelheid eruit raakt. Dit is echt gruwelijk irrritant, wat heel jammer is, want als dit wèl lekker liep, dan was het hele spel er bij de beoordeling veel beter uitgekomen!

Conclusie:

Verhaal: Als je alleen naar het verhaal kijkt, is het goed spannend.

Gameplay: De besturing is fijn, maar laat te weinig keuze over.

Puzzels: Op enkele puzzels na zijn er best leuke puzzels. Over het algemeen rechttoe rechtaan.

Graphics: Prachtige filmpjes, maar de bewegingen van de personages zijn wat raar.

Muziek: Goeie muziek, maar helaas slechte voice-acting. Niet per se de stemmen zelf, maar vooral de manier waarop er geconverseerd wordt.

Eindconclusie: Dit spel kwam aardig in de buurt van een vette adventure, maar er ontbreekt nog iets: er zijn nèt te veel minpuntjes om dit een fantastisch spel te noemen. Jammer, maar helaas.