Still Life

Intro
In 2003 bracht Microïds Post Mortem uit waarin privé detective Gustav McPherson ingehuurd wordt door Sophia Blake om de moord op haar zus en zwager op te lossen. In 2005 verscheen Still Life, een spin-off waarin we Victoria McPherson spelen, de kleindochter van Gustav. Beide spellen waren ontwikkeld met Virtools software waardoor ze veel overeenkomsten hebben op gameplay gebied.

Verhaal
FBI agente Victoria McPherson onderzoekt een aantal brute moorden in Chicago. Terwijl ze kerst met haar vader viert, ontdekt ze een kladblok van haar opa en privé detective Gustav McPherson. Hij werkte in Praag aan een zaak die veel overeenkomsten heeft met de zaak waar ze nu mee bezig is.

In deze adventure spelen we twee karakters. Victoria McPherson in het moderne Chicago van 2004 en haar opa Gustav McPherson in het Praag van de jaren twintig. Je wisselt van karakter nadat Victoria het dagboek van Gustav vindt en regelmatig terugkeert om verder te lezen. Dit vond ik erg goed uitgewerkt en het is leuk dat je twee verhalen in één spel speelt. Van de twee speelbare karakters is Gustav zonder twijfel het meest interessant. Hij heeft namelijk visioenen die hij gebruikt om meer over de moorden uit te vinden. Ik had gehoopt dat Victoria dit ook van haar opa had geerft. Helaas is dit niet het geval. Victoria zelf was weinig bijzonder en ook de andere karakters komen gewoon niet uit de verf en een aantal zijn zelfs erg vervelend. Dit komt vooral door de overdreven voice acting die gewoon niet passen bij de karakters maar ook doordat je bepaalde uitspraken gewoon niet van ze verwacht. Het komt soms een beetje uit het niets en daardoor heb je weinig met de karakters.

Het verhaal zelf is interessant, het is erg boeiend om te zien hoe de twee verhalen verweven met elkaar zijn en het wordt nog spannend ook. Wat ik leuk vind is dat er dagboeken zijn van zowel Gustav als Victoria waarin ze de gebeurtenissen beschrijven. Je krijgt zo toch wat extra informatie over de karakters die je anders nooit te weten was gekomen. De cutscenes zijn ook geweldig. Er zit veel vaart in en ze hebben een cinematische uitstraling. Echter zijn er momenten in het spel waar men het tempo totaal verliest. Zo moet Victoria gedurende het spel ineens koekjes gaan bakken. Er zijn meer van dit soort momenten en ook de gespreken duren vaak veel te lang. Vooral ook omdat je zelf geen inbreng heb in wat er gevraagd wordt en er op het scherm ook weinig gebeurd. Dit haalt de vaart er niet alleen uit, het geeft de gesprekken ook nog eens een saaie uitstraling .

Men heeft geprobeerd om naast de moorden het verhaal een volwassen toontje te geven door de lijken niet verhullen, de karakters te laten vloeken en regelmatig naar sex te laten refereren. Nu heb ik daar helemaal geen problemen mee, maar in dit spel voelt het allemaal erg geforceerd en nep aan. Alsof het er op het laatste moment bijgegooid is. Dit is erg jammer want nu irriteer je je er aan. Ik moet bekennen dat ik wel moest lachen om sommige uitspraken, gewoon omdat het compleet uit het niets komt.

Als laatste wil ik het einde nog even bespreken. Het eindigd open. Je weet niet wie de gemaskerde moordenaar is. Hierdoor blijf je op het einde dus met vragen zitten. Nu worden deze vragen in Still Life 2 beantwoordt, maar destijds was dit spel nog niet eens aangekondigd. De speler heeft dus bijna vijf jaar moeten wachten om te ontdekken of hun vermoedens klopten. Ik kan me voorstellen dat men daar destijds helemaal niet blij mee was.

Gameplay
Het spel wordt gespeeld vanuit het derde perspectief en je bestuurd het volledig met de muis. De muisaanwijzer veranderd wanneer je over een hotspot beweegt. Op zich werkt het allemaal prima. Het grootste probleem is dat sommige hotspots te klein zijn en dat de verandering van de muisaanwijzer soms niet goed opvalt. Er zijn genoeg objecten te vinden in de achtergronden, maar vaak is slechts één object aanklikbaar. Ik het had heerlijk gevonden wanneer je gewoon het document kon bekijken of meer informatie over een boek kon krijgen. Maar helaas kan je een hoop interessanten objecten gewoon niet gebruikt.

Sommige aanwijzers zorgen voor verwarring. Zo veranderd die bij deuren in een vergrootglas, een rondje met een pijl en een oplichtend rondje. Het wordt dus niet consequent gebruikt, hetgeen verwarrend is. Een ander probleem is het lopen. De karakters lopen langzaam. Gelukkig kan je na een dubbelklik rennen, maar nog steeds zijn de afstanden dusdanig groot dat het wachten vervelend begint te worden. Dit had men op kunnen lossen zoals men bijvoorbeeld in Secret Files: Tunguska heeft gedaan. Een dubbel klik op de uitgang zorgt ervoor dat het beeld fade naar de volgende locatie. Had wat irritatie kunnen voorkomen.

De gespreken verlopen makkelijk. Met de linkermuisknop stel je relevante vragen over het onderzoek en met de rechtermuisknop stel je informele vragen die niets met de zaak te maken hebben. Het is jammer dat je niet zelf vragen kan kiezen en doordat de gesprekken lang duren en er weinig veranderd op het scherm, wordt het snel saai.

De inventory ziet er eenvoudig uit. Je kan objecten nader in 3D bekijken, combineren en gebruiken. Het is jammer dat er niets mee gedaan wordt. Het zou erg leuk zijn wanneer je een object nader kan bekijken en nieuw bewijs vindt zoals bijvoorbeeld in de Phoenix Wright spellen. Nu is het niets meer dan een nutteloze toevoeging.

Puzzels
Het spel kent voornamelijk inventory puzzels die niet al te moeilijk zijn. Sommige zijn zelfs wel heel erg simpel maar ze zijn wel logisch en goed gevonden. Wat ik ook leuk vond was dat je in Praag foto's van het plaatsdelict vergelijkt met hoe de locatie er nu uitziet.

Er zitten ook andere puzzels in. De meeste zijn leuk en goed uitgewerkt, maar er zijn er ook een aantal waarbij men de logica volledig uit het oog verliest. Ik word soms nog gillend wakker van een nachtmerrie waarin ik koekjes aan het bakken ben of een slot probeer te kraken. Er zit nagenoeg geen logica in deze puzzels. Er is zelfs een doolhof die helemaal niet past in het spel. Tegen het einde moet je verder een connectie zien te vinden. De uiteindelijk oplossing is erg gemeen. Ik zal niet te veel verraden, maar doordat je inconsistent kan kijken naar bepaalde objecten, mis je zeer belangrijke informatie. Gelukkig zijn er ook betere puzzels en er is zelfs een lekker pittige slider puzzel.

Graphics
De achtergronden zijn fantastisch. Zowel in het winterse Chicago als in het grauwe Praag ziet alles er op zijn eigen manier prachtig uit en alles is goed gedetailleerd.

Over de karakters ben ik minder tevreden. Ze zien er vreemd uit, zielloos haast. Vooral Victoria moet het ontgelden. Ik vond haar ogen zelfs eng. Dit kan niet de bedoeling zijn geweest van je hoofdrolspeelster. Over de animatie ben ik ook niet echt tevreden. Het kan ermee door, maar het had allemaal ook zoveel beter gekund. Het ziet er nu allemaal wat onnatuurlijk en houterig uit.

Gelukkig is hier geen sprake van in de cutscene's. Daar ziet alles er geweldig uit. Veel vaart, dynamisch camerawerk en het heeft echt een cinematisch uitstraling. Na afloop kan je de cutscene ook nog eens terugkijken in het hoofdmenu. Een hele leuke optie.

Muziek
De muziek klinkt goed en zet een spannend sfeertje neer. Het is alleen jammer dat je het ene moment naar muziek zit te luisteren, het andere moment naar totale stilte en dan weer naar ambient geluiden. Meer consistentie was welkom geweest om het spannende en vaak creepy sfeertje ook echt vast te houden. In de cutscenes is de muziek wel weer dik in orde om het filmgevoel te creëren.

De stemmen zijn van wisselende kwaliteit. Enkelen zijn goed. Vooral Gustav vond ik erg goed klinken maar ik moest erg aan Victoria wennen en vooral hoe ze sommige zinnen uitspreekt. De rest is oke tot slecht. Sommigen zijn echt verschrikkelijk en konden me echt niet bekoren. Dieptepunt is voor mij de eerste agent die je tegenkomt en de 911 telefoniste. Wat een drama. Ze lijken ook helemaal niet te passen bij de karakters. Hier had men echt meer aandacht aan mogen besteden en betere stemacteurs voor uit moeten zoeken.

Conclusie:

Verhaal: Het verhaal is best interessant en het is leuk om met twee karakters te spelen, jammer dat Gustav een heel stuk interessanter is dan Victoria. De karakters komen door een geforceerd volwassen toontje niet uit de verf en men verliest regelmatig de vaart. Vooral in de gesprekken is dit vervelend want die duren vaak erg lang. Een kleine 7,5.

Gameplay: Het werkt oké, maar er hadden zoveel dingen verbeterd kunnen worden. Een magere 7.

Puzzels: Er zijn simpele inventory puzzels en een aantal leuke, pittige doordenkers. Echter zijn er ook een aantal verschrikkelijke puzzels waar men de logica volledig uit het oog heeft verloren. Dit doet het spel veel pijn. Een zesje.

Graphics: Prachtige achtergronden en fantastische cutscene's. Helaas zijn de karakters niet zo goed en hun animatie had veel beter gekund. Vooral de gezichten zijn zielloos. Desondanks een kleine 8.

Muziek: De muziek is goed en ook de ambient geluiden klinken prima, jammer dat het niet consistent gebruikt wordt en je dus ook regelmatig naar stilte zit te luisteren. De stemmen zijn op Gustav en Victoria na matig tot verschrikkelijk te noemen.

Eindconclusie: Het grootste probleem van Still Life is dat men aan een interessant, boeiend en spannend verhaal wat vervelende karakters toegevoegd hebben waar je weinig om geeft. Hierdoor kon ik me moeilijk in het spel inleven. Dat de vaart regelmatig wegvalt, de gesprekken een saaie uitstraling hebben, de voice acting soms dramatisch is, de gameplay veel beter had gekund en er een aantal afgrijselijke puzzels in het spel zitten helpt ook niet.

Toch wist het verhaal (en vooral Gustav) me genoeg te boeien, zitten er ook een aantal goede puzzels in en zijn de achtergronden en de cutscenes echt geweldig. Helaas kan ik er niet meer dan een 7 van maken.

blog comments powered by Disqus