Home > Reviews > Alpha Polaris



Alpha Polaris

Intro
Het kleine Finse ontwerpers team Turmoil Games brengt met Alpha Polaris zijn eerste volledige spel uit, dat – hoe kan het ook anders – zich afspeelt in een omgeving die hen zeer vertrouwd is: De Noordpool. Of we warm kunnen lopen voor deze ijskoude horror, gebaseerd op oude Inuit legendes, wordt duidelijk na een grondige test.

Verhaal
De hoofdrolspeler in dit verhaal is Rune Knudsen, een jonge Noorse bioloog die onderzoek doet naar ijsberen en hun klimatologisch veranderende leefomgeving. Hij heeft daartoe zijn intrek genomen in Alpha Polaris, een klein onderzoeksstation op Groenland en eigendom van een oliemaatschappij. Hier werken verder alleen senior oliezoeker Al, technicus Tully en microbiologe Nova. Nadat Al op een dag in een gletsjerspleet olie vindt en ook nog thuis komt met oude botten en een bewerkte huid, die hij in een grot onder het ijs vond, gebeuren er vreemde dingen. De bewoners van het poolstation krijgen nachtmerries en raken psychisch verstoord. En dit ligt niet alleen aan de eenzaamheid in deze ijzige vlakte, of het Noorderlicht en de krachtige electromagnetische storm die het radioverkeer ontregelt. Allen hebben het gevoel dat daar buiten iets op hen loert en steeds dichterbij komt.

In oude Inuit (Eskimo) legendes, wordt het verhaal verteld van Ashten/Witico/Wendigo, zoals de diverse stammen hem noemen. Ashten is een kwade geest die achter het Noorderlicht woont. Hij kan in de ijzige kou bezit nemen van een mens en hem dwingen zijn medemensen te vermoorden en op te eten. En deze gruwel waart nu rond het geďsoleerde onderzoeksstation, waar inmiddels ook de zoon van de eigenaar gearriveerd is.

De sfeer wordt uitstekend opgebouwd van rustig je normale werk doen, tot half gek van angst wachten op het onvermijdelijke einde. Er is zelfs tijd voor een kleine romance. Maar het hele verhaal speelt zich af in slecht vier dagen en dat zorgt er min of meer voor, dat je het gevoel hebt, dat het toch allemaal iets te snel gaat. De eerste dag ontdek je de eerste achtergrondinformatie over de legende en wat electromagnetische stormen met de menselijke geest doen. Na de eerste nacht weet je dat er meer aan de hand is. Er is nog wat twijfel. Is het alleen de storm en de eenzaamheid of is er meer? Maar op de derde dag lopen de zaken volledig uit de hand. En je kunt je in deze ijskoude vijandige omgeving nergens verstoppen! Op de vierde dag is het dan nog redden wat er te redden valt en wordt het verhaal op een bevredigende manier afgesloten.

Dit spel heeft alles wat een horrorverhaal goed en spannend maakt, maar was te snel afgelopen. Een ervaren adventurespeler is er in 5 uur wel doorheen.

Gameplay
De bediening van het spel is zeer eenvoudig. Linksklik ergens in beeld en Rune loopt er naar toe. Dubbelklik op een uitgang en je bent er in een oogwenk. Rechtsklik op voorwerpen om ze te bekijken en linksklik om ze op te rapen of te gebruiken. Waarbij het een prima toegevoegde functie is, dat je dingen pas kunt oprapen als Rune de noodzaak daartoe heeft. Het is dus beslist geen spel waarin je je inventaris vult met alles wat je tegenkomt, zonder nog te weten waarvoor je het nodig hebt.

Lang zoeken naar iets hoeft overigens niet, want met een klik op de spatietoets zie je alle actieve voorwerpen in beeld. Je inventaris is een grote tas die altijd linksonder in beeld staat en met een klik geopend en gesloten kan worden. In deze inventaris kun je ook voorwerpen combineren, of ze gebruiken op de actiepunten.

En weet je niet meer wat je moet doen, dan kun je, als je dit aangegeven hebt in het menu, altijd op Rune klikken, die je dan vertelt wat zijn volgende actie zou moeten zijn. Een originele takenlijst. Maar ook niet meer dan dat. Hoe je een probleem oplost blijft een zaak van eigen denkwerk.

Ook de dialogen die je voert, zijn ietwat afwijkend van wat gebruikelijk is in een adventure. Je krijgt namelijk vaak de gelegenheid om in een gesprek te kiezen vanuit welke gemoedstoestand Rune iets zegt. Je kunt vriendelijk of afwijzend zijn, of kwaad of vergevingsgezind. Het geeft een persoonlijke touch aan het karakter, waardoor je je meer betrokken voelt, hoewel het aan het spelverloop niets wijzigt.

Het hoofdmenu kan via de ESC toets benaderd worden, waar je onder andere je spel kunt opslaan. Je geeft daarbij je eigen omschrijving aan het opgeslagen spel. Het viel overigens wel op dat de laadtijden van een opgeslagen spel erg lang zijn. Daarbij stokt op de achtergrond soms het geluid, zodat je de indruk hebt, dat alles vastgelopen is. Dit bleek echter niet het geval. Het spel liep soepel en crashte nergens.

Puzzels
De puzzels in dit spel zijn uitstekend in het verhaal geďntegreerd. Je probeert een ijsbeer te verdoven en legt hem een halsband met zender om, je probeert hem in een kooi te manoeuvreren, je zoekt een ijsbeer met behulp van een driehoeksmeting op een computer, je probeert een meisje te versieren met een zelfgebakken ijstaart, ontcijfert met behulp van een krantenartikel oude runentekens op geprepareerde vellen en rotswanden, breekt in als je buitengesloten bent en repareert kapotte generators. Allemaal hele gewone dagelijkse dingen op een geďsoleerd poolstation. En omdat je niet gewoon naar een winkel kunt gaan, zul je behoorlijk vindingrijk moeten zijn met de voorwerpen die wel in je omgeving hebt. Dit zoeken naar creatieve oplossingen vond ik al met al heel bevredigend.

Wat ook in het begin enig denkwerk vereiste, was het feit dat je sommige voorwerpen, zoals bijvoorbeeld een touw waarmee je in een kloof wilt afdalen, niet gewoon ergens op gebruikt, maar dat je in de juiste volgorde op drie actiepunten moest klikken. Al met al heel logisch in het werkelijk leven, maar bijzonder in een spel.

Bij het ontcijferen van die runentekens, moet je de vermoedelijke betekenis in een schermpje intypen en dit bleek het enige minpuntje te zijn. Het spel biedt namelijk geen ruimte voor variatie of synoniemen. Als je bijvoorbeeld het woord “sjaman” moet intypen, kun je niet de Engelse versie van medicijnman of voodoopriester of wijze man of stamoudste of iets dergelijks gebruiken. Dit kan soms zelfs tot verwarring en frustratie leiden, als je op de plattegrond ziet dat je bij een wateropslagplaats moet zijn en het spel eist dat je waterpomp als antwoord geeft.

Graphics
Van een spel dat zich afspeelt in het poolgebied, kun je natuurlijk niet verwachten dat de kleuren van je scherm afspatten. Sommige mensen zullen dan ook misschien het wit, zachtblauw en grijs als saai ervaren. Ik vond het juist bijdragen aan het gevoel van kou, eenzaamheid en paranoia dat de sfeer uitmaakt in deze horror. Het schitterende Noorderlicht, dat goed zichtbaar was ‘s nachts, deed daar niets aan af en de eenzame gele truck in het verlaten landschap onderstreepte de verlatenheid juist nog meer. Er zijn maar weinig locaties die je kunt bezoeken: het poolstation en de directe omgeving en een grot in een gletsjerspleet. Het draagt allemaal bij aan de sfeer van eenzaamheid en benauwde afhankelijkheid van de kleine wereld op het station.

De handgetekende achtergronden zijn buiten weids, leeg en verstild, maar binnen in het station zijn ze ondanks het sobere leven, voldoende gevarieerd getekend. De dekens op het bed zijn fleurig en Nova heeft zelfs een klein gordijntje voor het raam. De rest is duidelijk efficiënt ingericht voor de behoeftes van 5 mensen in een krappe ruimte. In deze achtergronden is nauwelijks iets geanimeerd. In de woonkamer zie je een neonlicht knipperen en een ventilator draaien. Maar verder zijn het alleen de karakters die in 3D vrij en soepel door de ruimte lopen. Ze zijn goed geanimeerd, maar beperkt in hun bewegingen. In de dialogen verschijnt elk karakter als een 2D-popup stripfiguur in beeld. De gemoedstoestand van dat ogenblik is daarbij steeds heel duidelijk zichtbaar en dit is een aangename variatie, vooral omdat de gewone karakters geen gezichtsuitdrukkingen vertonen of met hun mond bewegen.

Er zijn regelmatig korte tussenscčnes te zien, die voor een spel dat met een klein budget en de Wintermute engine is gemaakt, absoluut niet slecht zijn. Ze zijn vloeiend en ietwat wazig, maar niet hoekig onecht. De ijsbeer had weliswaar geen zichtbare vacht en het bloed zag eruit als vreemd gevormde rode vlekken, maar de afdaling in de kloof en de crash van de truck was volledig overtuigend.

Het spel kan alleen in een resolutie van 1280 bij 800 gespeeld worden. Misschien dat dit problemen oplevert bij grotere beeldschermen, maar op een gewone 17 inch monitor en op een breedbeeld laptop zag het er verder goed uit.

Muziek
De achtergrondmuziek is goed gekozen. Hoewel hij nergens opdringerig aanwezig is en je eigenlijk bewust moet luisteren om hem op te merken, onderstreept hij wel uitstekend de sfeer van het moment. Als er een beer gezien is bij het poolstation, klinkt het met vrolijke opgewondenheid. Als Al met de botten en het vel terugkomt, hoor je al een zekere nerveuze spanning, die zich langzaam opbouwt naarmate Rune meer over de betekenis van de symbolen te weten komt. En als iedereen stijf staat van de spanning komt het onheilspellend uit de boxen gezoemd.

De geluidseffecten zijn minmaal, maar precies wat ze moeten zijn, krakende voetstappen in de sneeuw, doffer als je binnen over beton loopt. Het brommen van de generator en het openen en sluiten van deuren. Niemand loopt overdag lawaai te maken, maar wat er is, dat hoor je ook. Er zijn gelukkig geen plotselinge schrikeffecten. De spanning wordt geleidelijk aan opgebouwd en dat is veel effectiever.

Het stemacteren is van zeer hoge kwaliteit. Je hoort werkelijk of de karakters nerveus, hysterisch, angstig, quasi beledigd of echt boos zijn. Als iemand overlijdt, hoor je het verdriet en de angst om de volgende te zijn. Samen met de goed geschreven dialogen zorgt dit ervoor, dat niet alleen het speelfiguur, maar ook de andere karakters diepte krijgen en je echt met ze kunt meeleven.


Conclusie:
Verhaal: Boeiend, goed opgebouwd horrorverhaal, dat voor mijn gevoel iets te snel naar de climax gaat. Ik had graag langer gespeeld. Een dikke 8.
Gameplay: Uitstekende eenvoudige bediening, aangevuld met een originele hintfunctie. De dialoogkeuze was een positieve verrassing.
Puzzels: Gevarieerde, logische, maar niet al te makkelijke puzzels, die uitstekend in het verhaal geďntegreerd zijn. Een 8-.
Graphics: Voor een lowbudget spel zijn de grafische beelden bovengemiddeld goed en aangenaam om te zien. De weergave van de stemming van de karakters in de dialogen is een goede vondst.
Muziek: Prima sfeerbepalende achtermuziek met uitstekend professioneel stemacteren.
Eindconclusie: Een uitstekend verteld horrorverhaal, gebaseerd op een oude legende. De kou en eenzaamheid, die ook visueel goed naar voren gebracht worden, dragen bij aan de sfeer. Het uitstekende stemacteren laat je meeleven met de diverse karakters. Een dik verdiende 8.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results