Home > Reviews > A Tale of Two Cities

A Tale of Two Cities

Intro
A Tale of Two Cities, naar de beroemde roman van Charles Dickens, is het vierde verhaal in de reeks “Enter the Story” van Chris Tolworthy, een grote interactieve wereld, waarin je kennis kunt maken met beroemde klassieke werken. Alle verhalen zijn uiteraard los te spelen, maar ze zijn tegelijk ook aan elkaar gelinkt, zodat je binnen het spel op elk gewenst moment naar een ander verhaal kunt overstappen. Net alsof je even een ander boek uit de kast haalt om erin te bladeren.

De spellen zijn alleen via download te koop. Voor ongeveer 12 euro krijg je dit spel en de twee vorige spellen in de reeks - Genesis of the Gods en The Divine Comedy -, gratis erbij. Les Miserables, deel 1 in de reeks, in inmiddels freeware en geheel gratis te downloaden. De spellen zijn ook verkrijgbaar in het Nederlands.

Verhaal
London, 1775. Lucie Manette krijgt te horen, dat haar vader, van wie ze dacht dat hij dood was, na achttien jaar wordt vrijgelaten uit de Bastille. Ze reist onmiddellijk af naar Parijs om hem op te halen. Vijf jaar later zien we een man met de naam Charles Darnay, die aangeklaagd wegens verraad voor het Engelse Gerechtshof staat. De dronken advocaat Sydney Carton , die uiterlijk heel erg op Darnay lijkt, weet de onschuldige Darnay vrij te pleiten. Lucie en haar vader zijn aanwezig in de gerechtszaal. Zowel Darnay als Carton zijn verliefd op Lucie, maar Lucie kiest uiteindelijk voor Darnay. Carton blijft een vriend van de familie.

Intussen is in Frankrijk grote sociale onrust, de Franse revolutie staat op het punt uit te breken. Een zekere markies de Evrémonde rijdt zomaar een kind uit het volk dood. Hij blijkt de oom van Darnay te zijn, maar dat niet alleen, hij is ook verantwoordelijk voor de gevangenneming van dr. Manette, zoveel jaar geleden. Als Darnay naar Frankrijk gaat, wordt ook hij een slachtoffer van de haat die het gewone volk voor de adel heeft.

Het verhaal van Charles Dickens zit vol romantiek, liefde, opoffering en haat in een sociaal roerige tijdperk. Spelmaker Tolworthy weet dit op een bijzondere manier in zijn spel te verweven. In een gewoon stripboek zou je het verhaal in een afgedwongen volgorde moeten lezen. In dit interactieve, bewegende stripboek, krijg je de kans zelf te ontdekken wat mensen voelen en denken, als jij daar zin in hebt. Je kunt snel door het spel heen als je wilt, alleen de hoofdlijnen volgend. Je kunt ook met iedereen in je omgeving praten, zodat je meer inzicht krijgt in karakters en omstandigheden. Dit is zelfs te adviseren als je werkelijk het gevoel wilt krijgen deel uit te maken van het verhaal. Want je speelt niet als Lucie of Darnay, maar als miss Prost, huishoudster bij de Manette’s. Zij is degene die kijkt en adviseert en hints geeft als je vastzit. Maar eigenlijk neemt zij als halve figurant dus niet deel aan de gevoelens. Je blijft op die manier een buitenstaander die kijkt naar andermans ellende, als je niet ook zo nu en dan ook wilt weten wat de hoofdpersonen denken. Een ramptoerist dus, maar wel eentje die op het einde van het spel de kans krijgt de man op het schavot te begrijpen.

Gameplay
Het hele spel is gebaseerd op rechtsklikken. Je rechtsklikt op een persoon en aansluitend rechtsklik je op een persoon of voorwerp om informatie te krijgen of om over iets na te denken. Dit kan over grote afstand gebeuren. De tweede keer rechtsklikken hoeft dus niet op een persoon in dezelfde ruimte te zijn. Je kunt immers makkelijk nadenken over iets wat mijlen ver weg is. Het is even wennen, maar bij nadere beschouwing heel logisch. Alle voorwerpen en personen hebben een naamtag, die verschijnt als je er met je cursor overheen gaat.

Linksklikken gebruik je om je te verplaatsen. Verder heb je nog hulp via je toetsenbord. F1 voor hints als je vastzit in het verhaal en M om de map op te roepen waarmee je je snel van Engeland naar Frankrijk verplaatst. Eenvoudiger kan haast niet. Ook wordt er automatisch in de map waar je het spel installeerde een bestandje aangemaakt dat ‘my story’ heet en waarin alle dialogen die je hebt aangeklikt, worden bijgehouden. Zo kun je altijd nakijken wat je reeds deed. Saven en loaden kun je op elk gewenst moment en de spelletjes worden na een aantal vergeefse pogingen zelfs automatisch voor je opgelost.

Het bijzondere in de spelwereld van ‘enter the story’ is, dat je binnen een verhaal ook naar andere boeken kunt gaan. Als je bijvoorbeeld in het Parijs van de Franse revolutie bent, kun je naar een achterafstraatje, dat in het boek van Les Misérables bestaat. Ook is in de bank een klant op een bankje, met wie je kunt praten. Hij blijkt een figuur uit Les Misérables te zijn, een totaal ander boek!

Puzzels
Dit spel is net als de vorige delen, een interactief boek, een soort bewegend stripverhaal. Er zijn geen voorwerpen om op te rapen en mee te slepen. De puzzels bestaan geheel uit het volgen van het verhaal en het proberen logische oplossingen voor problemen te bedenken. Dit kan variëren van het eenvoudige “Hoe vind ik een boot die me over het kanaal vaart”, tot het meer ingewikkelde “Waaraan laat ik de advocaat denken, zodat hij de rechter van de onschuld van de verdachte kan overtuigen”.

Om het niet alleen een leesboek is, maar ook een spel, heeft Tolworthy enkele minigames toegevoegd om het geheel te verlevendigen. Zo mag je bijvoorbeeld achter aan een koets hangen en proberen de keien op de weg te ontwijken. Deze spelletjes zijn een aardige aanvulling op wat anders alleen leesboek zou zijn. De minigames zijn leuk en niet te moeilijk en je kunt ze zelfs overslaan als je er geen zin in hebt of als het niet lukt.

Graphics
De minimalistische stijl die Tolworthy in zijn vorige verhalen gebruikte, is ook hier weer onmiskenbaar aanwezig in de aparte achtergrondbeelden. Verstilde wittige achtergronden, met hier en daar een hint van kleur, of sombere in bruinrode tinten geschilderde achterafkamertjes die door hun kleur al meteen de ellende en vervallenheid aangeven. Het enige jammere vond ik persoonlijk dat de graffiti op de muren in Parijs in het Engels was. Verder ziet het er allemaal perfect uit. De achtergronden zijn altijd breder dan je scherm, net zoals je ook in de reële wereld meer ziet dan alleen recht vooruit.

Alle afbeeldingen zijn er eigenlijk op gericht het verhaal te illustreren, want dat is waarom het draait: het verhaal. Daarom zijn ook de karakters die er rondlopen slechts met enkele lijnen weergegeven. Het is leuk te zien dat je met enkele lijnen toch meteen de diverse individuen wel herkent en door de kleding ook een idee krijgt van de tijd waarin zich alles afspeelt. Maar details bestaan alleen in je eigen verbeelding.

De animaties zijn goed. De karakers bewegen heel natuurlijk en meer dan in de vorige delen. De overgang in de beelden is soms wat schokkend, maar niet echt storend. De teksten worden met een duidelijk lettertype in beeld gebracht en kunnen zelfs door de speler vergroot worden. Dit is vooral prettig voor mensen die het spel in een klein scherm spelen, of voor slechtzienden.

Muziek
Er zijn geen gesproken stemmen in dit spel. Het is immers een interactief stripboek, waarin de manier waarop iemand praat, afhankelijk is van de fantasie van de lezer. De geschreven dialogen voelen hier en daar wat gekunsteld aan en dat helpt niet echt bij het inleven in de gevoelens van een wanhopig of verliefd persoon.

Maar de muziek maakt dit gelukkig meer dan goed. De klassieke muziek die het verhaal onderstreept is bijzonder goed gekozen. Wordt de Bastille bestormd, dan lijkt het alsof de muziek het gepeupel opzweept. Denkt iemand na over een moeilijke beslissing, dan merk je dat de muziek beschouwend is.

Conclusie:

Verhaal: Dit lijvige boek van Dickens is niet makkelijk samen te vatten in een stripboek. Tolworthy is er desondanks redelijk goed in geslaagd.

Gameplay: Een 8 voor de prima navigatie en hulpfuncties.

Puzzels: Een 8 voor de originele manier waarop door middel van ideeën in iemands hoofd planten, een probleem opgelost wordt.

Graphics: De minimalistische stijl die het kenmerk is voor de verhalen van “Enter The Story”, is een prima ondersteuning van een verhaal. Een dik verdiende 8.

Muziek: Tot en met het laatste “amen” als de guillotine valt, is de muziek de perfecte onderstreping van het verhaal. Een 9.

Eindconclusie: Mooie minimalistische beelden, uitstekende muziekkeuze en niet te langdradige dialogen, maken dit vierde deel in de interactieve boekenreeks het beste tot nu toe, ondanks het gemis van een emotioneel betrokken speelbaar karakter.