Home > Reviews > Jolly Rover



Jolly Rover

Intro
Jolly Rover is de Engelse term voor piratenvlag. Het is tevens de titel van het eerste commerciële spel van het kleine Australische Brawsome. Game designer, producer en programmeur Andrew Goulding, die een fan is van de Monkey Island-serie, liep al een jaar of drie met het idee voor een piratenspel in zijn hoofd. Nadat hij als freelance programmeur meewerkte aan de casual adventure "Emerald City Confidential" van Dave Gilbert, kreeg zijn idee meer vorm. Hij besloot zijn "sea dogs" (een Engelse term voor piraten) echte hondenkoppen te geven en nog geen jaar later was Jolly Rover een feit.

Verhaal
Gaius James Rover is op weg met een lading rum voor de gouverneur van Groggy Island, als hij geënterd wordt door piraten. Zijn lading wordt in beslag genomen en hijzelf wordt in het ruim van het piratenschip gevangen gezet. Natuurlijk laat James het hier niet bij zitten. Met enige moeite en vindingrijkheid weet hij uit het ruim te ontsnappen, net voor het schip bij Groggy Island arriveert, maar veel helpt hem dat niet. Gouverneur DeSilver heeft de rum vooruit betaald en eist zijn geld terug. Er zit voor James niets anders op dan een baantje als piraat te zoeken om zijn schulden te voldoen. En dan valt James van het ene avontuur in het andere. Hij krijgt te maken met voodoo toverspreuken, geesten, kannibalen en een eiland vol vrouwtjeshonden die een hekel hebben aan mannetjes-piraten. En of dat niet genoeg is, kom hij ook nog de liefde van zijn leven tegen - de mooie Sara - die hij als een echte held uit de handen van een snode boef moet redden.

Hoewel het een cartoon is en alle karakters in het spel honden zijn, is het geen specifiek spel voor kinderen geworden. Dit komt omdat spelontwerper Goulding de honden op een menselijk volwassen, ironische manier laat reageren. Niet alleen in het taalgebruik, dat volwassen humoristisch is, maar ook door een uitstekend gebruik te maken van de specifieke kenmerken van hondenrassen. Zo is de piratenkapitein een bulldog en ondanks zijn vervaarlijke uiterlijk een barse goedmoedige hond, de soldaten zijn onbenaderbare pittbulls en Sara is als cocker spaniel precies het schatje dat je verwacht.

Het verhaal is op een leuke manier opgebouwd en zit vol humor, die wat betreft de typische taalgrappen niet altijd even duidelijk is voor niet-Engelsen. Maar ook zonder dat valt er genoeg te genieten. De lijn van het verhaal doet nergens geforceerd aan. Doordat James Rover nogal naïef is, valt hij als het ware vanzelf van het ene avontuur in het volgende. Gelukkig is James ook heel vindingrijk (met behulp van de speler) op een zeer originele manier, zodat je graag doorspeelt om te kijken hoe hij zich nu weer redt uit de netelige situaties waar hij steeds ongewild in terecht komt.

Gameplay
Jolly Rover is een standaard derde persoons point & click adventure. Je klikt op een voorwerp om het op te rapen of te gebruiken en je klikt op een plek ergens in je scherm om hoofdpersoon James Rover daar naar toe te laten lopen. En daar zit ook meteen een van de twee minpuntjes. James Rover loopt inderdaad overal heen. Het is niet mogelijk om met een muisklik supersnel naar een andere locatie te gaan. Ongeduldige mensen kunnen er dus beter voor zorgen dat ze niets vergeten op te rapen, zodat ze ellenlange stukken terug moeten lopen.

Het andere minpuntje is de autosave. Je spel slaat automatisch op als je het verlaat. Er is geen mogelijkheid om ook zelf tussendoor te saven. Dit heeft als nadeel dat je goed moet opletten bij de conversaties en filmpjes. Niet alle gesprekken worden herhaald.

Maar verder zit alles prima in elkaar. Bovenin je scherm zie je de taak omschreven die je moet uitvoeren. Daarboven zit een uitklapmenuutje waarin je onder andere een boek vindt waarin je vorderingen worden bijgehouden. Je krijgt namelijk net zoals in traditionele adventures, punten voor elke juiste actie.

Je inventaris zit onderaan in je scherm en kan naar believen uitgeklapt blijven staan. Alle voorwerpen daarin zijn duidelijk herkenbare plaatjes en voorzien van naamtags. En duw je op de spatietoets, dan zijn alle interactieve voorwerpen in de scène meteen zichtbaar.

De hintfunctie is leuk vormgegeven. James redt een papegaai uit zijn kooi. Als dank blijft het beestje bij hem. Zit je vast dan kun je de papegaai om raad vragen, die je dan met een nogal cryptische omschrijving probeert verder te helpen. Wil je duidelijker aanwijzingen, dan kun je de papegaai een cracker geven. Die crackers zijn ruimschoots in het spel in kastjes en tonnen en dergelijke te vinden, maar zonder dat je het gevoel krijgt met een "hidden object" spel te maken te hebben. Naast crackers zijn er namelijk ook nog stukjes van vlaggen en munten in de scènes verborgen. Verzamel je ze allemaal, dan ontsluit je een bonus in de vorm van muziek en game-art.

Puzzels
Puzzels in een humoristisch spel zijn uiteraard heel anders dan de puzzels in een horror- of detectivespel. De puzzels in Jolly Rover zijn daar geen uitzondering op. Hoewel je de meeste voorwerpen niet op de 'normale' manier gebruikt, zijn de oplossingen voor de problemen best goed te doen als je net zo leert denken als James Rover: naïef en vindingrijk. En waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan? Als iemand slaapt met een fles rum in zijn armen, die je graag wilt hebben, dan trek je niet eenvoudig de fles weg. Nee hoor, in dat geval ga je een moeilijke constructie bedenken met vissen en peperkorrels. Het resultaat is hetzelfde, alleen veel grappiger.

Voor de ervaren speler zijn dit soort puzzels erg leuk om te doen. Voor de beginnende speler is het een prima mogelijkheid om kennis te maken met 'vreemde' problemen, waarin je in 'kronkels' moet denken om ze op te lossen. Temeer daar je ook nog gebruik kunt maken van de uitstekende hintfunctie in het spel en de altijd zichtbare taakomschrijving. Omdat het spel tamelijk lineair is - elk eiland dat je bezoekt is een afgerond geheel - heb je de voorwerpen die je nodig hebt, ook altijd dicht bij de hand.

Maar het gebruik van verzamelde voorwerpen in je inventaris, is niet het enige. James vindt een voodooboek. Hierin staan spreuken waarmee je bijvoorbeeld iemand bang kunt maken of voor de gek kunt houden of ijzer mee kunt verhitten. Je opent het voodooboek en klikt daarin in een bepaalde volgorde op iconen, waarna James Rover zingt en danst om, hopelijk, het gewenste resultaat te krijgen. Aangezien je die volgorde na een dag vergeten bent, is het wel zo handig om papier en pen naast je toetsenbord te leggen en ze te noteren.

Behalve inventaris gerelateerde puzzels, zijn er ook nog dialoogpuzzels. Die zijn op zichzelf niet zo moeilijk, maar omdat de piraten in hun eigen taaltje spreken, kan dat voor niet-Engelstaligen een probleem vormen. Het juiste antwoord geven op een vraag is niet eenvoudig, als je de vraag nauwelijks begrijpt en de hint van de papegaai nog minder. En willekeurig blijven proberen is geen optie bij meer dan honderd mogelijkheden.

Graphics
Het spel voelt met zijn 2D achtergronden aan als een klassiek point&click adventure uit de beroemde, trendsettende Lucas Arts studio's. De handgemaakte tekeningen zijn kleurrijk, natuurlijk ogend en er is aandacht besteed aan details. Er zijn gemetselde schoorstenen, scheepsmasten met touwen, wrakhout op het strand en bestek bij borden. Er is genoeg om van te genieten, zonder dat het zo overvol wordt dat je vertwijfeld uren zoekt naar voorwerpen die je kunt gebruiken, zonder de spatietoets te gebruiken. Je cursor is een standaard handje, dat verandert in een grijphandje als je iets kunt oprapen. Je cursor naar een andere scène is, hoe kan het ook anders in een piratenspel, een anker.

Je bekijkt alles vanuit een derde persoons perspectief. Dat betekent dus, dat je de hoofdpersoon, James Rover, ziet lopen. James heeft de kop van een hond en ook zijn lange lijf met korte ledematen, is onder de typische piratenkleding duidelijk dat van een tekkel. Er lopen in totaal 25 karakters in het spel rond en ze zijn echt állemaal - zeer bijzonder – duidelijk van een ander hondenras. De karakters zijn beslist niet slecht getekend, maar hun bewegingen vallen op tegen de gedetailleerde achtergronden. Ze bewegen minder soepel en vloeiend dan je verwacht. Storend is dat echter niet.

Muziek
De achtergrondmuziek is precies wat je verwacht bij een cartoon piratenspel en wat spelers van de Monkey Island serie ook verwachten te horen; een typisch, vrolijk, Caribisch aandoend deuntje, dat lekker in het gehoor ligt.

Het stemacteren is gedaan door professionele acteurs en dat is te horen. Alle 25 karakters hebben hun eigen stem. En van het beschaafde stemmetje van de naïeve James Rover, tot de rauwe piratentaal die van bulldog-kapitein Howell komt, het is allemaal even passend en overtuigend. Je kunt horen dat de acteurs zelf genieten van de uitstekende en grappige dialogen. Ze leven zich echt in hun rol in en klinken nergens geforceerd. Het is jammer dat het gebruikte piratentaaltje soms moeilijk te begrijpen is, zelfs met ondertiteling, maar dat ligt niet aan de acteurs.


Conclusie:
Verhaal: Een leuk en vlot verlopend verhaal dat je graag tot het einde wilt horen.
Gameplay: De bediening is eenvoudig en duidelijk en er zit een originele hintfunctie in het spel. Jammer genoeg is er alleen een autosave en kun je niet "springen" naar een andere locatie.
Puzzels: Een 7 voor de grappige, niet al te moeilijke puzzels, die op een 'logische' manier in het verhaal geïntegreerd zijn.
Graphics: Gedetailleerde mooie handgetekende achtergronden, met aandacht voor natuurlijke details. De 25 karakters die ook 25 verschillende hondenrassen vertegenwoordigen zijn zeer bijzonder.
Muziek: Typische "Caribische piratenmuziek", die de professionele stemmen uitstekend onderstreept.
Eindconclusie: Grappig en grafisch mooi spel met leuke puzzels en een originele hintfunctie. Hoewel alle karakters in het spel hondenkoppen hebben, is het geen spel dat alleen geschikt is voor kinderen. Het spel is niet erg groot en de ongeveer 5 uur die je nodig hebt om er doorheen te spelen zijn dan ook voorbij, voordat je het in de gaten hebt. Jammer dat de komische dialogen en opmerkingen vanwege het piratentaaltje voor niet-Engelstaligen soms moeilijk te volgen zijn.
blog comments powered by Disqus

 

Ga je op vakantie dit jaar?
Ja
Nee
View Results