Home > Reviews > Tomb of Zojir



Tomb of Zojir

Intro
WRF staat voor William R. Fisher en het spel wordt inderdaad zo goed als alleen door deze ene man gemaakt. Alleen het stemacteren en de muziek zijn van anderen. Een hele prestatie, gezien de uitstekende kwaliteit van het spel!

Tomb of Zojir is het derde deel in de Last Half of Darkness serie. Het is een volledig op zichzelf staand verhaal en kan gespeeld worden zonder kennis van de voorgaande delen.

Verhaal
Deel twee van de Last Half of Darkness serie eindigde met het verkrijgen van een boek, waarin aanwijzingen stonden over de locatie van het Eiland der Doden. In deel 3, de Tomb of Zojir, heb jij - de vreemdeling - de geheime locatie ontdekt van het Eiland der Doden. Het spel begint als je aankomt in een grot in zee, die de toegang is tot het eiland. Op dit eiland bevindt zich een schat, begraven in de tombe van keizer Zojir. De keizer, die wel vermoedde dat dieven zouden proberen de schat te stelen, liet zijn magiër zeven magische stenen rond het graf plaatsen. Deze bloedstenen zijn inmiddels door onsuccesvolle schatzoekers over het eiland verspreid geraakt en het eiland zucht sindsdien onder een vloek. Aan jou de taak om de stenen te vinden en terug te plaatsen.

Het eiland is voor het grootste deel akelig verlaten. De weinige personen, zoals een vreemde man in een huis en een telkens opduikend meisje, voegen met en met details toe aan het achtergrondverhaal, over keizer Zojir en over zijn magiër en de bloedstenen. De karakters van de personen die je ontmoet zijn niet uitgesproken duidelijk. Het blijven bijfiguren in korte ontmoetingen. Maar ook dat is niet van belang, je bent er immers niet om vrienden te maken, maar om een vloek op te heffen en een schat te vinden

Het verhaal is eenvoudig en niet bijster origineel en wordt ook uitgelegd in het boekje dat bij het spel hoort. Er wordt niet uitgelegd, waarom nou net die vreemdeling die stenen op zijn plaats moet leggen. Is hij ook een schatzoeker, of een soort held die de wereld wil redden of misschien wel familie van een van de doden? We komen het niet te weten, maar dat hoeft ook niet. Je bent daar, je zoekt iets en je doet je best.

Gameplay
Het hele spel is muisgestuurd. Met je rechter muisknop kun je de voorwerpen in je inventaris van dichtbij bekijken en verder wordt alles gedaan met je linker muisknop. Als je over het scherm gaat met je cursor en hij verandert in een paars oog, dan weet je dat je kunt klikken voor een beschrijving of een close-up. Verandert je cursor in een rode pijl, dan is er een actie mogelijk, zoals oprapen of iets doen. Haal je een opgeraapt voorwerp uit je inventaris, zoals bijvoorbeeld een sleutel, en houd je die bij een slot, dan trilt de sleutel. Zo weet je dat je het juiste voorwerp hebt. Eenvoudig en heel effectief. De dingen die je opraapt gaan naar je inventaris aan de onderkant van je scherm. Ze zijn op te pakken door te linksklikken en van dichtbij te bekijken door rechtsklikken.

Net als in de Myst games, navigeer je van het ene beeld naar het andere. De richting waarin je kunt gaan, wordt aangegeven met pijl-iconen. Er zijn meestal meerdere uitgangen in een beeld. Op een enkele plek zul je met je cursor moeten zoeken naar een mogelijke doorgang half verborgen achter een rots bijvoorbeeld, maar over het algemeen is het wel duidelijk waar je wel en waar je niet naar toe kunt lopen. En gelukkig is er geen eindeloos en onzinnig heen-en-weer-geloop, want er is een ingebouwde plattegrond, waardoor je snel en makkelijk naar een plek kunt gaan waar je al geweest bent.

Puzzels
Er zitten veel puzzels in dit spel. En sommige puzzels zijn zelfs zeer origineel en volgen niet de gebaande wegen, wat voor een ervaren adventurespeler altijd weer een leuke ervaring is. Ze variëren van inventarispuzzels, waarbij je soms dingen moet combineren, tot logische puzzels, waarbij je met gewichten iets in evenwicht moet brengen en een paar minigames. Deze minigames zijn gelukkig niet aan tijd gebonden en ook hoef je niet erg behendig te zijn. Je kunt doodgaan, maar krijgt altijd een nieuwe kans.

Er zijn zelfs puzzels die zichzelf oplossen als je er echt niet meer uitkomt. Daarvoor moet je dan wel het spel minstens drie kwartier onberoerd open laten staan, wordt op de website van WRF gemeld. Voorzichtig dus met stoten tegen je muis of de tafel! Ik heb het zelf niet hoeven uitproberen, want de puzzels zijn niet écht moeilijk. Ze zitten bijzonder goed in elkaar en zijn helemaal in het verhaal geïntegreerd. Dat betekent dat je wel eens na moet denken over wat er al gebeurd is en soms terug moet gaan om nog eens te kijken, en vervolgens “O ja, logisch eigenlijk” te denken. Heel bevredigend. Ook is het van belang op te letten bij de dialogen. Je hebt de informatie soms nodig om een puzzel te kunnen oplossen. Het is dan ook handig om de ondertiteling aan te zetten, zodat je mee kunt lezen.

Het spel wordt geleverd met een belangrijke kaart, drie “spinnen” en boekje, dat niet alleen een dagboek is, maar waarin een diagram staat, dat absoluut noodzakelijk is om het spel te kunnen uitspelen, in combinatie met de opdruk op de ceedee. Een voodoopriesteres in het spel vertelt je wel hoe je het moet gebruiken. Een hele leuke, creatieve vondst, om een soort kopieerbeveiliging op deze wijze in het spel te integreren. Temeer daar de oplossingen voor deze speciale puzzels verschillend zijn, iedere keer als je het spel speelt.

In het spel kun je gouden munten vinden, die meetellen voor je eindscore. Als je het spel hebt uitgespeeld, bekijk dan zeker de aftiteling tot het einde! Je krijg je een code en met die code kun je - uitsluitend op diezelfde dag - naar de website van WRF gaan, waar je een bonusspelletje krijgt!

Graphics
Het spel is niet door een grote firma met veel geld en dure apparatuur gemaakt en dat is uiteraard te zien. Dit is echter niet negatief bedoelt. Het is eigenlijk alleen maar positief dat het spel door vrijwel iedereen gespeeld kan worden. Je pc hoeft niet de allerbeste videokaart en snelste processor te hebben om toch te kunnen genieten van een kwalitatief goed spel. De 2D achtergronden op zichzelf zijn statisch, er beweegt geen blad aan een boom. De levendigheid wordt verkregen door de rondzoemende insecten en krioelende beestjes, door mist en flakkerende kaarsen en dit verhoogt juist het spookachtige effect. Alles is overgoten met een blauwgroen maanlicht en het ziet er op een akelige manier realistisch uit. Je kunt de schimmel en rottende bladeren op sommige plekken haast ruiken en je bent altijd een beetje bang voor wat er na de volgende bocht tevoorschijn komt.

Er zijn heel veel plekken die je kunt bezoeken en doorzoeken, van een kerkhof tot een tombe en van een haven tot een oud vervallen huis. Overal zijn dan weer extra gangen en kamers en close-ups. Maar op geen enkele plek is het aangenaam vertoeven en dat is precies zoals het hoort in een horrorverhaal.

De karakters bewegen niet allemaal even soepel en lijken soms niet echt erbij te horen, hoewel de geesten wel overtuigend zijn. Maar de dieren zijn geweldig. In veel spellen wordt hier nauwelijks aandacht aan besteed. Maar de maden, vliegen, kraaien, schorpioenen en spinnen bewegen hier allemaal akelig realistisch. Flikkerende lichten, voorwerpen die verdwijnen, geestverschijningen, het is er allemaal.In het optiemenu kun je de regen en mist-effecten uitzetten, maar dat zou zonde zijn. Er zijn ook een paar ‘schrikeffecten’ ingebouwd. Jammer is dan wel, dat het elke keer opnieuw ‘plotseling’ gebeurt als je zo’n locatie bezoekt, dus na één keer schrik je niet meer.

Muziek
Insecten, regen, rare geluiden die onverwacht te horen zijn en vreemde banshee muziek die niet voortdurend en geruststellend op de achtergrond te horen is, maar onverwacht opduikt. Het past perfect in een horrorspel.

De achtergrondgeluiden zijn zeer effectief en bijzonder goed gedaan. Het kraken van oude planken, het piepen van ratten, het flappen van vleugels de donder en het knisperen van een vuur dragen allemaal bij tot het creëren van de juiste atmosfeer in een horrorverhaal.

Er zitten maar weinig gesproken teksten in het spel, maar wat er was, is goed uitgevoerd. Hoewel iedere acteur meerdere stemmen deed, waren de karakters toch allemaal duidelijk van elkaar te onderscheiden en klonken ze nergens geforceerd of onnatuurlijk. Zelfs het onwezenlijke gezang dat je op een bepaalde plek hoort, klinkt niet vreemd. De weinige mensen en dialogen dragen bij tot de verlaten, spookachtige en troosteloze sfeer van het eiland.

Het volume van het geluid is aan te passen, maar niet apart. Zowel muziek als achtergrondgeluiden en dialogen zitten op één kanaal. Ondertiteling aanzetten is aan te bevelen, omdat de stemmen soms wat wegvallen in de muziek.


Conclusie:
Verhaal: Een niet erg origineel verhaal, dat echter goed en duidelijk in het spel wordt verteld en uitgewerkt
Gameplay: Een 8 voor de effectief eenvoudige bediening.
Puzzels: Gevarieerde puzzels, waarvan sommige zelfs uniek zijn.
Graphics: Mooi vormgegeven, troosteloze omgeving, veel locaties om te bezoeken en voldoende enge beesten.
Muziek: De beelden op het verdoemde eiland worden gedragen door geweldige, sfeerbepalende achtergrondgeluiden en goed stemacteren. Een 9.
Eindconclusie: Dit is een spel dat je het beste rustig en op je gemak in het donker kunt spelen, om de aparte ‘creepy’ sfeer goed te laten bezinken. Geen zombies en bloed die over je scherm spatten, maar een echt horrorspel, met een duistere atmosfeer, zompig traag als in een moeras waar alle geluiden gedempt worden, de mist boven de modder hangt en alles troosteloos verlaten is. Een dik verdiende 8,5.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results