Home > Reviews > Blackwell Deception

Blackwell Deception

Intro
Blackwell Deception is alweer het vierde deel van de Blackwell-serie. Hoewel het eigenlijk niet echt noodzakelijk is om de eerste drie delen gespeeld te hebben, is dat toch wel ten zeerste aan te raden, anders val je een beetje midden in het verhaal en moet je zelf je conclusies trekken over wie Rosa en Joey precies zijn en waarom ze doen wat ze doen. Gelukkig is het verhaal niet heel ingewikkeld en kom je met alleen de demo's ook een heel eind.

Verhaal
In het eerste deel, The Blackwell Legacy, maakten we kennis met Rosangela (Rosa) Blackwell. Nadat haar tante Lauren, die na de dood van haar ouders voor Rosa gezorgd heeft tot ze opgenomen werd in een instituut, overleden is, gaat ze wat spulletjes en papieren van haar tante ophalen. De arts die Lauren verzorgd heeft waarschuwt Rosa dat de aandoening waar Lauren onder leed erfelijk is, haar grootmoeder had het ook en hij denkt dat ook Rosa over niet al te lange tijd de afwijking zal krijgen. Door deze afwijking horen de vrouwen in haar familie stemmen, praten ze met 'onzichtbare' personen en vallen ze zomaar flauw. Soms roepen ze iets tegen ene 'Joey' waarvan niemand weet wie het is. Niet zo raar dus, dat ze voor 'gek' worden versleten en in psychiatrische inrichtingen opgenomen worden. Niet lang na het gesprek ziet Rosa onverwachts een doorzichtig groene verschijning, die zich voorstelt als Joey Mallone. Hij blijkt een geest te zijn en hij legt uit dat Rosa's familie de taak te heeft om samen met hem overleden personen, die zelf nog niet doorhebben dat ze dood zijn, te begeleiden naar het hiernamaals.

In Blackwell: Unbound gaan we terug in de tijd en volgen we de avonturen van (Rosa's tante) Lauren en Joey, in The Blackwell Convergence en Blackwell Deception is Rosa weer de hoofdpersoon. Rosa blijkt een echt 'medium' te zijn; ze kan de geesten van overledenen zien en met ze praten.

Blackwell Deception begint met Rosa en Joey op een luxueus jacht ergens in New York. Het blijkt dat dit schip iedere nacht op mysterieuze wijze op drift raakt, terwijl er niemand aan boord is. Dit is tevens meteen een soort tutorial om je te leren omgaan met de verschillende acties die Rosa en Joey uit kunnen voeren. Zodra Rosa en Joey het jacht-mysterie hebben opgelost wordt ze gebeld door een ex-collega, Jeremy Sams. Hij is een journalist die op het spoor is van een sekte-leider die op de een of andere manier iets te maken lijkt te hebben met een aantal zeer plotselinge sterfgevallen. Er is echter niets dat erop duidt dat er sprake is van een misdrijf, maar het is wel erg toevallig allemaal en Jeremy vertrouwt het niet. Hij is alleen geveld door een griep en is zo ziek dat hij zijn appartement niet kan verlaten, zodat hij Rosa vraagt om hem te helpen bij het onderzoek naar de sekte en het verband tussen de overledenen. Rosa ontdekt al snel dat een nep-medium veel van de slachtoffers naar de sekte-leider heeft doorverwezen. Dat zogenaamde medium is dus het startpunt van het onderzoek.

Het verhaal is goed geschreven en intrigerend tot het eind. De personen zijn goed uitgewerkt en geloofwaardig beschreven. Het onderwerp lijkt misschien erg zwaarmoedig, maar er zit flink wat humor in het spel. Het is bijvoorbeeld erg grappig als je als Joey ergens op klikt en hij maakt een sarcastische opmerking over het feit dat hij het niet op kan pakken. Ook wordt vaak de draak gestoken met paranormale verschijnselen en de vele oplichters die in dat soort beroepen werkzaam zijn. Het spel werkt naar een dramatisch en bevredigend einde toe, waarbij ook nog subtiel gehint wordt naar een vervolg dat zich meer richt op een overkoepelend mysterie. Een leuke extra is dat je het spel nog eens kan spelen maar dan met commentaar van de maker, David Gilbert. Hij licht bijvoorbeeld bepaalde keuzes toe en laat wat alternatieve spraakopnames horen.

Gameplay
De gameplay is erg intuitief. Door met links op een plek in de locatie te klikken laat je Joey of Rosa rondlopen, voorwerpen kun je pakken met een linksklik of bekijken met een rechtsklik. Door de muis naar de bovenrand van het scherm te bewegen laat je de inventaris uitklappen. In de inventaris kan je dingen combineren of oppakken om ze ergens in de locatie te gebruiken. De inventaris bevat ook een knop om van Rosa naar Joey te switchen of andersom (dit kan ook door op de TAB-toets te drukken), een notitieblokje en een telefoon.

Een grote verbetering ten opzichte van eerdere delen is dat je telefoon nu een smartphone is en je dus op elke gewenste locatie een search engine kan gebruiken. Voorheen moest je steeds terug naar je eigen appartement om daar de computer of een telefoonboek te gebruiken. In het opschrijfboekje worden automatisch de belangrijkste aanwijzingen die je gevonden hebt opgenomen. Door er twee na elkaar aan te klikken, kan je Rosa laten nadenken of er wellicht een verband tussen de twee is, zodat je weer nieuwe aanwijzingen vindt. In je gesprekken met allerlei mensen (levend of dood) kun je die aanwijzingen ook aan bod laten komen.

Verlaat je een locatie, dan kom je op een kaart van New York terecht met daarop de relevante locaties, zodat je meteen naar een andere plek kunt springen. Is er op een locatie niets meer te doen, dan verdwijnt deze van de kaart, wat een hoop onnodig zoek- en loopwerk scheelt. De locaties zijn relatief klein gehouden zodat het lekker overzichtelijk is en je ook binnen een locatie nooit ver verwijderd bent van een uitgang. Wel is het spel tamelijk lineair van opzet. Vaak kun je alleen verder als je een specifiek voorwerp vindt of een actie uitvoert, maar het is niet altijd duidelijk wat je eigenlijk precies zoekt, waardoor je soms onnodig lang vastzit.

Puzzels
Gedurende het hele spel kan je moeiteloos schakelen tussen Rosa en Joey en dit is hard nodig om de puzzels op te lossen. Sta je bijvoorbeeld voor een afgesloten deur, dan kan Joey daar simpelweg doorheen 'zweven', zodat je toch kan zien wat er in de kamer erachter zoal te vinden is. Omdat Joey echter een geest is, kan hij niets oppakken of bedienen. Het enige dat hij kan is kleine zuchtjes wind veroorzaken. Soms kan je daarmee kleine voorwerpen zoals paperclips of blaadjes papier opzij blazen, of de temperatuur in een ruimte verlagen zodat iemand wegloopt om een trui aan te trekken (en tegelijk natuurlijk de deur voor je opendoet). Joey kan nooit meer dan een paar meter bij Rosa vandaan lopen, dus zijn beweginsgsruimte is beperkt. Op deze manier zal je obstakels moeten overwinnen en informatie verzamelen waarmee Rosa dan weer verder kan met haar onderzoek. Ook kan Joey soms met geesten praten als ze geen contact met Rosa willen.

Rosa heb je uiteraard nodig voor gesprekken met levende mensen, zoals een politie-agent, een oude dame die niets meer met haar familie te maken wil hebben en een receptioniste. Ook is zij degene die het oppakken van allerlei voorwerpen, het opstarten van apparaten en het kraken van wachtwoorden voor haar rekening neemt. Rosa en Joey kunnen ook met elkaar praten, wat een soort hintsysteem vormt (je kunt vragen wat je partner denkt dat je nu zou moeten doen). De antwoorden zijn soms wel erg vaag, bijvoorbeeld dat je zou moeten proberen uit te zoeken wie de familieleden van de overleden persoon zijn. Dat had je natuurlijk zelf ook al bedacht, de vraag is alleen hoe als de geest niet eens zijn naam wil vertellen.

Het grootste deel van de puzzels bestaat zo dus uit het slim schakelen tussen de twee hoofdpersonen om zo te zoeken naar de juiste manier om een geest te benaderen. Door bijvoorbeeld aan de hand van voorwerpen in zijn of haar kamer uit te vinden wat zijn of haar hobbies waren, met wie ze bevriend waren of waar ze mee bezig waren op het moment dat ze stierven win je hun vertrouwen of laat je hen beseffen dat ze overleden zijn. Tegelijkertijd verzamel je informatie over de sekte-leider en zijn rol in de dood van de geest waarmee je praat. De puzzels zijn logisch verweven in het verhaal, en goed afgewisseld qua moeilijkheidsgraad. Ik heb een tijdje vastgezeten bij het zoeken naar een cruciaal voorwerp, en achteraf is de oplossing echt voor de hand liggend zodat je echt dat "Dat je daar nou niet eerder opgekomen was!"-gevoel krijgt. Heerlijk! Het is wel zo dat er niet zoveel variatie zit in het soort puzzels, na een tijdje komt het wel een beetje op hetzelfde neer steeds.

Graphics
De serie wordt gekenmerkt door de graphics: zelfs in het nieuwste deel is er sprake van ouderwetse pixelige achtergronden. Toch is altijd perfect duidelijk wat elk voorwerp is, en ondanks de grofkorreligheid is de sfeer uitstekend. Het is wel jammer dat een groot deel van het spel zich in relatief saaie omgevingen als kantoorgebouwen, verpleegtehuizen en studentenkamers afspeelt. De scenes in de haven zijn veel interessanter om naar te kijken.

Tijdens de gesprekken zijn er wel close-up portretten te zien, die de emoties van Rosa en Joey en de gesprekspartners goed laten zien. Deze portretten zijn van een veel hogere resolutie dan de achtergronden, en de stijl zal niet iedereen aanspreken, maar ik vond het bijzonder goed bijdragen aan de sfeer van het spel.

Muziek
Iedere locatie in het spel heeft zijn eigen achtergronddeuntje. Van een soort melancholische jazzachtige deuntjes vol piano's en saxofoons in de meeste locaties tot een dance-achtig iets wat mij persoonlijk minder aansprak maar wat wel goed past bij een nachtclub.

Alle stemmen zijn volledig, en professioneel, ingesproken, wat best bijzonder is voor een spel dat maar door een paar mensen gemaakt is. De gesproken teksten zijn bovendien volledig ondertiteld, zodat je snel kan doorspringen naar de volgende regel als je geen zin hebt om te wachten tot iemand uitgesproken is. Erg goed gemaakt.

Conclusie:

Verhaal: Rosa en Joey zijn een ongebruikelijk, en sympathiek, koppel. Het verhaal is goed en intrigerend geschreven, je bent steeds echt nieuwsgierig hoe het nu eigenlijk zit met die plotselinge sterfgevallen. Het blijft spannend tot het eind.

Gameplay: Eenvoudig, intuitief en soepel. Werkt gewoon zoals het hoort, prima.

Puzzels: Door slim te schakelen tussen Joey en Rosa los je allerlei puzzels, die uitstekend verweven zijn met het verhaal, op. Naast inventarispuzzels zijn er vooral dialoogpuzzels en 'combineer-aanwijzingen-in-je-opschrijfboekje'-puzzels. Op den duur gaat het wel een beetje op hetzelfde neerkomen.

Graphics: Een combinatie van retro pixelachtergronden en close-up portretten die de emoties weergeven. Past prima bij het spel, maar wellicht niet naar ieders smaak.

Muziek: De muziek past prima bij de locaties. Een eervolle vermelding voor de uitstekende stemacteurs, heel bijzonder voor een spel van zo'n klein team.

Eindconclusie: Blackwell Deception is een uitstekend deel in de Blackwell-serie. Dave Gilbert heeft Rosa en haar geestige vriend Joey geloofwaardig neergezet in dit avontuur vol vindingrijke puzzels. Mocht je de serie nog niet kennen, dan kun je prima bij dit deel, dat zeker niet het laatste zal zijn, instappen. Het verhaal staat op zichzelf, maar het loont zeker de moeite om de eerdere delen te spelen en zo meer te weten te komen over de achtergronden en vaardigheden van de twee personages.