Home > Reviews > Post Tenebras: The Soul Eater
Intro
Verhaal In eerste instantie voelt het verhaal als een escape-the-room spel. Je zoekt je weg van de ene kamer naar de andere, zonder dat Harry iets denkt bij wat hij ziet en zonder dat je geschreven informatie vindt. Je bent alleen bezig met het proberen uit een kamer te komen. Je krijgt geen inzicht in Harry's karakter of recente gebeurtenissen in zijn leven. Okee, hij is zijn geheugen kwijt, maar dat zou hem niet ervan mogen weerhouden om iets te zeggen over de dingen die hij ziet. Het verhaal wordt tegen het einde van het spel pas duidelijker, als je een krantenartikel leest en Harry informatie krijgt van de enige persoon in het spel, die hij aanspreekt en bij wie hij om hulp aanklopt. Tegen die tijd besef je wat dromen en wat werkelijkheid is. Of misschien ook niet. Gameplay
Toch werkt het niet altijd zo soepel als het lijkt en zeker niet voor beginners in het genre. Zo staat er bijvoorbeeld een stoel bij een bureau. Klik je erop, dan schuift hij weg. Klik je er weer op, dan schuift hij terug. Simpel. Maar klik je op het smalle streepje van de rugleuning, in plaats van de zitting of de poten, dan schuift hij niet terug, dan valt hij om! En de cursor is in beide gevallen hetzelfde. Ook moet je al klikkend ontdekken, dat je niet meer uit een close-up kunt of kunt draaien, voordat alles in de oude staat hersteld is. Een kussen verplaatsen, gordijnen open schuiven, of een kastje openen en bekijken. Je loop- en andere cursors verschijnen pas weer als alles op zijn plek ligt. Omslachtig, maar wel logisch natuurlijk en het went snel. Links bovenaan in je speelscherm zit de inventaris, waar je opgeraapte spulletjes bewaard worden. Hierin zit ook standaard een vergrootglas. Als je sommige voorwerpen op dit vergrootglas sleept, krijg je ze in close-up te zien. Alle voorwerpen die je wilt gebruiken, moet je uit de inventaris slepen en loslaten op de plek waar je denkt dat het nodig is. Ze blijven niet aan je cursor plakken en er verschijnt ook geen lichtend randje op de actieplekken. Dat maakt je onzeker. Had het effect of juist niet? Het zou heel fijn zijn geweest als je de mogelijkheden van de cursors had kunnen bestuderen, voordat je denkt dat er een bug in het spel zit omdat niets meer reageert. Maar dat kan dus niet en er zit geen uitleg bij het spel! Na enig speurwerk op de site van Salamander Game Studios bleek dat je de manual apart kunt downloaden en dat vindt ik een persoonlijk een tekortkoming. Waarom wordt het niet meteen bij het spel geleverd? Puzzels
Er zijn gelukkig geen doolhoven, schuifpuzzels of puzzels met een tijdslimiet. De puzzels zijn voor het merendeel heel logisch: waar vind ik een voorwerp om een actie mee uit te voeren of hoe krijg ik een persoon weg, die me verhindert een kamer in te gaan of waar vind ik de hint hoe een brief te decoderen. Dat is allemaal goed te doen, maar soms is een puzzel ook ronduit moeilijk. Om een tuindeur te openen, moet je eerst een boek zoeken, dan symbolen in een kamer herkennen en - waarom? – associëren met knoppen onderin een klok, die je vervolgens op een bepaalde tijd moet zetten. Hier is de logica ver zoek. Graphics De grafische beelden zijn middelmatig en vallen voor een spel uit 2010 eigenlijk tegen. Dat de omgeving in de dromen van Harry er simpel uitziet, is te vergeven. Maar ook als Harry wakker is, staat hij in een statische, hoekige wereld, zonder al te veel details en zonder schaduwen. Het geheel is karakterloos en lijkt op het resultaat van een "passen mijn meubels in deze kamer" softwareprogramma. De wereld is plat en er beweegt niets. In de close-ups is het zelfs nog erger.
Ook het oplossen van de puzzels heeft te lijden onder de kwaliteit van de beelden. Als je bijvoorbeeld een code op een cijferpaneel moet indrukken, zie je dus helemaal niets bewegen of veranderen (en hoor je ook niets), waardoor je je afvraagt of je die code ook inderdaad goed hebt ingebracht. Je klikt maar ergens op een plek waarvan je denkt dat het goed is. En een toetsenbord is zo gecomprimeerd, dat je op je eigen toetsenbord begint te staren om de plaats van de letters te ontdekken en dan maar ongeveer in je scherm gaat klikken. Muziek De achtergrondgeluiden zijn er wel, maar alleen kort en sporadisch en soms nauwelijks hoorbaar. Je hoort bijvoorbeeld geen piepjes als je toetsen indrukt, of kraken als je een deur opent, of geluiden op straat of in het station. Maar wel weer een klik na het oplossen van een puzzel en zelfs even een muziekje als je een radio gerepareerd hebt. Er zijn in dit spel geen gesproken stemmen aanwezig.
|
|
|||||||||