Home > Reviews > Haunting at Cliffhouse



Haunting at Cliffhouse

Intro
Zes jaar geleden was er Intrigue at Oakhaven Plantation, dat goed werd ontvangen en potentieel had. Maar daarna werd het stil rond Indie-developer Cindy Pondillo van mysterymanor.net. En nu is er dan Haunting of Cliffhouse , een nieuw avontuur in dezelfde stijl, maar met de nodige verbeteringen, zoals volledige spraak van alle karakters en een hogere resolutie.

Verhaal
Je speelt als Sarah Blake, wiens echtgenoot onlangs in een tragisch ongeval is omgekomen. Terwijl je wat doelloos naar de spullen op je bureau kijkt, zie je een folder van "Cliffhouse Bed and Breakfast", een oud landhuis dat rust en vrede uitstraalt. Je besluit er naar toe te gaan om even op adem te komen. Maar vanaf de dag dat je aankomt, word je geconfronteerd met geheimzinnige verschijningen en verontrustende gebeurtenissen. En niet iedereen heet je even hartelijk welkom. Met de tijd ga je meer begrijpen van de familiegeschiedenis en de schandalen van de oude bewoners van het huis. Dat iedereen haar voor gek verklaart omdat ze de enige is die de geesten ziet, weerhoudt Sarah er niet van verder te speuren.

Het verhaaltje is eenvoudig en wordt gedoseerd verteld. Steeds als je een puzzel oplost, hoor en zie je meer van wat er met de vorige bewoners allemaal aan de hand was. Dat blijkt heel effectief te zijn om je interesse vast te houden. Want net als Sarah voel je de drang om verder te speuren naar de familiegeschiedenis en wil je weten wat er met iedereen is gebeurd die ooit in dit mooie landhuis woonde. Hoewel ik het in eerste instantie vreemd vond dat Sarah een maand na het overlijden van Raymond in haar eentje op vakantie gaat naar een plek waarvan ze denkt dat hij die heeft uitgezocht, reageert ze wel overtuigend als ze daar rondloopt. Ze verzucht regelmatig op de juiste momenten dat ze hem mist.

Het spel is niet zo lang en daardoor was er waarschijnlijk ook geen gelegenheid om de andere karakters verder uit te diepen. Meer dan een enkel gesprekje met diverse hotelgasten en andere figuranten zit er niet in, maar het is wel voldoende. Hints en algemene informatie over bijvoorbeeld totempalen en het huis, worden naast de dialogen door middel van geïllustreerde boeken en documenten aangeleverd.

Gameplay
De bediening binnen het spel is simpel en overzichtelijk. De blauwe cursorpijl verandert in rood als je ergens op kunt klikken. Het ombladeren in een boek wordt met een pijl met naamplaatje duidelijk aangegeven, net als de uitgangen of het omdraaien in een scene.

Bij de dialogen verschijnt een zandlopertje, dus wachtte ik rustig tot de stem was uitgesproken. Er gebeurde echter niets en het bleek dat ik moest klikken om verder te kunnen gaan. Dat was even verwarrend. Als je het eenmaal weet, is het verder geen probleem, maar het zandlopertje had misschien beter een mondje kunnen zijn? Verder was alles met de navigatie prima in orde. Ook in de meeste puzzels was het simpel een kwestie van klikken en bij de legpuzzels een eenvoudig slepen. De inventaris is te openen met een rechtsklik en de voorwerpen erin zijn duidelijk herkenbaar en tevens voorzien van een naamplaatje.

Puzzels
Meteen als Sarah in het hotel aankomt, krijg je een eerste aanwijzing voor het soort puzzels dat je te wachten staat. Ze krijgt een kaart waarop voorwerpen staan die je mag zoeken. Dit is duidelijk bedoeld om ervoor te zorgen dat je elke kamer in huis nauwkeurig bekijkt. Pas als je alle voorwerpen gevonden hebt en alle puzzels opgelost, wil Sarah gaan slapen en gaat het verhaal verder.

Er zitten puzzels die gebaseerd zijn op je inventaris, zoals bijvoorbeeld het zoeken van een net waarmee je een vis kunt vangen, of het zoeken naar een sleutel om een deur te openen. En er is, zoals in veel klassieke adventures, ook een doolhof, maar daar krijg je gelukkig hulp van een boself. De meeste puzzels zijn echter casual minigames, die niet onaardig in het spel zijn geïntegreerd. Zoals flessen sorteren om toestemming voor een bootritje te krijgen of een totempaal op de juiste wijze opbouwen om een geheim vak te laten opengaan. Er zijn legpuzzels en schuifpuzzels in diverse soorten, verschillen zoeken en dezelfde plaatjes zoeken en zelfs een niet eenvoudige kalenderpuzzel met Chinese tekens. Maar met de helpfunctie erbij, is ook die wel op te lossen. Degenen die casual puzzels een leuke aanvulling op een adventurespel vinden, komen dus volop aan hun trekken.

Graphics
Zoals uit haar website mysterymanor.net al blijkt, is Cindy Pondillo dol op het inrichten van oude Victoriaanse kamers. En ook in dit spel is dat met veel aandacht en liefde voor detail gedaan. Elke ruimte in het landhuis is een plaatje dat niet zou misstaan in een openluchtmuseum. Naast de meubels, klokken en tapijten, zie je ook overal gordijnen, kroonluchters, schilderijen, ornamenten, serviezen en natuurlijk planten en vazen met bloemen en alles pas bij het tijdperk en de sfeer van het landhuis. Een moderne kamer is blijkbaar moeilijker, want waarom staat de computer op het dressoir, in plaats van op het bureau ervoor? Maar dat ene misplaatste detail is snel vergeten als je de Japanse tuin, de kust of het bos bekijkt.

Je speelt in de eerste persoon, dus Sarah krijg je nooit te zien. De figuranten echter wel en die maken een stijve, opgeplakte indruk. Ze staren star langs je heen, zonder animaties van lichaam, handen of gezicht. De geesten daarentegen lijken door hun houding en gezichtsuitdrukking meer te leven, hoewel ook die niet geanimeerd zijn. Alleen een boselfje fladdert op een vreemde manier door het doolhof. Gek genoeg doet dit gefladder afbreuk aan de stilte en geheimzinnigheid van de achtergrond, mede ook omdat het meer een getekend plakplaatje is, dan een elfje dat in een fotografisch mooi bos zou kunnen wonen.

Muziek
In tegenstelling tot het vorige spel van Ciny Pondillo, heeft Haunting at Cliffhouse naast dialogen in een duidelijk lettertype onderaan in je speelscherm, óók gesproken tekst en dat komt het spel zeker ten goede. De stem van Sarah klinkt overtuigend. Die van de andere karakters zijn niet slecht, maar zijn duidelijk niet professioneel. Soms lijkt het te veel op "voorlezen" in plaats van "praten" en sommige stemmen klinken te jong voor het karakter. Maar ze zijn allemaal duidelijk te verstaan en hebben duidelijk plezier in het inleven in hun karaker. De dialogen zijn dan ook goed geschreven.

Achtergrondgeluiden zijn niet overdadig, maar voldoende aanwezig, zoals het ruisen van de zee of een klok die tikt. Je hoort Sarah niet lopen. De achtergrondmuziek is goed gekozen. Het is voornamelijk rustige pianomuziek, aangenaam om naar te luisteren en passend bij de sfeer van het huis, een bepaalde kamer, de Japanse tuin en het bos. Iedere omgeving heeft zo zijn eigen soort muziek, die overigens wel steeds herhaald wordt. Als je lang met een (schuif)puzzel bezig bent, kan het herhaalde getingel wel gaan irriteren, maar dan kun je natuurlijk altijd het geluid van je pc zachter zetten. Binnen het spel zelf is de sterkte van muziek en stemmen niet te regelen.


Conclusie:
Verhaal: Een eenvoudig, maar leuk gedoseerd gebracht verhaal.
Gameplay: Een 7,5 voor de eenvoudige bediening.
Puzzels: Een 7 voor de voldoende variatie van leuke en niet al te moeilijke casual puzzels.
Graphics: Met veel liefde gemaakte verstilde achtergronden, die goed bij de sfeer van het verhaal passen, bevolkt met jammer genoeg te statische karakters.
Muziek: Sfeerbepalende achtergrondmuziek, voldoende achtergrondgeluiden en redelijk goed stemacteren verlevendigen het verhaal.
Eindconclusie: Voor ervaren adventurespelers misschien te eenvoudig, maar beslist een aardige casual game om een weekend mee bezig te zijn. Mooie plaatjes en voldoende varieteit aan puzzels begeleiden een gedoseerd verteld, romantisch verhaal, dat naar een bevredigend einde leidt.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results